|
Typ przedmiotu
|
Kierunkowy
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Wykłady, konwersatorium w formie stacjonarnej organizowane w małych grupach i/lub on-line
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
2
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
15 h dydaktycznych (45 minut) - wykłady i konwersatoria
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
35 h samodzielnej pracy studenta (45 minut): - przygotowanie pracy seminaryjnej 25 h - zapoznanie się z literaturą przedmiotu 5 h - przygotowanie się do egzaminu 5 h
|
|
Wymagania wstępne
|
Zaliczenie II roku studiów magisterskich.
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Przekazanie wiedzy dotyczącej problematyki konserwacji i restauracji malarstwa sztalugowego na podłożu płóciennym w zakresie:
- zastosowanie nowoczesnej aparatury i metod badawczych w procesie analizy dzieła sztuki
- budowy technicznej i technologicznej dzieła sztuki
- diagnostyki i analizy przyczyn i rodzajów zniszczeń obrazów sztalugowych (podobrazie, warstwa zaprawy, warstwa malarska, werniks)
- metodyki konserwacji w zakresie lokalnego wzmacniania obrazów sztalugowych
-- metodyki konserwacji w zakresie strukturalnego wzmacniania obrazów sztalugowych (środki i materiały – spoiwa syntetyczne, tkaniny syntetyczne, międzywarstwy)
- metodyki konserwacji w zakresie oczyszczania obrazów sztalugowych (brud, patyna)
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Ocena poziomu wiedzy dotyczącej treści programowych przedmiotu, wynikająca ze średniej ocen z kolokwiów cząstkowych wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów. Brak zaliczenia wszystkich kolokwiów skutkuje brakiem zaliczenia semestru.
|
|
Wymagania końcowe
|
Zaliczenie ze stopniem z zakresu podanego w treściach kształcenia.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
1. C. Brandi, Teoria del Restauro, Rzym 1963, wyd. pol. Teoria Restauracji,
ed. I. Szmelter, tłum. M. Kijanko, Warszawa 2006.
2. K. Nicolaus, The Restoration of Paintings, Cologne 1999.
3. G. Korpal , Autor – dzieło sztuki – konserwator – odbiorca, Studia i Materiały Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie, vol. XIII, Kraków 2004.
4. A. Kulesza, Rozwój krosien malarskich w XIX wieku i ich wpływ na stan zachowania obrazów, „Ochrona Zabytków”, nr 1, 1996, s.375-394.
5. A.D. Potocka, Dublowanie jedwabnych obiektów zabytkowych na podłoża syntetyczne z użyciem klejów akrylowych, ASP, Warszawa 2002.
6. B. J. Rouba, Budowa techniczna obrazów XIX wiecznych malowideł malowanych na handlowych podobraziach płóciennych i problematyka ich konserwacji, Toruń 1986.
7. B.J. Rouba, Podobrazia płócienne, w procesie konserwacji, Toruń 2000.
8. I. Szmelter, Problemy dublowania obrazów na podłożu płóciennym, ASP, Zeszyty Naukowe 1/32/1992.
9. Wł. Ślesiński, Konserwacja zabytków sztuki, T.I, Arkady, Warszawa 1989.
10. A. Timar - Balazsy, D. Eastop, Chemical Principles of Textile Conservation, Butterworth Heinemann, Oxford etc. 1999.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
1. M.W. Ballard, How backing work: The effect of textile properties on appearance. Lining and Backing, UKIC, London 1995.
2. Problemy dublowania obrazów na płótnie, praca zbiorowa pod red. M. Roznerskiej i J. Arszyńskiej, Toruń 2005.
3. W. Kurpik, Konserwator wobec dzieła sztuki, ASP, Warszawa 2015.
4. Z. Rozłucka, M. Roznerska, J. Arszyńska, Mikroskopia fluorescencyjna, zastosowanie w badaniu budowy i procesów konserwacji malarstwa sztalugowego, Toruń 2000,
s. 46-83.
5. I. Szmelter, Metody i środki konserwacji rozdarć i ubytków podobrazia płóciennego, „Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo”, BMiOZ 1986, T.LXXXI, seria B, s. 134-146.
6. L. Tymińska, Uzupełnianie ubytków w podobraziach płóciennych obrazów sztalugowych – poszukiwanie nowych rozwiązań, (w:) Studenci o konserwacji,
T. III Toruń 2001, s. 207-228.
7. J. Wyszyńska, Metody dublowania w procesie konserwacji malowideł sztalugowych na płótnie, Studia i materiały, Kraków 2003, t. XII.
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
Wiedza: absolwent zna i rozumie
KW_04 złożoną budowę jednostkowego dzieła sztuki w kontekście struktury materialnej, formy artystycznej, przekazu ideowego, funkcji, uwarunkowań historycznych.
KW_05 przyczyny i rodzaje zniszczeń powstających w materii dzieł sztuki, zasady postawienia prawidłowej diagnozy stanu zachowania oraz opracowania projektu konserwacji i restauracji, zasady i rodzaje dokumentowania dzieła przed, w trakcie i po konserwacji.
KW_06 zasady doboru właściwych środków i metod konserwatorskich, zasady ich wykorzystania w danej sytuacji z uwzględnieniem możliwych zagrożeń dla konserwowanego dzieła.
|
|
Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do
KK_03 wypowiadania się w formie słownej i pisemnej na tematy związane ze sztuką, wystąpień publicznych, dyskusji, przygotowania prezentacji z zakresu ochrony i konserwacji dzieł sztuki.
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
kolokwia, egzaminy, ocena stopnia zaawansowania pracy seminaryjnej
|
|
prezentacje na forum grupy, dyskusje w trakcie zajęć dydaktycznych
|
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
