Katalog ECTS

Teoria architektury i urbanistyki XX wieku

Pedagog: dr Katarzyna Uchowicz

Pole Opis
Typ przedmiotu obowiązkowy/podstawowy
Metody dydaktyczne (forma zajęć)

wykład kursowy(z wykorzystaniem elementów prezentacji wizualnej)

Język wykładowy polski;
Liczba punktów ECTS: -brak-
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim -brak-
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) -brak-
Wymagania wstępne

przebieg studiów pomyślnie zakończony 4. semestrem

Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)

1. Ukryte wymiary. Jak czytać architekturę (sztukę) XX wieku?

2. Pionierzy współczesności

3. Dziedzictwo industrialne

4. Definiowanie nowoczesności

5. Praesens i CIAM (Congrès international d’architecture moderne)

6. Wieczność i chwila. Kształtowanie polskiej tożsamości przez architekturę w dwudziestoleciu międzywojennym

7. Kresy – budowanie nowoczesności

8. Mieszkanie jako algorytm

9. „Przyszłość będzie inna”. Strategie i praktyki modernizacyjne przed 1939

10. Neoplastyczny kod awangardy

11. Manifesty

12. Patent na modernizm
13. Architektki

14. Architektura w podróży

15. Architektura dla zdrowia

16. Projektowanie dla dzieci

17. Polskie strategie wystawiennicze

18. Sztuka światłoczuła

19. Zaraz po wojnie

20. Zakłady Artystyczno-Badawcze

21. Dialog z modernizmem



Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)

praca pisemna na wybrany temat (objętość do 10 stron)

Wymagania końcowe

napisany esej zaliczeniowy. Możliwe są dwie nieuzasadnione nieobecności – w ten sposób student ma spełniony warunek dopuszczający do zaliczenia.

Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć

Literatura:

KOBRO K., Dla ludzi niezdolnych do myślenia..., „Forma” 1935, nr 3, s. 14. GROPIUS W., Pełnia architektury (wybór eseju), Kraków 2014.

CHMIELEWSKI J., SYRSKUS S., Warszawa funkcjonalna. Przyczynek do urbanizacji regionu warszawskiego [1934], Warszawa 2013.

WAŃKOWICZ M., Sztafeta [1937], 2012.

BRUKALSKA B., Funkcjonalizm w urządzaniu kuchni, „Praesens” 1930, nr 2, s. 12.

BRUKALSKA B., Zasady społeczne projektowania osiedli mieszkaniowych, 1948

KOBRO K., STRZEMIŃSKI W., Kompozycja przestrzeni. Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego, Łódź 1931.

MONDRIAN P., Neoplastycyzm w malarstwie (1917), „Praesens” 1930, nr 2, s. 122–123.

STAŻEWSKI H., Styl współczesności, „Praesens” 1926, nr 1, s. 2–3.

B. et. St. B [B. i S. BRUKALSCY], Dom mieszkalny wybudowany według projektu Barbary Brukalskiej (Praesens) i arch. Stanisława Brukalskiego (SAP, Praesens), „Dom. Osiedle. Mieszkanie” 1930, nr 1, s. 4–9.

Eksperymentalny dom z celolitu, „Dom. Osiedle. Mieszkanie” 1929, nr 7, s. 1–4.

LACHERTOWA I., Meble nowoczesne, „Organizacja Gospodarstwa Domowego” 1928, nr 4, s. 63–64.

Le CORBUSIER, W stronę architektury [1923], Warszawa 2012.

P.M. LUBIŃSKI, Dziecinne meble i dziecinna architektura, „Dom. Osiedle. Mieszkanie” 1931, nr 1, s. 12–14.

 

 

Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta

ANDRZEJEWSKA-BATKO K., Na dziecięcą miarę. Działalność Niny Jankowskiej w dziedzinie projektowania architektury i wzornictwa przemysłowego dla dzieci, „Miejsce” 2017, nr 7/8, s. 126-156.

BŁASZCZYK D., Juliusz Żórawski. Przerwane dzieło modernizmu, Warszawa 2010.

BYSTRZAK T., Teodor Talowski, Kraków 2018.

DYBCZYŃSKA-BUŁYSZKO A., Architektura Warszawy II Rzeczypospolitej, Warszawa 2010.

GROPIUS W., Pełnia architektury, Kraków 2014.

JENCKS C., Architektura późnego modernizmu i inne eseje, Warszawa 1989.

