|
Typ przedmiotu
|
kierunkowy
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Projekt indywidualny, ćwiczenia warsztatowe, konwersatorium, relacja mistrz-uczeń
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Wymagania wstępne
|
Zaliczenie V semestru III roku studiów magisterskich
|
|
Wymagania końcowe
|
Zakończenie , według wskazań pedagogów, samodzielnej konserwacji i restauracji wybranego dzieła ( obrazu sztalugowego na podobraziu tekstylnym, obrazu sztalugowego na sztywnym podobraziu papierowym (tekturze), z zastosowaniem różnych metod konserwatorskich i restauratorskich.
Wykonanie wszystkich zaleconych badań specjalistycznych konserwowanego obiektu w ramach ćwiczeń, we współpracy z Zakładem Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych.
Dokumentowanie fotograficzne i opisowe przebiegu prac oraz wykonanie końcowej dokumentacji konserwatorskiej (wydruk komputerowy końcowej dokumentacji oraz wersja cyfrowa nagrana na płytę CD).
Egzamin z zakresu podanego w treściach kształcenia.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Ocena technicznego oraz artystycznego poziomu wykonanych prac konserwatorskich
i restauratorskich wraz z oceną końcowej dokumentacji tych prac, wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów. Dopuszczalne są tylko trzy nieobecności podczas zajęć praktycznych w ciągu semestru
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Umiejętność prawidłowego rozpoznania konserwowanego dzieła pod względem historycznym, techniczno-technologicznym oraz strukturalnym. Umiejętność budowania projektu konserwatorskiego oraz formułowania programu prac konserwatorskich i restauratorskich; umiejętność prawidłowej realizacji przyjętych założeń programowych projektu. Umiejętność wykonania prawidłowej dokumentacji prac konserwatorskich i restauratorskich.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
1. C. Brandi, Teoria del Restauro, Rzym 1963, wyd. pol. Teoria Restauracji,
ed. I. Szmelter, tłum. M. Kijanko, Warszawa 2006.
2. J. Ciabach, Żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Toruń, 1998
3. G. Korpal , Autor – dzieło sztuki – konserwator – odbiorca, Studia i Materiały Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie, vol. XIII, Kraków 2004.
4. W. Kurpik, Konserwator wobec dzieła sztuki, ASP, Warszawa 2015,
5. W. Liszewska, Wpływ współczesnej estetyki na konserwację i restaurację dzieł sztuki, w: Dzieło sztuki a konserwacja, Kraków 2004
6. K. Nicolaus, The Restoration of Paintings, Cologne 1999.
7. M. Roznerska, T. Malinowska, Retusze w malarstwie sztalugowym, Toruń 1995.
8. M. Roznerska, Farby i spoiwa używane do punktowania i rekonstrukcji malarstwa sztalugowego, „Ochrona Zabytków”, 1983, nr 3-4, s.211-214.
9. E. Szmit-Naud, Przyczyny i mechanizmy zmian wyglądu uzupełnień warstw malarskich w obrazach sztalugowych, „Ochrona Zabytków” 1-2, 2003,s.73 – 87
10. E. Szmit-Naud, Uzupełnianie ubytków warstwy malarskiej obrazów. Zmiany optyczne a stabilność stosowanych materiałów, Toruń 2006.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
1. B. Marconi, O sztuce konserwacji, Warszawa 1963
2. T. Sawicki, Konserwacja malowideł ściennych. Problemy estetyczne. Historia, teoria, praktyka, Warszawa 2010,
3. E. Szmit-Naud, Zmiany wyglądu przemalowań w malarstwie sztalugowym – bielenie powodowane przez niektóre pigmenty, „Ochrona Zabytków” 1, 2000,s.69 – 76.
4. Wł. Ślesiński, Konserwacja zabytków sztuki, T.I, Arkady 1989
|
| Opis przedmiotowych efektów uczenia się w zakresie:
|
| Umiejętności | Wiedza | Kompetencje |
|---|
|
Umiejętności: absolwent potrafi
KU_03 wykonać profesjonalną dokumentacje opisową, fotograficzną, rysunkową, konserwowanego obiektu wykorzystując również technikę komputerową.
