|
Typ przedmiotu
|
fakultatywny, seminaryjny
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
seminarium dyplomowe
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
|
Wymagania wstępne
|
wpisanie na V rok studiów (II rok II stopnia)
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Tematy poszczególnych zajęć mogą być w części pochodną podejmowanych przez uczestników tematów teoretycznych prac dyplomowych. W zależności od liczby uczestników spotkania nie będące prezentacjami własnych prac dyplomowych mogą być poświęcone następującym zagadnieniom:
• zasady pisania teoretycznej pracy dyplomowej
• warsztat pradziejowego artysty
• tematy sztuki pradziejowej
• symbole w sztuce pradziejowej
• religie prahistoryczne
• interpretacje i teorie wyjaśniające sztukę pradziejową
• inspiracje sztuką pradziejową w sztuce współczesnej
• „zwiedzanie” wybranych jaskiń
• zajęcia w Muzeum Archeologicznym i Muzeum Geologicznym
• wyjścia w teren w poszukiwaniu pradziejów.
Celem podstawowym seminarium poświęconego sztuce pradziejowej jest pogłębienie artystycznej wrażliwości na sztukę z jednej strony najbardziej odległą od sztuki współczesnej, a z drugiej – często stawiającą podobne czy wręcz identyczne pytania dotyczące genezy sztuki jako zjawiska, powodów podejmowania twórczości przez jednostkę czy roli sztuki w życiu społeczności. Ważnymi celami są rozbudzanie ciekawości, uczenie tolerancji i wskazywanie ewentualnych inspiracji w sztuce najmniej znanej i z reguły skrajnie różnej od sztuki tworzonej i poznawanej w trakcie studiów na Akademii Sztuk Pięknych. Celem towarzyszącym jest poszerzanie ogólnej wiedzy humanistycznej poprzez ukazywanie sztuki w wykraczającym daleko poza nią samą kontekście kulturowym, społecznym, religijnym i materialnym. Seminarium ma także służyć pomocą, jeśli chodzi o kwestie techniczne związane z przygotowywaniem teoretycznych prac dyplomową, dotyczy to również tematów niedotyczących sztuki pradziejowej i prac pisanych poza seminarium.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
skala ocen: od 2 (ndst) do 5+ (celująco)
|
|
Wymagania końcowe
|
• obecność na zajęciach
• uczestnictwo w wyjściach poza ASP
• czynny udział w dyskusjach
• znajomość lektur
• przygotowanie samodzielnego wystąpienia
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
• Jean Clottes, David Lewis-Williams, Prehistoryczni szamani. Trans i magia w zdobionych grotach, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009
• Genevieve von Petzinger, Pierwsze znaki. Najstarsze symbole świata, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2018
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
• Michel Brézillon, Encyklopedia kultur pradziejowych, Warszawa 20122
• Rudolf Drössler, Wenus epoki lodowej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1983
• Mircea Eliade, Historia wierzeń i idei religijnych, Tom I, Od epoki kamiennej do misteriów eleuzyńskich, Warszawa 1988, s. 4-40 (Rozdziały I i II)
• Mircea Eliade, Szamanizm i archaiczne techniki ekstazy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994
• Jerzy Gąssowski, Prahistoria sztuki, Warszawa 20082
• Zbigniew Herbert, Lascaux (esej w zbiorze Barbarzyńca w ogrodzie; także w zbiorze Barbarzyńca w podróży)
• Janusz Krzysztof Kozłowski, Wielka historia świata, Tom I, Świat przed „rewolucją” neolityczną, Kraków-Warszawa 2004
• Zygmunt Krzak, Megality Europy, Warszawa 1994
• Zygmunt Krzak, Megality świata, Wrocław 2001
• Zygmunt Krzak, Od matriarchatu do patriarchatu, Warszawa 2007
• Anette Laming, Skarby w grocie Lascaux, Warszawa 1968
• André Leroi-Gourhan, Religie prehistoryczne, Warszawa 1966
• Sztuka pradziejowa ziem polskich. Katalog wystawy, red. T. Janiak, Gniezno 2002
• Jacek Wierzbicki, Epoka kamienia w Europie znakami pocztowymi pisana. Popularyzacja archeologii w filatelistyce, Wydawnictwo Fundacji Archeologicznej, Zielona Góra 2012
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
Student powinien osiągnąć wiedzę w zakresie:
• terminologii używanej w odniesieniu do sztuki pradziejowej
• gatunków sztuki i technik artystycznych uprawianych w pradziejach
• najważniejszych obiektów reprezentujących epoki paleolitu i neolitu, w tym także zabytków odkrytych na ziemiach polskich
• najczęstszych tematów i symboli występujących w sztuce pradziejowej
• podstawowych teorii wyjaśniających powstanie sztuki oraz interpretujących sztukę pradziejową
• specyfiki udostępniania sztuki pradziejowej i związanych z nią problemów konserwatorskich
|
Student powinien być zdolny do:
• rozpoznawania i charakteryzowania najważniejszych okresów i kręgów sztuki pradziejowej
• określenia materiałów wykorzystanych do sporządzenia konkretnego dzieła oraz zastosowanych przez twórców technik artystycznych
• dokonania samodzielnej analizy pojedynczego dzieła sztuki
• przeprowadzenia analizy porównawczej różnych dzieł
• wykorzystywania podstawowej literatury przedmiotu
|
Student powinien być zdolny do:
• wykorzystywania wyniesionej z zajęć wiedzy w odniesieniu do dzieł, z którymi spotyka się po raz pierwszy, wykazując się najpierw spostrzegawczością podczas analizy, a następnie samodzielnością przy formułowaniu sądów.
• wykorzystywania w swej twórczości artystycznej doświadczeń pierwszych artystów
• przekazywania innym osobom elementarnej wiedzy na temat sztuki pradziejowej
• udziału w dyskusjach, w których pojawiają się jako tematy sztuka pradziejowa i generalnie pradzieje
Student powinien wykazywać się:
• wrażliwością na walory estetyczne i warsztatowe dzieł swych prekursorów
• szacunkiem do anonimowych twórców pracujących w skrajnie trudnych i odmiennych warunkach w porównaniu z artystami współczesnymi
• zrozumieniem i tolerancją dla odległego świata, w którym często rządziły inne prawa, inne były uwarunkowania cywilizacyjne, kulturowe i religijne, ale w którym sztuka odgrywała rolę co najmniej równie znaczącą, jeśli nie większą niż w świecie współczesnym.
Student powinien:
• traktować sztukę odległej przeszłości z jednej strony jako niedościgły wzór, ale z drugiej – jako swoistego rodzaju wyzwanie, każące artyście współczesnemu nie tylko zmierzyć się, ale wręcz prześcignąć swych poprzedników, nawet tych największych.
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
| -brak- |
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
