• ćwiczenia, 
• konwersatoria, 
• klauzury,
• wykłady, prowadzone również zaproszonych ekspertów,
• projekty indywidualne, 
• projekty zbiorowe,
• dyskusja i dialog dydaktyczny,

Posiadanie dyplomu licencjackiego na kierunku wzornictwo lub architektura i/lub portfolio artystyczne na poziomie odpowiadającym sylwetce absolwenta studiów I stopnia kierunku wzornictwo.

Uświadomienie szerokich uwarunkowań społecznych, technicznych, środowiskowych, rynkowych i warsztatowych, jakie spełniać musi wzornictwo. Wykształcenie studenta w dyscyplinie wzornictwa posiadającego zdolność do kierowania procesem projektowym wykonywanym przez zespół specjalistów o specjalnościach plastycznych, technicznych, marketingowych i ekonomicznych, gotowego do podjęcia poszerzonej pracy badawczej, a w niektórych przypadkach dydaktycznej.
Studenci muszą nauczyć się samodzielnie formułować cel zadania, harmonogram pracy, proponować metody rozwiązania problemu, zdefiniować źródła pozyskania wiedzy. Dochodzenie studentów do oczekiwanego rezultatu musi odbywać się zgodnie z przyjętą metodologią, umożliwiającą nabycie i doskonalenie umiejętności: identyfikowanie miejsc, w których można zdobyć informacje niezbędne do pracy nad projektem, umiejętność dotarcia do źródeł i pozyskania materiałów, gromadzenie danych, poddanie ich analizie, odpowiednia interpretacja i wyciąganie wniosków, przejście od fazy analitycznej do fazy syntetycznej. Umiejętność prezentacji zgromadzonego materiału i stworzonych koncepcji przy pomocy sformułowanych tekstów, wykonanych rysunków, fotografii, przedstawionych w postaci prezentacji multimedialnej. Kolejną ćwiczoną podczas zajęć umiejętnością jest publiczna prezentacja wykonanej pracy.


ocena artystycznego i technicznego poziomu rozwiązania projektowego;
ocena stopnia innowacyjności rozwiązania projektowego;
ocena jakości prezentacji projektu, na którą składa się graficzne przedstawienie koncepcji na planszach, wykonanie modelu oraz prelekcja połączona z prezentacją multimedialną;
ocena stopnia zaangażowania w realizację projektu oraz umiejętność efektywnego przełożenia wskazań i wytycznych uzyskanych w toku kształcenia, w wyniku dyskusji i dialogu dydaktycznego;

Projekt semestralny powinien podejmować temat o odpowiednim stopniu skomplikowania, bogaty w uwarunkowania zewnętrzne. Powinien być to temat systemowy obejmujący projekty wielu elementów skorelowanych formalnie, artystycznie, użytkowo i technicznie. Powinno być to zamierzenie badawcze, dające szanse na rozwinięcie wybranego obszaru, poprzez innowacyjne rozwiązanie postawionego problemu. Zasadniczą cechą  projektu powinno być  odejście od myślenia przedmiotowego na rzecz myślenia problemowego. W konsekwencji prac badawczych powinny powstać projekty przedmiotów, fragmentów przestrzeni lub przekazu wizualnego o innowacyjnym sposobie kształtowania i konstruowania projektowanych obiektów. 

1. Kalle Lasn, Design Anarchy, BC. Adbusters Media Foundation, 2006

2. Ewa Rewers, "Światło" - "prześwit" - "olśnienie": ku estetycznemu źródłu doskonałości. (W:) Semiotyczne olśnienia pod red. A. Grzegorczyk, Wy dawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 1997

3.Ewa Rewers, Ekran miejski, (W:) Pisanie miasta - czytanie miasta, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 1997

4.Elizabeth Mossop, Paul Walton, City spaces : art & design.

5.Jane Rendell, Art and Architecture a Place Between, I.B. Tauris

6.Malcolm Miles, Art, Space and the City 

7.Gabriela Świtek, Writing on Fragments: Philosophy, Architecture, and the Horizons of Modernity, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009.

8.Juhani Pallasmaa, „Oczy skóry”, Instytut architektury, 2012

9.Juhani Pallasmaa, „Myśląca dłoń. Egzystencjalna i ucieleśniona mądrość w architekturze”, Instytut architektury, 2015

1. Monika Bakke; Bio-transfiguracje, sztuka i estetyka posthumanizmu; Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2010