Zajęcia w pracowni mają charakter warsztatowy. Zadaniem studenta jest twórcza interpretacja przygotowanej w pracowni aranżacji przestrzennej. Na II roku oczekuje się od studenta własnych poszukiwań formy, jedynie "w oparciu" o przygotowaną aranżację. Oprócz prac opartych na aranżacjach w pracowni, student zobowiązany jest do realizacji 3 zadań w semestrze, przygotowywanych przez prowadzącego na każdy semestr.  W trakcie zajęć prowadzący, w ramach indywidualnej dyskusji ze studentem, określa wspólny kierunek działań prowadzący do satysfakcjonującej realizacji w postaci skończonego rysunku, obrazu, czy działań przestrzennych.

Na II roku warunkiem uczestnictwa w zajęciach jest zaliczenie I roku studiów. Student powinien swobodnie posługiwać się warsztatem rysunkowo-malarskim, potrafić definiować proporcje i ruch postaci, potrafić przedstawić przestrzeń rysunkową i malarską, świadomie posługiwać się kolorem. Dotatkowo ważna jest umiejętność własnej interpretacji zadanych tematów zadań. 
Weryfikacją umiejętności studenta jest zaliczenie semestru. 

Celem nauczania w pracowni jest dalsze pogłębianie znajomości zagadnień języka plastycznego w ramach dyscypliny rysunku i malarstwa. Rozbudzenie twórczej wyobraźni przy jednoczesnej dbałości o rozwój wiedzy warsztatowej i technologicznej. Rozwój własnej drogi twórczej poprzez świadome dokonywanie wyborów i własną kreację w rozwiązywaniu powierzonych 3 zadań semestralnych. Istotnym elementem jest twórczy eksperyment.

Student jest oceniany na podstawie rozwoju jego indywidualnej ścieżki artystycznych poszukiwań. Umiejętności wykorzystania możliwości warsztatowych w ramach realizacji zadań. Indywidualne przeglądy śródsemestralne i semestralne pozwalają zarówno prowadzącemu jak i studentowi zapoznać się ze skalą postępu w procesie dydaktycznym. Istotnym elementem oceny jest frekwencja na zajęciach. Zaliczenie przedmiotu następuje przy minimum 85% frekwencji.

Sylwetka studenta kończącego proces dydaktyczny w pracowni II roku, powinna charakteryzować się umiejętnością swobodnego i profesjonalnego wykorzystania technik rysunkowo-malarskich, autorską kreacją w realizacji powierzonych tematów, oraz gotowość do podjęcia bardziej zaawansowanych działań i precyzowania własnych preferencji twórczych na latach starszych.

1. „Techniki malarskie” Ludvik Losos
2. „Sztuka Świata” opracowanie zbiorowe, w polskim wydaniu pod redakcją Wojciecha Włodarczyka
3. „Historia obrazów” David Hockney & Martin Gayford

1. „Sztuka i percepcja wzrokowa” Rudolf Arnheim
2. „Historia brzydoty” Umberto Eco
3. Aktualne periodyki o sztuce (rekomendacja „Aspiracje” pismo warszawskich szkół artystycznych)