Projekt indywidualny, ćwiczenia warsztatowe, konwersatorium, relacja uczeń-mistrz (tryb stacjonarny).

Zaliczony II rok studiów magisterskich.

Samodzielne, według wskazań pedagogów, przeprowadzenie konserwacji i restauracji wybranych dzieł wykonanych w technice tapiserii lub technikach kobierniczych (tapiserii, kobierców wiązanych, sumaka), z zastosowaniem różnych metod konserwatorskich i restauratorskich.
Dokumentowanie fotograficzne i opisowe przebiegu prac oraz opracowanie wybranych rozdziałów dokumentacji konserwatorskiej (opis inwentaryzacyjny, technologia i technika wykonania, stan zachowania i przyczyny zniszczeń, cele i założenia konserwacji i restauracji oraz częściowy przebieg prac konserwatorskich). 

Ocena technicznego oraz artystycznego poziomu wykonanych prac konserwatorskich i restauratorskich (realizowanych w trybie stacjonarnym) wraz z oceną dokumentacji tych prac, wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów.

Przygotowanie do prawidłowego rozpoznania konserwowanego dzieła pod względem historycznym, techniczno-technologicznym, przyczyn i rodzajów zniszczeń.
Nauka wykonania prawidłowej dokumentacji prac konserwatorskich i restauratorskich oraz określenia celów i założeń projektu konserwatorskiego.

•      Biedrońska-Słota B., Kobierce wschodnie. Kobierce tureckie, katalog zbiorów, [b.m. i r.w.]. (pozycja udostępniona przez prowadzącego).

•      Hryszko H., Kolekcja tapiserii z katedry La Seo w Saragossie – stan zachowania i problemy konserwatorskie, „Ochrona Zabytków”, 1988 r., nr 1, s. 49-51.

•      Lennard F., Hayward M., Tapestry Conservation: Principles and Practice, 2006. (pozycja udostępniona przez prowadzącego).

•      Mańkowski T., Polskie tkaniny i hafty XVI – XVIII w., Wrocław, 1954.

•      Milanesi E., Kobierce, Warszawa 1999.

•      Pertegato F., Venezia- Scuola Grande di S. Rocco Restauro di un tappeto mamelucco del XVI secolo, [w:] Kermes 31- Anno XI- Gennaio/Aprile 1998- Cronache del Restauro.

•      Ślesiński W., Konserwacja zabytków sztuki. Rzemiosło artystyczne, Warszawa 1995.

•      Wierzejski T., Kałamajska-Saeed M., Kobierce wschodnie, Warszawa 1970.

•      Zarif M., Dywany orientalne od starożytności po XX wiek, {b.m.w.] 2000. (pozycja udostępniona przez prowadzącego).

•      Biedrońska-Słota B., Leksykon Sztuki Kobierniczej, Kraków 1999.

•      Michałowska M., Słownik Terminologiczny Włókiennictwa, Warszawa 1995.

•      Hofenk de- Graff J. H., The constitution of detergents in connection with the cleaning of ancient textiles, “Studies in Conservation”, 13 (1968).

•      Timár- Balázsy Á., Eastop D., Chemical Principles of Textile Conservation, Oxford 1998.

•      Hryszko H., Powrót do życia flamandzkich gobelinów, „Spotkania z Zabytkami”, 1982 r., nr 8, s. 62-68.

•      Jarry M., La Tapisserie des origins à nos jours, Paris, 1968.

•      Maesy, Die Reinigung von Tapisserien nach dem Aerosolverfahren, „Restauro“, 4/95.

Pomieszczenie z bardzo dobrym oświetleniem dziennym, klimatyzowane, wyposażone w szafy do przechowywania obiektów, sprzętów konserwatorskich i laboratoryjnych oraz materiałów konserwatorskich. W pomieszczeniu indywidualne stanowiska pracy dla studentów (stoły, krzesła z regulowaną wysokością, specjalistyczne lampy). Dodatkowo czasowe udostępnianie studentom stanowiska komputerowego z łączem Internetowym oraz stanowiska do wykonywania dokumentacji fotograficznej (w tym fotografii mikroskopowej). Czasowe wykorzystywanie pomieszczenia przeznaczonego do oczyszczania na sucho i mokro tkanin zabytkowych, farbowania materiałów konserwatorskich, stabilizacji obiektów i tkanin służących jako podłoża dublażowe.