Typ przedmiotu
|
obowiązkowy
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
konwersatorium
|
Język wykładowy
|
polski;
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
Wymagania wstępne
|
brak
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
W toku zajęć studenci uzyskają podstawową wiedzę na temat najważniejszych kierunków, nurtów i tendencji w architekturze oraz urbanistyce europejskiej w okresie od renesansu po koniec XVII stulecia. Ważnym aspektem procesu kształcenia będzie pogłębianie umiejętności rozumienia podejmowanych zagadnień w kontekście przemian społecznych i politycznych epoki. Za istotny cel zajęć uznaje się kształtowanie takiego stosunku do kultury artystycznej, w którym występowałyby obok siebie: ciekawość, tolerancja i zdolność inspirowania się dziełami przeszłości. W toku zajęć zaprezentowane zostaną założenia urbanistyczne oraz zabytki architektury głównych miast europejskich, w tym w szczególności włoskich, począwszy od Florencji jako miejsca zapoczątkowania zmian, następnie ich twórczych przetworzeń, zapożyczeń i ugruntowania na obszarze Rzymu (w tym w okresie trydenckiej odnowy), jak też kolejnych przeniesień do innych regionów Europy (przede wszystkim prezentacja Paryża Burbonów oraz polskiej sztuki architektonicznej). Najcenniejsze przykłady architektury renesansu, manieryzmu i baroku zaprezentowane zostaną poprzez omówienie dokonań najwybitniejszych architektów, urbanistyki nowożytnych stolic europejskich, założeń pałacowych, kontekstów władza - propaganda, prezentacja i reglamentacja dostępu - ceremoniał a architektura i urbanistyka. W ten sposób zrealizowany zostanie jeden z celów prowadzonych zajęć – pogłębienie wiedzy humanistycznej studentów poprzez ukazywanie dzieł architektury i założeń urbanistyki oraz aktywności głównych architektów w kontekście historycznym, kulturowym, społecznym, religijnym i materialnym.
1. Komuna - signoria – księstwo. Jak ustrój kształtuje sztukę. 2. Chwała republiki – wielkość rodu (Piza – Florencja – Siena). 3. Rzym papieży renesansu – 1417 – 1527 – 1534. 4. Druga bazylika św. Piotra. Okoliczności, projekty, ideologia. 5. Miasto idealne. 6. Pałace Florencji, Rzymu, Wenecji – podobieństwa i różnice. 7. Villa urbana, suburbana, rustica. Od Witruwiusza do Palladia. 8. Architektura w służbie kontrreformacji. 9. G. Bernini versus F. Borromini. 10. Architektura i urbanistyka we Francji XVI i XVII wieku. 11. Wersal 12. Architektura rezydencjonalna doby baroku. 13. Główne nurty XVI i XVII - wiecznej architektury rezydencjonalnej i sakralnej w Koronie i Wielkim Księstwie Litewskim. 14. Architektura i ceremoniał. Wawel – dzieje i funkcje rezydencji. 15. Zamek królewski w Warszawie – dzieje i funkcje rezydencji.
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
dr Olaf Kwapis, Architektura i urbanistyka XV-XVII wieku: kolokwium ustne.
Ocena z kolokwium stanowi część oceny końcowej.
|
Wymagania końcowe
|
-brak-
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
Michael Levey, Wczesny renesans, Warszawa 1972 Michael Levey, Dojrzały renesans, Warszawa 1980 Peter Murray, Architektura włoskiego renesansu, seria Świat sztuki, Warszawa 2000 Peter Murray, Linda Murray, Sztuka renesansu, seria Świat sztuki, Warszawa 2000 Renesans w sztuce włoskiej, pod red. R. Tomana, Kolonia 2000. John Shearman, Manieryzm, Warszawa 1970 Barok, pod red. R. Tomana, Warszawa 2000 Tadeusz J. Żuchowski, Pałac papieski na Watykanie od końca V do początku XVI wieku. Ceremoniał a ewolucja kompleksu rezydencjonalnego. Poznań 1999 Małkiewicz, Układ przestrzenny kościoła Il Gesu oraz tegoż: Barokowa architektura sakralna w Krakowie, [w:] Theoria et praxis, Kraków 2000 Stanisław Mossakowski, Kaplica Zygmuntowska (1515 – 1533), Warszawa 2007 Sztuka świata, t. V-VII Tadeusz Chrzanowski, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej, Warszawa 1998 (rozdziały dotyczące sztuki od XV do XIX wieku) Sztuka polska, praca zbiorowa, t. III-V. (Renesans i manieryzm; Wczesny i dojrzały barok; Późny barok, rokoko i klasycyzm), Warszawa 2011-2015
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Rudolf Wittkower, Art. and architecteure in Italy: 1600-1750, Yale (różne wydania) Barock im Vatikan. Kunst und Kultur im Rom der Paepste 1572-1676, Leipzig 2005 Nicolas Pevsner, Historia architektury europejskiej, Warszawa 2013 Jean Delumeau, Cywilizacja odrodzenia, Warszawa 1987 Jan Białostocki, Dwugłos o Berninim, Wrocław 1962 Stanisław Mossakowski, Tylman z Gameren, Wrocław 1973 Adam Miłobędzki, Architektura polska XVII w. Warszawa 1980 Stanisław Mossakowski, Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego, Warszawa 2013 Stanisław Mossakowski, Pałac królewski Zygmunta I na Wawelu jako dzieło renesansowe, Warszawa, 2015
|
Przedmiotowe efekty uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
Student posiada pogłębioną wiedzę humanistyczną na temat dzieł architektury i założeń urbanistyki omawianego okresu.
Student zna i rozumie sposoby działania głównych architektów w kontekście historycznym, kulturowym, społecznym, religijnym i materialnym.
|
Student potrafi samodzielnie zinterpretować znaczenie wybranych obiektów architektury omawianego okresu w powiązaniu z ich funkcją reprezentacji politycznej.
Student umie scharakteryzować układ urbanistyczny, założenie pałacowe, rezydencję monarszą w kontekstach sztuka - władza - polityka, w ujęciu tradycyjnej historii sztuki - mikro i makrohistorii.
|
Student ma ukształtowany stosunek do kultury artystycznej z uwzględnieniem takich cech jak ciekawość, tolerancja i zdolność inspirowania się dziełami przeszłości.
|
Student posiada pogłębioną wiedzę humanistyczną na temat dzieł architektury i założeń urbanistyki omawianego okresu.
Student zna i rozumie sposoby działania głównych architektów w kontekście historycznym, kulturowym, społecznym, religijnym i materialnym.
|
Student potrafi samodzielnie zinterpretować znaczenie wybranych obiektów architektury omawianego okresu w powiązaniu z ich funkcją reprezentacji politycznej.
Student umie scharakteryzować układ urbanistyczny, założenie pałacowe, rezydencję monarszą w kontekstach sztuka - władza - polityka, w ujęciu tradycyjnej historii sztuki - mikro i makrohistorii.
|
Student ma ukształtowany stosunek do kultury artystycznej z uwzględnieniem takich cech jak ciekawość, tolerancja i zdolność inspirowania się dziełami przeszłości.
|
|
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
-brak- |
|
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |