Pole | Opis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Typ przedmiotu | fakultatywny | ||||||
Metody dydaktyczne (forma zajęć) |
wykład z elementami konwersatorium |
||||||
Język wykładowy | polski; | ||||||
Liczba punktów ECTS: | -brak- | ||||||
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim | -brak- | ||||||
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) | -brak- | ||||||
Wymagania wstępne |
brak |
||||||
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu) |
Proseminarium adresowane jest do studentów i studentek zainteresowanych tematami mieszczącymi się w obszarze socjologii oraz antropologii kultury uprawianych w perspektywie teorii krytycznej (głównie Szkoła Frankfurcka, krytyczna filozofia francuska II poł. XX wieku: Debord, Baudrillard, Foucault itp. oraz tzw. teoria włoska: m.in. Negri, Marazzi, Virno, Pasquinelli). Zajmiemy się kwestiami zarówno teoretycznymi, jak i empirycznymi, zaznajamiając się bliżej z kilkoma głównymi perspektywami badawczymi, w ty szczególnie z: socjologią krytyczną odwołującej się do dorobku takich postaci jak np. Pierre Bourdieu lub Jurgen Habermas, krytycznie uprawianymi badaniami kulturoznawczymi (np. Stuart Hall, Raymond Williams, Gayatri Chakravorty Spivak), materialistyczną antropologią (post)marksistowską (np. Pierre Clastres, Marshall Sahlins, David Graeber), krytyczną urbanistyką (np. David Harvey, Mike Davis, Murray Bookchin) oraz krytycznymi naukami o zarządzaniu (np. Luc Boltanski, Eve Chiapello, Isabelle Bruno). Przykładowe pola problemowe, po których będziemy się poruszać to: przemysły kreatywne (marketing, reklama, public relations), rola kultury i sztuki w procesach gentryfikacji, negatywne aspekty menedżeryzacji instytucji kultury, urządowienie organizacji pozarządowych, komercjalizacja i utowarowienie kultury, wyzysk i alienacja artystów, zatrucie środowiska społeczno-kulturowego przez przemysły kultury czy media społecznościowe i ekonomia polityczna rozproszonej kreatywności. |
||||||
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny) |
Wypełnienie kart lektury (według dostarczonego wzoru) dla każdego omawianego tekstu. Do wyboru: praca pisemna lub egzamin ustny. |
||||||
Wymagania końcowe | -brak- | ||||||
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć |
1. T. Adorno, M. Horkheimer, Dialektyka oświecenia, tłum. M. Łukasiewicz, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 1994, tam rozdział Przemysł kulturalny. Oświecenie jako masowe oszustwo 2. W. Benjamin, Twórca jako wytwórca, tłum. R. Reszke, Wydawnictwo KR, Warszawa 2011, tam esej tytułowy, s. 7-22 oraz Dzieło sztuki w dobie reprodukcji technicznej, s. 23-51, 3. Andreis Sternheim, Przyczynek do problemu organizacji czasu wolnego, tłum. J. Łoziński, w: Szkoła Frankfurcka, Kolegium Otryckie, Warszawa 1985, t. 1, s. 179-194. 4. G. Debord, Społeczeństwo spektaklu, tłum. M. Kwaterko, PiW, Warszawa 2005, tam R. I, Kulminacja oddzielenia, s. 33-44, 5. H. Marcuse, Człowiek jednowymiarowy tam: r. 1. Nowe formy kontroli (tłum. S. Konopacki oraz 3. Zwycięstwo nad świadomością nieszczęśliwą: represywna desublimacja (tłum. Z. Koenig), PWN, Warszawa 1991. 6. R. Florida, Narodziny klasy kreatywnej, tłum. T. Krzyżanowski, M. Penkala, NCK, Warszawa 2010, tam: r. 3, Gospodarka kreatywna i r. 4, Klasa kreatywna. 7. M. Lazzarato, Praca niematerialna, przeł. Ł. Biskupski, [w:] J. Sokołowska (red.), Robotnicy opuszczają miejsca pracy Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010. 8. Y. Moulier-Boutang, Cognitive Capitalism, Polity Press, Cambridge 2011, tam r. 3., What is cognitive capitalism?, 9. D. Harvey, Bunt miast. Prawo do miasta i miejska rewolucja, tłum. Praktyka Teoretyczna, Bęc Zmiana, Warszawa 2012, tam. r. 4., Sztuka renty 10. M. Pasquinelli, Na ruinach miasta kreatywnego, tłum. K. Szadkowski, w: Ekonomia Kultury, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2010. 11. M. Pasquinelli, Maszynowa wartość dodatkowa a praca informacji: uwagi o ekonomii politycznej maszyny Turinga, tłum. K. Szadkowski, w: J. Sowa i in. (red.), Wieczna radość. Ekonomia polityczna społecznej kreatywności, Bęc zmiana, Warszawa 2011. 12. J. Dean, Communicative Capitalism: Circulation and Forclosure of Politics, “Cultural Politics”, v.1, t. 1 2005. 13. N. Cummings, Wieczna radość tłum. M. Karolak¸w: J. Sowa i in. (red.), Wieczna radość. Ekonomia polityczna społecznej kreatywności, Bęc zmiana, Warszawa 2011. 14. M. Rosler, Artystyczny sposób rewolucji: od gentryfikacji do okupacji, tłum. J. Sowa i K. Szadkowski, w: J. Sowa i in. (red.), Wieczna radość. Ekonomia polityczna społecznej kreatywności, Bęc zmiana, Warszawa 2011. |
||||||
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta |
Zależnie od zainteresowań na podstawie indywidualnych konsultacji. |
||||||
Przedmiotowe efekty uczenia się |
|
||||||
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się |
|
||||||
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
studia | status | czas[h] | ECTS | forma | zaliczenie |
---|---|---|---|---|---|
Rzeźba s.2 | d | 30 | 4 |
30h |
[zal. z oceną] |
Sztuka Mediów s.2 | d | 30 | 4 |
30h |
[zal. z oceną] |
Grafika s.8 | d | 30 | 4 |
30h |
[zal. z oceną] |
Historia Sztuki / kultura miejsca s.2 | d | 30 | 4 |
30h |
[zal. z oceną] |
Historia Sztuki / kultura miejsca s.4 | d | 30 | 4 |
30h |
[zal. z oceną] |
Malarstwo / malarstwo s.8 | d | 30 | 4 |
30h |
[zal. z oceną] |