JENCKS C., Le Corbusier – tragizm współczesnej architektury, Warszawa 1982.

MROWCZYK J., WIDZIEĆ/WIEDZIEĆ. Wybór najważniejszych tekstów o dizajnie, Kraków 2011.

OLSZEWSKI A.K., Nowa forma w architekturze 1900-1925. Teoria i praktyka, Warszawa–Wrocław–Kraków 1967.

OVERY P., De Stijl, Warszawa 1979.

OVERY P., Light, Air and Openness. Modern architecture between the wars, London 2007.

PIĄTEK G., TRYBUŚ J., Archimapa 1918–1939. Architektura Warszawy 20-lecia międzywojennego, Warszawa 2011.

PSZCZÓŁKOWSKI M., Kresy nowoczesne. Architektura na ziemiach wschodnich II Rzeczypospolitej 1921–1939, Łódź 2016.

RASMUSSEN S.E., Odczuwanie architektury, przeł. Barbara Gadomska, Warszawa 1999.

RYPSON P., Nie gęsi. Polskie projektowanie graficzne 1919-1949, Kraków 2011.

SPRINGER F., Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach, Kraków 2013.

SUDJIC D., Język rzeczy. W jaki sposób przedmioty nas uwodzą?, Kraków 2013. SZKLANE DOMY. Wizje i praktyki modernizacji społecznych po roku 1918, Zachęta_Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2018.

TRYBUŚ J., Warszawa niezaistniała. Niezrealizowane projekty urbanistyczne i architektoniczne Warszawy dwudziestolecia międzywojennego, Warszawa 2012.

TUROWSKI A., Budowniczowie świata. Z dziejów radykalnego modernizmu w sztuce polskiej, Kraków 2000.

UCHOWICZ K., Czytanie Muranowa. Pamięć miejsca/ pamięć architekta. Komentarz do powojennej twórczości Bohdana Lacherta (1900–1987). „RIHA JOURNAL. Journal of the International Association of Research Institutes in the History of Art: http://www.riha-journal.org/articles/2014/2014-oct-dec/special-issue-contemporary-art-and-memory-part-1/uchowicz-muranow-pl

UCHOWICZ K., Awers/rewers. Architekt Bohdan Lachert, Wrocław 2018.

WISŁOCKA I., Awangardowa architektura polska 1918–1939, Warszawa 1968.

Zaraz po wojnie, pod red. J. Kordjak i A. Szewczyk, Zachęta-Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2015.

Zmiana pola widzenia. Druk nowoczesny i awangarda, Łódź 2014.

ZUMTHOR P., Myślenie architekturą, Kraków 2010.

 

 

Przedmiotowe efekty uczenia się
WiedzaUmiejętnościKompetencje

Wiedza – student powinien osiągnąć wiedzę w zakresie:

 
- zjawisk oraz procesów kluczowych dla rozwojów architektury XX wieku

- głównych nurtów, wiodących architektów oraz teoretyków, zróżnicowania kultury architektonicznej w odniesieniu do poszczególnych regionów i centrów artystycznych

- podstawowego kanonu dzieł architektury XX wiekuj oraz ich twórców

- podstawowych problemów teorii architektury oraz kultury architektonicznej XX wieku

- źródeł

Umiejętności – student powinien być zdolny do:

- rozpoznawania i przypisania obiektów do odpowiedniego nurtu, kręgu, projektanta

- przeprowadzenia analizy i charakterystyki obiektu architektonicznego

- przeprowadzenia charakterystyki kluczowych procesów dynamizujących architekturę XX wieku

 

Kompetencje społeczne – student powinien być zdolny do:


- krytycznej analizy i oceny głównych zjawisk i nurtów w architekturze XX wieku

- oszacowania wartości architektury współczesnej

- uznania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych

- uznania sensu i potrzeby uczenia się przez całe życie

– student powinien:

- posiadać świadomość ciągłości niektórych procesów do chwili obecnej

- posiadać świadomości kształtowania współczesnej architektury jako kontynuacji bądź kontry wobec nurtów architektury XX wiek

 

 

Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
WiedzaUmiejętnościKompetencje
-brak-
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów.


Lista studiów

studia status czas[h] ECTS forma zaliczenie
Architektura Wnętrz / architektura wnętrz s.5 o 30 1 w. 30h
w. [egz.]


Semestr 2018/19-Z (Z-zimowy,L-letni)
Kod kursu: #38.5559