|
Typ przedmiotu
|
kierunkowy uzupełniający
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Metody nauczania ( forma zajęć):
- Wykład (kursowy, monograficzny) - tryb hybrydowy,
- Projekt indywidualny - tryb hybrydowy,
- Ćwiczenia (warsztatowe) - stacjonarnie,
- Konwersatorium (dialog dydaktyczny, dyskusja, korekta indywidualna) - tryb hybrydowy.
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Wymagania wstępne
|
Zaliczony pozytywnie przegląd komisyjny po pierwszym roku studiów.
|
|
Wymagania końcowe
|
Wymagania końcowe:
- Zaliczenie materiałoznawstwa z technik i technologii pozłotnictwa – egzamin pisemny/ustny.
- Wykonanie ćwiczeń praktycznych na zaliczenie.
- Opracowanie dokumentacji opisowej (techniczno–technologicznej) i fotograficznej wykonania ćwiczeń.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Zaliczenie przedmiotu:
- wiedza teoretyczna - egzamin ustny stacjonarnie
- ćwiczenia praktyczne - zaliczenie
Kryteria oceny:
- Wiedza nabyta na wykładach i umiejętność posługiwania się nią sprawdzana jest i oceniana na podstawie pisemnych/ustnych egzaminów.
- Ćwiczenia praktyczne oceniane są na podstawie przebiegu i rezultatu prac. Oceniana jest prawidłowość wykonywanych zabiegów techniczno-technologicznych oraz całościowy efekt artystyczno-estetyczny pracy.
- Umiejętność analitycznego myślenia.
- Kreatywność i sumienność w pracy.
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Treści programowe nauczania (treść zajęć):
Treści programowe nauczania wynikają z potrzeb szeroko pojętej ochrony dziedzictwa kultury
i przygotowują studentów do profesjonalnego wykonywania zawodu konserwatora dzieł sztuki, którego istotnym elementem jest znajomość dawnych i współczesnych technik i technologii pozłotniczo - artystycznych.
- Zajęcia z technologii pozłotnictwa przygotowują do rozpoznawania zagadnień warsztatowych i technologicznych dzieła sztuki i rzemiosła artystycznego,
- Pozwalają świadomie stosować metody służące do ratowania i rekonstrukcji substancji zabytkowej.
- Zagadnienia omawiane na wykładach to historia i charakterystyka dawnych technik pozłotniczych, dawne i współczesne materiałoznawstwo, omawiane są problemy artystyczno-estetyczne wynikające z zastosowania różnorakich materiałów i ich oddziaływanie względem siebie, dawne i współczesne sposoby zabezpieczania pozłoty i ich wpływ na zahamowanie degradacji dzieła sztuki.
- Ćwiczenia praktyczne obejmują rozpoznawania materiałów występujących w obiektach, odtwarzają pełen proces technologicznego powstawania pozłoty na różnorodnych podłożach przy użyciu różnorodnych metali: płatków złota, srebra, miedzi, szlagmetalu, aluminium, proszków pozłotniczych, uczą stosowania odpowiednich materiałów zgodnych z duchem epoki.
- Rozwiązywane są problemy estetyczne wynikające z zastosowania różnych, dawnych
i współczesnych, technik pozłotniczych. Analizowane są wewnętrzne i zewnętrzne przyczyny powstawania zniszczeń pozłoty.
- Pozwalają świadomie stosować metody służące do ratowania i rekonstrukcji substancji zabytkowej.
Cel zajęć:
- Celem wykładów jest przekazanie studentom usystematyzowanej wiedzy teoretycznej (wykłady, prezentacje) z zakresu historycznych technik i technologii pozłotniczych występujących w malarstwie, ikonach, w iluminatorstwie rękopisów, w rzeźbie polichromowanej i w szeroko rozumianej sztuce dekoracyjnej dawniej i współcześnie.
