konwersatorium, w czasie którego student zobowiązany jest do opracowania (faktografia + analiza) wybranego przez siebie tematu i zreferowania go w czasie zajęć. Następnie wystąpienie (problematyka oraz sposób jej zaprezentowania) jest dyskutowane przez studentów i prowadzących zajęcia. Konsultacje.

Celem zajęć jest uświadomienie studentowi skomplikowania relacji w jakie współcześnie uwikłany jest świat sztuki: artyści, dzieła, twórczość, instytucje. 

Opis przedmiotu i treści programowe

Wraz z nastaniem pierwszych ruchów awangardowych sztuka zaczęła zgłaszać roszczenia do bezpośrednich interwencji w życie. Jednym ze sposobów artystycznego działania stały się ataki na ogólnie akceptowane społeczne normy, tym samym konflikty na trwałe zostały wpisane w recepcję dzieł sztuki. Konflikty te istnieją i dziś, jednak spectrum tarć, w których jedną ze stron są artyści albo punktami zapalnymi stają się artefakty – znacznie się poszerzyło. Współcześnie spory toczą się nie tylko wokół „prowokacji artystycznych”, ale także architektury (budowanej i wyburzanej), pomników (stawianych i likwidowanych), estetyk i funkcji przestrzeni publicznych, sposobów finansowania i obsadzania placówek artystycznych, rynku sztuki, a nawet branżowych interesów twórców, np. ich zabezpieczeń socjalnych. Innymi słowy, istotnymi stały się nie tylko te sytuacje, w których sztuka jest tworzona jako wyzwanie dla życia, ale również te, w których życie „dopada” sztukę, czy szerzej – świata sztuki. Za szczególnie wartościowe będą uznawane zaproponowane przez studentów tematy z ich najbliższego otoczenia, konflikty lokalne, mało znane kontrowersje, itp.

Przykładowe tematy do opracowania (student może, ale nie musi z nich skorzystać – prezentowane są głównie po to, żeby studenci mogli lepiej zrozumieć o jakie potencjalne sytuacje chodzi; tematy będą zmieniały się w rytmie bieżących wydarzeń)

1) Konflikt o MSN (konkurs i projekt, aspekty własnościowe, polityka kulturalna miasta, wpisanie pawilonu Emilia na listę zabytków, a następnie skreślenie go stamtąd)
2) Czy sztuka krytyczna jest ciągle żywa? (np. konflikt wokół Adoracji Chrystusa Jacka Markiewicza)
3) Sztuka w przestrzeni publicznej, problem znaczenia dzieła sztuki, agon v. postpolityczność (np. Tęcza Julity Wójcik, Minaret Joanny Rajkowskiej)
4) Architektura socrealistyczna i postmodernistyczna (konflikt o przeszłość i przyszłość, transformacja ustrojowa, retoryka towarzysząca architekturze w debacie publicznej itp.)
5) Obywatelskie Forum Sztuki Współczesnej (działalność, skuteczność, polityczna i ekonomiczna pozycja artysty, sposób reagowania na konflikty)
6) Jak nie zarządzać instytucją kultury („sytuacje kryzysowe” i ich rozwiązywanie, rola PR-u, niekwestionowanie przywództwa itp.)
7) Sztuka według polityków (np. polityczne użycia Europejskiego Kongresu Kultury we Wrocławiu i miejsce artystów w tym procesie)
8) Architektura sprywatyzowana i konflikty społeczne (np. Poznań City Center vel dworzec PKP)
9) Konkursy na stanowiska w instytucjach kultury jako obszar konfliktu (np. H. Wróblewska / Zachęta, W. Włodarczyk i P. Piotrowski / MNW, P. Bernatowicz / Arsenał Poznań)
10) „Efekt Bilbao” po polsku („disneylandyzacja” czy rewitalizacja przestrzeni publicznej? postawy społeczne wobec takich przestrzeni i wynikające z nich konflikty)
11) Prawo autorskie jako narzędzie sterowania sztuką (np. projekt "Miejsce" Rafała Jakubowicza w CSW)
12) Rynek sztuki jako przestrzeń sporu (rozwiązania prawne, ewentualne ulgi podatkowe, szara strefa, casus Abby House itp.)
13) Pseudoawangarda dziś. Czy konflikt z lat 70. XX wieku jest ciągle żywy?
14) Sztuka w służbie społeczeństwu – kiedy artysta służy społeczeństwu, a kiedy wysługuje się ideologii/władzy?

wygłoszenie referatu w czasie zajęć; max. 2 nieobecności nieusprawiedliwione, aktywne uczestnictwo w zajęciach

brak

1)L. Mergler, K. Poblocki, M. Wudarski, Antybezradnik przestrzenny. Prawo do miasta w przestrzeni, Warszawa 2013
2) J. Ranciere, Estetyka jako polityka, Warszawa 2007
3) P. Piotrowski, Muzeum krytyczne, Warszawa 2011
4) P. Piotrowski, Sztuka według polityki, Kraków 2007
5) P. Piotrowski P., Agorafilia. Sztuka i demokracja w postkomunistycznej Europie, Poznań 2010
6) J. Zydorowicz, Artystyczny wirus. Polska sztuka krytyczna po 1989 roku, Warszawa 2005
7) A. Żmijewski, Drżące ciała. Rozmowy z artystami, seria „Krytyki Politycznej”, t. 2, Bytom – Kraków 2006

8) C. Levine, Od prowokacji do demokracji, Warszawa 2013

9) A. Żmijewski, Stosowane sztuki społeczne, „Krytyka Polityczna”, nr 11-12, 2007

10) Skuteczność sztuki, red. T. Załuski, Łódź 2014

11) publicystyka artystyczna Mikołaja Iwańskiego, Izabeli Kowalczyk, Pawła Leszkowicza, Piotra Bernatowicza, Kuby Banasiaka