1. W toku kształcenia studentów praktykowane są zasady polimetodyczności. Stosowana jest zarówno teoria (wykłady) jak i praktyka (ćwiczenia). Stosowane są metody zarówno oparte na słowie, obserwacji, pomiarach, jak i na praktyce malarskiej studentów. Metody te rzadko są używane pojedynczo. Tworzą ścieśle ze sobą powiązane i uzupełniające się układy. 

2. Wykłady problemowe obejmują zagadnienia związane z określeniem, czym jest "język malarstwa". Tworzą podstawy rozumienia przez studenta zasad budowy obrazu.

3. Dialog dydaktyczny ze stuentem - analiza realizowanych ćwiczeń studenta, stwarzająca warunki dla samodzielnych wypowiedzi studenta uzasadniających zrealizowane ćwiczenie. Dialog taki jest powtarzany wielokrotnie podczas roku akdemickiego.

4. Dyskusja akademicka wobec całej pracowni, gdy prowadzący i asystent omawiają rezultaty wszystkich zrealizowanych ćwiczeń (prac) studenta (-ów) wykonanych podczas trwania semestru i całego roku akademickiego. W trakcie takiej dyskusji student również otrzymuje sposobność do wypowiedzi własnej.

Zdanie egzaminu wstępnego na studia I roku na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie.

- Przedstawienie prac które świadczą o umiejetności namalowania obrazu przedstawiającego naturę, która jest przedmiotem studiów (w tym człowieka w otoczeniu, we wnętrzu zamkniętym oraz otwartym, fragmentu natury, np. studium portretowe). Umiejętność komponowania płaszczyzn, wyrażanie przestrzeni i budowania brył oraz stworzenia konsekwentnej gamy koorystycznej.

- Dialog dydaktyczny, podczas którego student powinien wykazać się umiejętnością oceny własnej, czy zrealizowany obraz jest wewnętrznie spójny.

- Wykonanie dwóch lub trzech prac malarskich na zadany temat.

- Semestralny i końcoworoczny przegląd prac malarskich.

- Dobór prac malarskich na wystawę semestralną i końcoworoczną.

- Uczestnictwo w przygotowaniu wystawy semestralnej i końcoworocznej.

- komisyjne zaliczenie I roku. 

- Ocena stopnia realizacji podobiństwa wybranego fragmentu natury, bęącego przedmiotem zadanego ćwiczenia w obrazie.

- Ocena stopnia wrażliwości studenta realizującego obraz w zakresie obcerwacji złożoności widzianego świata i umiejętność jego wyrażania. 

- Ocena stopnia zaangożowania się w proces studiowania.

- Ilość i ocena jakości prac.

- Aktywne uczestnictwo w procesie dydaktycznym.

- Reagowanie na pojawiające się uwagi, ale również stopień rozumnej niezależności studeta - znajdującej wyraz w jakości artystycznej realizowanych prac. 

- kopozycja płaszczyzn (kadr),

- pomiary proporcji obserwowanych obiektów natury,

- budowa i konstrukcja obserwowanych obiektów natury,

- obserwacja i analiza przestrzeni i podstawowe elementy jej budowy, budowa brył, światłocień, perspektywa, (uświadomienie sobie przez studenta podstawowych zagadnień związanych z budową przestrzeni ma prowadzić do rozumienia przez studenta podstawowego problemu malarstwa, że świat obserwowany jest trójwymiarowy, zaś świat obrazu malarskiego jest iluzją przestrzenną zamkniętą w dwóch wymiarach),

- budowanie gamy kolorystycznej,

- budowanie form malarstwa: materia, faktura, przezierność, kontrasty, podobieństwa, kontur, sylweta, plama, linia, dynamika, statyka, rytm, dominanta, akcent, gest, itd.,

- określenie światła w obrazie,

- próba uświadomienia studentom czym jest proces twórczy,

- kompozycja z wyobraźni na zadany temat, jako forma poszukiwania osobistego tematu, próba określenia własnej przestrzeni realnej i poetyckiej, gdzie rzeczywistość ulega przemianie w transcendencję. Temat: Moje miejsce.

Jan Białostocki, "O teorii sztuki Albrechta Durera", w: Pięć wieków myśli o sztuce, Warszawa 1976

Stefan Gierowski, "Jakość, jasność, nasycenie", rozdział: Nudne uwagi i narzekania, Warszawa, 2010

David Hockney, "Wiedza tajemna". Sekrety technik malarskich dawnych mistrzów, Kraków 2007

Maria Rzepińska, "Siedem wieków malarstwa zachodioeuropejskiego", Wrocław 1988

David Sylwester, "Rozmowy z Francisem Baconem". Brutalność faktu, Poznań 1997  

Stefan Gierowski, "Przestrzeń, barwa i światło (rozmowa ze Stefanem Gierowskim)". Rozmawiała Krystyna Jerzmanowska, Sztuka 1/1978, Warszawa 1978

Władysław Stróżewski, "Dialektyka twórczości", rozdział: Twórczość i pojęcia pokrewne, Kraków 2007

Linda Nochlin, "Realizm", Warszawa 1974

Pracownie z wyposażeniem technicznym do realizacji malarstwa sztalugowego:

- sztalugami,

- kubikami,

- deskami,

- krzesłami,

- parawanem i podium dla modela,

- draperiami i rekwizytami do martwych natur,

- półkami i szufladami służącymi do bezpiecznego przechowywania prac,

- zapleczem sanitarnym