- Ważnym elementem programu są ćwiczenia praktyczne -pozwalają na zdobywanie doświadczenia; kształtują zdolności manualne, zapoznają z różnorodnością stosowanych, dawniej i współcześnie, technik i materiałów pozłotniczych.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
Literatura podstawowa:
- Tomasz Sadziak – Klejowe i olejne prace pozłotnicze, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków, Seria B, LXIX (69). (biblioteka WKiRDS)
- Zdzisław Engelman – Pozłotnictwo, Zielona Góra 2005. (biblioteka WKiRDS)
- Arleta Tylewicz – Sztuka pozłotnictwa i inne techniki zdobnicze, Poznań 2007.
- Cennino Cennini – Rzecz o malarstwie– przekład Samuel Tyszkiewicz, komentarz Hanna Jędrzejewska, Wrocław 1955.
- Mnich Teofil – Teofila kapłana i zakonnika O Sztukach Rozmaitych Ksiąg Troje-przekład Teofil Żebrowski, Kraków 1880.Teofil Prezbiter – Diversarium Artium Schedula – Średniowieczny zbiór przepisów rozmaitych– przekład Stanisław Kobielus, Tyniec – Kraków 1998. (biblioteka WKiRDS)
- Dionizjusz z Furny – Hermeneia- czyli objaśnienie sztuki malarskiej – przekład Ireneusz Kania, Kraków 2003.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Literatura uzupełniająca:
- Witruwiusz – O architekturze ksiąg dziesięć– przekład Kazimierz Kumaniecki, Warszawa 1956; Warszawa 1999.
- Max Doerner – Materiały malarskie i ich zastosowanie– tłumaczenie Franciszek Aleksandrowicz, Warszawa 1975.
- Jan Hopliński – Farby i spoiwa malarskie– Wrocław 1990.
- Bohuslav Slansky – Technika malarstwa– tłumaczenie F. Aleksandrowicz, Stanisław Gawłowski, Warszawa 1965.
- Zbigniew Brochwicz-Gumożywice jako spoiwa w świetle dawnych traktatów, Materiały Zachodniopomorskie 1972 t XVIII.
Zeszyty naukowe wydawane przez Wydziały Konserwacji ASP w Warszawie i w Krakowie oraz Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK w Toruniu, a także stosowne prace magisterskie wykonane na tych wydziałach.
Krajowe kwartalniki: Ochrona zabytków, Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, Biuletyn Konserwatorski Województwa Białostockiego,
Zagraniczne: Studies in Conservation, National Gallery Technical Bulletin.
|
| Opis przedmiotowych efektów uczenia się w zakresie:
|
| Umiejętności | Wiedza | Kompetencje |
|---|
|
KU_01 wykorzystywać właściwe środki ekspresji w realizacji prac artystycznych, świadomie rozwijać własną osobowość twórczą, posługiwać się odpowiednimi narzędziami
i materiałami w zależności od techniki wykonywanej pracy.
KU_08 zorganizować warsztat i odpowiednie warunki pracy, posługiwać się specjalistycznymi urządzeniami i narzędziami przestrzegając zasad bhp.
KU_09 posługiwać się różnymi technikami artystycznymi oraz wykonywać kopie dzieł sztuki (odpowiednio z ukończoną specjalizacją) zgodnie z kanonami danej epoki.
|
KW_01 zasady realizacji prac artystycznych zgodnie z ukończoną specjalizacją, różne formy wypowiedzi artystycznej, złożoność procesu tworzenia dzieła sztuki zgodnie
z własnymi zamierzeniami twórczymi.
KW_11 technikę wykonania i budowę technologiczną różnych gatunków sztuk plastycznych (zgodnie z ukończoną specjalizacją) w kontekście ich uwarunkowań historycznych oraz praktyki wykonawczej.
|
|
|
|
Opis wymagań dotyczących pracowni, warsztatu lub pomocy dydaktycznych
|
- Niezbędne są profesjonalne materiały takie jak; złoto, srebro (płatki i proszki), pigmenty, werniksy, mikstiony, pulmenty, żywice, farby, tusze. Profesjonalny warsztat pozłotniczy (agat, nóż, poduszka, pędzle artystyczne, dłuta do rytowania).
- Niezbędną pomoc stanowi laptop z oprogramowaniem, aparat fotograficzny (cyfrowe).
Prerekwizyty:
Zapoznanie się z literaturą fachową. Kwerenda biblioteczna. Zakup niezbędnych przyborów, narzędzi i materiałów.
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