KU_04 zinterpretować i opisać konserwowane dzieło sztuki pod względem historycznym, stylistycznym, ikonograficznym, budowy technologicznej i techniki wykonania wykorzystując własną wiedzę, literaturę przedmiotu, dostępne źródła, wyniki badań specjalistycznych.
KU_05 przedstawić spójny projekt prac przy konserwowanym obiekcie uwzględniający jego historię, stylistykę, ikonografię, budowę technologiczną, technikę wykonania, rodzaje i zakres zniszczeń, funkcję, użycie właściwych materiałów i metod konserwatorskich, uzasadnienie usunięcia bądź pozostawienia późniejszych przekształceń, zakres i rodzaj interwencji restauratorskich.
KU_06 wykonać na wysokim poziomie technicznym konieczne prace konserwatorskie, powstrzymujące procesy niszczenia i wzmacniające materialną strukturę dzieła,
w bezpieczny sposób usuwać późniejsze nawarstwienia nie narażając na uszkodzenie jego oryginalnej struktury.
KU_07 wykonać na wysokim poziomie artystycznym konieczne prace restauratorskie
w zakresie uzupełniania ubytków materii i formy artystycznej dzieła stosując różne materiały i techniki retuszu oraz rekonstrukcji, przedstawić propozycję jego aranżacji
i ekspozycji.
KU_08 zorganizować warsztat i odpowiednie warunki pracy, posługiwać się specjalistycznymi urządzeniami i narzędziami przestrzegając zasad bhp.
|
|
Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do
KK_02 realizacji prac w interdyscyplinarnym zespole z poszanowaniem zasad etyki zawodowej i obowiązujących przepisów, współpracy z innymi specjalistami, przedstawicielami służby ochrony zabytków, koordynacji zadań, wykorzystania w różnych sytuacjach podstawowych pojęć i zasad z zakresu prawa własności intelektualnej (prawa własności przemysłowej, prawa autorskiego, itp.).
KK_03 wypowiadania się w formie słownej i pisemnej na tematy związane ze sztuką, wystąpień publicznych, dyskusji, przygotowania prezentacji z zakresu ochrony i konserwacji dzieł sztuki.
|
|
|
Opis wymagań dotyczących pracowni, warsztatu lub pomocy dydaktycznych
|
Sala na 8-10 studentów, wyposażona w indywidualne stanowiska pracy (stoły robocze 1.50
x 1.20 cm), lampy z oświetleniem o odpowiednim spektrum, lampy UV, lampy ze szkłem powiększającym oraz wyciągi technologiczne i klimatyzację. Indywidualne stoliki pomocnicze na przyrządy, krzesła o regulowanej wysokości, sztalugi.
Pracownia wyposażona jest w specjalistyczny sprzęt konserwatorski. Szafy z materiałami podręcznymi do konserwacji, drobnymi narzędziami (np. kautery, żelazka, mikroskopy przenośne wraz z oświetleniem punktowym, parownice, płótna, kleje, itp.). Chemikalia, media malarskie, w ilościach do dawkowania – szafy studenckie z podręcznymi mieszankami dla indywidualnego stosowania.
Duże stanowisko pod komputer najnowszej generacji z dostępem do Internetu oraz bogatym oprogramowaniem m.in. do obróbki zdjęć cyfrowych, programów multimedialnych,
z pojemnością wzmożoną przez dyski zewnętrzne do archiwizacji danych. Drukarka cyfrowa. Osobny monitor komputera oraz ekran TV skorelowany z mikroskopem oraz aparatem fotograficznym pozwalającym na rejestrowanie mikroobszarów na obrazie sztalugowym. Stół ze specjalistyczną jezdną prowadnicą do osadzenia mikroskopu nad powierzchnią obrazu. Rzutnik multimedialny skorelowany z laptopem do prezentacji cyfrowych.
Podręczny stół niskociśnieniowy do dublażu na zimno, stół podświetlany do prowadzenia precyzyjnych prac przy reperacji płócien, karibari – system krosien samonaprężających do obiektów z papieru i jedwabiu. Na terenie uczelni, w pracowni dublażowej , dostępne są 4 rodzaje stołów niskociśnieniowych do specjalistycznych zabiegów konsolidacyjnych. Prace ze szkodliwymi substancjami prowadzone są w odrębnym pomieszczeniu z dygestorium.
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
