Metody nauczania (forma zajęć):

- ćwiczenia studyjne w pracowni

– rysunkowe studium modela we wnętrzu

- ćwiczenia plenerowe

- szkice z natury

- zadania kompozycyjne na zadany temat

- dialog i dyskusja dydaktyczna w trakcie realizowanych zadań i wymiana poglądów na ich temat podczas konsultacji w trakcie zajęć oraz przeglądów semestralnych.

- pozytywny wynik rekrutacji na jednolite studia magisterskie dla kierunku malarstwa

Pracownia Rysunku dla I roku spełnia specjalną rolę w kształceniu na Wydziale Malarstwa. Rozumiejąc tę istotną separację kształcenia studentów I roku od kształcenia studentów lat wyższych i biorąc pod uwagę warunki wstępne, jakie powinien spełniać student I roku Wydziału Malarstwa należy z całą stanowczością wymagać od niego zdobycia podstawowych i wymaganych w zakresie rysunku efektów kształcenia.
Rysunek jako podstawowy sposób ludzkiej komunikacji i pierwotny zapis myśli, a także swoista reakcja na otaczający świat powstała przecież wcześniej niż pismo, nie wspominając o trudnej sztuce retoryki. Ponadto formy rysunkowe jako jedne z najprostszych wypowiedzi plastycznych uczą samodzielnego myślenia, osobistego stosunku do rzeczywistości i wreszcie sztuki podejmowania decyzji. Umiejętność abstrahowania prostych form, zjawisk i przedmiotów z otoczenia, nadawanie im znaczeń i sensów plastycznych poprzez określenie ich kształtu, waloru czy struktury, nadawanie dominanty i rytmizacja opracowywanej powierzchni w założonym wcześniej celu wydają mi się równoważne z kreacją.
Dlatego już na I roku student powinien pamiętać o tym, iż nawet najrzetelniejsze studium rysunkowe wykonane z natury powinno nosić znamiona kreacji. Tak rozumiany rysunek powinien oczywiście spełniać wymogi kompozycyjne i konstrukcyjne, powinien mieć prawidłowo określone stosunki i proporcje oraz zawierać odpowiednie nasycenia walorowe. Rysunek jako najprostszy, niemal pozbawiony zapośredniczonego widzenia, zapis dowolnego fragmentu rzeczywistości, pomysłu bądź idei powinien wynikać z wnikliwej obserwacji świata. Zapis taki rozpoczyna się zwykle od pojedynczej linii, dalej jej ekwiwalentu rysunkowego w postaci kreski i poprzez multiplikację zmierzać ku plamie. Bezlitosna, nieznosząca poprawek linia biegnąca to zygzakiem, to innym razem arabeską, powinna być naturalnym narzędziem studenta Wydziału Malarstwa i w sposób najprostszy pomóc mu zwizualizować bieżące rozterki, zachwyty, czy przeżycia. W dalszej kolejności student powinien posiąść również umiejętność budowy bryły za pomocą chiaroscuro i mocnych kontrastów walorowych, aby w umiejętny sposób wzmóc ekspresję swoich prac studyjnych oraz szkiców i następnie przejść do tworzenia własnych kompozycji rysunkowych opartych o naturę i wyobraźnię.
Rysunek jako samodzielna dyscyplina artystyczna może pozwolić studentowi zarówno na szybką notatkę z natury, ale także na ciekawą, wielowątkową, logiczną i pełną wypowiedź artystyczną i właśnie takiej dwoistej umiejętności rysunkowej od studentów I roku będzie się wymagać. Dlatego oprócz codziennych szkiców i studiów z modela proponuje się studentom również rysunkową pracę z pejzażem oraz tematyczne, semestralne zadania kompozycyjne związane z ich zainteresowaniami lub z interpretacją wycinka świata widzialnego, bądź wyobrażonego.
Wydaje mi się, że wobec współczesnych, nierzadko multimedialnych form wypowiedzi artystycznej młody adept sztuki powinien, być może nawet bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, posiąść podstawowe umiejętności rysunkowe. Wychodząc z założenia, iż ten, kto umie wyabstrahować z rzeczywistości mięsiste, oświetlone udo i umiejętnie skontrastować je z pozostającą w strefie cienia łydką, ten bez większych problemów poradzi sobie z analizą dowolnego wycinka ze świata historii, socjologii czy polityki niezależnie od tego, czy w dalszej kolejności zechce użyć jako narzędzia: pędzla, kamery czy własnego ciała.

zaliczenie ćwiczeń, oraz egzamin komisyjny na podstawie przygotowanej wystawy prac studenta

- opanowanie podstaw warsztatu rysunkowego z użyciem narzędzi: ołówek, grafit, węgiel drzewny, tusz, pastel, piórko.
- umiejętność kreatywnego myślenia za pomocą rysunkowego języka plastycznego
- publiczna prezentacja i obrona swych prac
- opanowanie na podstawowym poziomie zasad anatomii prawidłowej
- opanowanie na podstawowym poziomie zasad perspektywy zbieżnej
- opanowanie na podstawowym poziomie tworzenia skali walorowej
- opanowanie zasad komponowanie w formacie B1 i większym
- umiejętność konstrukcji bryły na płaszczyźnie
- opanowanie budowy plamy za pomocą kreski

Anatomia Plastyczna, Władysław Witwicki, PWN, Warszawa, 1960

Perspektywa odręczna. Teoria i praktyka, Feliks Roliński, Arkady, Warszawa, 1962

Zasady rysunku realistycznego, Galaktyka, Warszawa,1997

Anatomie Artistique, Jeno Barcsay, Imprimerie Zrinyi, Budapest, 1953, 1976

Perspektywa malarska – t.1, Kazimierz Bartel, PWN, Warszawa, 1958

Perspektywa malarska – t.2, Kazimierz Bartel, PWN, Warszawa, 1958

Perspektywa i aksonometria, Arkady, Warszawa, 1998

Zdobnictwo rękodzielnicze i rysunek do niego zastosowany w zarysie, Wojciech Gerson, Volumina, Szczecin 2012

Vitamin D. New Perspectives in Drawing, Phaidon, 2016

Vitamin D2. New Perpspectives in Drawing, Phaidon, 2018

Michał Anioł. Rysunki, Arkady, Warszawa, 1988

Albrecht Durer. Rysunki, Arkady, Warszawa, 1989

Rafael. Rysunki, Arkady, Warszawa, 1988

Cezanne. Rysunki, Arkady, Warszawa, 1989

Ingres. Rysunki, Arkady, Warszawa, 1988

Van Gogh. Rysunki, Arkady, Warszawa, 1989

Noakowski, Mieczysław Wallis, Auriga, Warszawa, 1965

Franciszek Starowieyski, Spicchi dell'Est, Rzym 1991

Starowieyski. Rok 1699, Oficyna Wydawnicza Kwadrat, Kraków, 1999

Kobzdej. Rysunki z Wietnamu, Wojciech Żukrowski, Wydawnictwo Sztuka, Warszawa, 1955

Lucian Freud. Drawings 1940, Matthew Marks Gallery, Nowy Jork, 2003

Kathe Kollwitz, Gerhardt Strauss, Sachsenverlag, Drezno, 1950