|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Ocena poziomu wiedzy dotyczącej treści programowych przedmiotu, wynikająca ze średniej ocen z kolokwiów cząstkowych, seminarium ( praca pisemna i prezentacja multimedialna) oraz egzaminu semestralnego, wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów. Brak zaliczenia wszystkich kolokwiów i seminarium (prezentacji) skutkuje brakiem dopuszczenia do egzaminu końcowego.
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Przekazanie wiedzy dotyczącej problematyki konserwacji i restauracji malarstwa sztalugowego na podłożu płóciennym w zakresie:
- przeglądu metodyki restauracji w malarstwie sztalugowym w aspekcie historycznym ( uzupełnianie ubytków warstwy zaprawy i warstwy malarskiej)
-problematyki retuszu w malarstwie sztalugowym ( środki i materiały – spoiwa, farby, werniksy)
- profilaktyki i konserwacji prewencyjnej obiektów zabytkowych.
- aranżacji i ekspozycji dzieł sztuki (zagadnienia związane z estetyką uzupełnień podobrazia a uwarunkowaniami technicznymi, problematyka rozwiązań estetycznych).
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
1. C. Brandi, Teoria del Restauro, Rzym 1963, wyd. pol. Teoria Restauracji,
ed. I. Szmelter, tłum. M. Kijanko, Warszawa 2006.
2. J. Ciabach, Żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Toruń, 1998
3. G. Korpal , Autor – dzieło sztuki – konserwator – odbiorca, Studia i Materiały Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie, vol. XIII, Kraków 2004.
4. W. Kurpik, Konserwator wobec dzieła sztuki, ASP, Warszawa 2015,
5. W. Liszewska, Wpływ współczesnej estetyki na konserwację i restaurację dzieł sztuki, w: Dzieło sztuki a konserwacja, Kraków 2004
6. K. Nicolaus, The Restoration of Paintings, Cologne 1999.
7. M. Roznerska, T. Malinowska, Retusze w malarstwie sztalugowym, Toruń 1995.
8. M. Roznerska, Farby i spoiwa używane do punktowania i rekonstrukcji malarstwa sztalugowego, „Ochrona Zabytków”, 1983, nr 3-4, s.211-214.
9. E. Szmit-Naud, Przyczyny i mechanizmy zmian wyglądu uzupełnień warstw malarskich w obrazach sztalugowych, „Ochrona Zabytków” 1-2, 2003,s.73 – 87
10. E. Szmit-Naud, Uzupełnianie ubytków warstwy malarskiej obrazów. Zmiany optyczne a stabilność stosowanych materiałów, Toruń 2006.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
1. B. Marconi, O sztuce konserwacji, Warszawa 1963
2. T. Sawicki, Konserwacja malowideł ściennych. Problemy estetyczne. Historia, teoria, praktyka, Warszawa 2010,
3. E. Szmit-Naud, Zmiany wyglądu przemalowań w malarstwie sztalugowym – bielenie powodowane przez niektóre pigmenty, „Ochrona Zabytków” 1, 2000,s.69 – 76.
4. Wł. Ślesiński, Konserwacja zabytków sztuki, T.I, Arkady 1989
|
| Opis przedmiotowych efektów uczenia się w zakresie:
|
| Umiejętności | Wiedza | Kompetencje |
|---|
|
|
Wiedza: absolwent zna i rozumie
KW_04 złożoną budowę jednostkowego dzieła sztuki w kontekście struktury materialnej, formy artystycznej, przekazu ideowego, funkcji, uwarunkowań historycznych.
KW_05 przyczyny i rodzaje zniszczeń powstających w materii dzieł sztuki, zasady postawienia prawidłowej diagnozy stanu zachowania oraz opracowania projektu konserwacji i restauracji, zasady i rodzaje dokumentowania dzieła przed, w trakcie i po konserwacji.
KW_06 zasady doboru właściwych środków i metod konserwatorskich, zasady ich wykorzystania w danej sytuacji z uwzględnieniem możliwych zagrożeń dla konserwowanego dzieła.
KW_07 zagadnienia dotyczące restauracji w tym możliwych rozwiązań estetycznych
i aranżacyjnych konserwowanego dzieła w zależności od zakresu zachowania warstw oryginalnych, jego funkcji i przeznaczenia.
|
Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do
KK_03 wypowiadania się w formie słownej i pisemnej na tematy związane ze sztuką, wystąpień publicznych, dyskusji, przygotowania prezentacji z zakresu ochrony i konserwacji dzieł sztuki.
|
|
