Projekt indywidualny lub grupowy, ćwiczenia warsztatowe, konwersatorium (dyskusja, projekty, korekty), relacja uczeń-mistrz.

Tryb stacjonarny

Zaliczony II rok studiów magisterskich.

Samodzielne lub zespołowe, według wskazań pedagogów,  przeprowadzenie konserwacji i restauracji wybranego zabytku lub zabytków ze skał osadowych lub/i krystalicznych z zastosowaniem różnych metod konserwatorskich i restauratorskich. Zakres prac na dany semestr ustalony przez pedagogów.

Wykonanie badań specjalistycznych konserwowanego obiektu lub obiektów w ramach ćwiczeń, we współpracy z Zakładem Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych.

Dokumentowanie fotograficzne i opisowe przebiegu prac oraz wykonanie dokumentacji konserwatorskiej w wyznaczonym przez pedagogów zakresie, (wydruk komputerowy części lub całości dokumentacji oraz wersja cyfrowa nagrana na płytę CD).

Ocena technicznego oraz artystycznego poziomu wykonanych prac konserwatorskich
i restauratorskich wraz z oceną dokumentacji tych prac, wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów.

Przygotowanie do prawidłowego rozpoznania konserwowanego dzieła pod względem historycznym, techniczno-technologicznym, przyczyn i rodzajów zniszczeń.

Nauka opracowania projektu i programu prac konserwatorskich i restauratorskich oraz realizacji założeń programowych projektu.

Nauka wykonania prawidłowej dokumentacji prac konserwatorskich i restauratorskich.

1.      Jarmontowicz A., Krzywobłocka - Laurow R., Lehmann J., Piaskowiec w zabytkowej architekturze i rzeźbie, Warszawa 1994.

2.      Konserwacja kamiennych obiektów zabytkowych, Materiały z konferencji naukowej i Pierwszego Zjazdu Absolwentów, pod. red. W.Łukaszewicz, Toruń 1993.

3.      Problemy konserwacji elewacji budowli zabytkowych, Materiały z sesji naukowej- Kraków, 9-10 maja 1996, Wiadomości Konserwatorskie Województwa Krakowskiego nr 5, Kraków 1996.

4.      Wanat – Zakrzewska M, Usuwanie nawarstwień gipsowych z wapieni za pomocą węglanów amonu [w:] Zabytkoznawstwo i konserwatorstwo IX, Nauki humanistyczno – społeczne, zeszyt 11 - 1980, Toruń 1980. 

5.      Zabytki kamienne i metalowe, ich niszczenie i konserwacja profilaktyczna, pod red. W. Domasłowskiego, Toruń 2011.

1.      Domasłowski W., Zasady konserwacji murów ceglanych i kamiennych detali architektonicznych, [w:] Ochrona zabytków nr 1, 2005.

2.      Guzow B., Porosty a zabytki, [w:] Ochrona zabytków nr 4, 1997.

3.      Jędrzejewska S., Rudniewski P., Wawrzeńczak A., Substancje szkodliwe dla zdrowia stosowane przy konserwacji dzieł sztuki, Warszawa 1974.

4.      Lehmann J., Chemiczne aspekty niszczenia i ochrony kamiennych reliktów architektury, [w:] Ochrona zabytków nr 1, 1995.

5.      Lehmann J., Zagrożenie zabytków przez skażenie środowiska,[w:] Ochrona zabytków nr 1, 1998.

6.      Strzelczyk A., Karbowska-Berent J., Drobnoustroje i owady niszczące zabytki i ich zwalczanie, Toruń 2004r.

7.      Wiśniewski J., Ochrona i konserwacja zabytków budownictwa a zagrożenia ekologiczne, [w:] Ochrona zabytków nr 2, 1991.

8.      Zambrzycka A., Znaczenie mikroklimatu w procesie niszczenia kamiennych obiektów zabytkowych [w:] Sztuka cmentarna, pod red. O. Czernera, i. J.Juszkiewicz, Wrocław 1995.

Trzy oddzielne pomieszczenia z bardzo dobrym oświetleniem dziennym i wentylacją.

Dwa pomieszczenia o powierzchni co najmniej 50 m2każde wyposażone w stoły i krzesła z regulowaną wysokością, specjalistyczne lampy i szkła powiększające stanowiące indywidualne stanowiska pracy dla 7-8 studentów w każdym pomieszczeniu. Zabudowa przyścienna dostosowana do bezpiecznego przechowywania obiektów zabytkowych. Zamykane szafy służące do przechowywania sprzętu elektronicznego i fotograficznego, specjalistycznych materiałów, książek oraz narzędzi konserwatorskich.

Każdy student powinien mieć indywidualną, zamykaną szafkę na prywatne materiały i narzędzia.

Trzecie pomieszczenie przeznaczone do prac brudnych: prace dezynfekcyjne i dezynsekcyjne, mycie obiektów wodą pod ciśnieniem, mycie parą, wykonywanie ciężkich prac kamieniarskich: przecinanie surowca, szlifowanie, wiercenie, polerowanie. Niezbędne są specjalne kuwety o różnych rozmiarach ze stali nierdzewnej. Potrzebny będzie dostęp do kilku punktów poboru wody.

We wszystkich pomieszczeniach konieczna natychmiastowa wymiana powietrza ( częsta praca z rozpuszczalnikami, kwasami, zasadami i żywicami)- sprawnie działający system wyciągów.

W jednym z pomieszczeń niezbędne będzie digestorium i miejsce do wykonywania fotografii z rozwijanym ekranem- tłem.

Pracownie muszą być wyposażone w dwa wózki ,,paleciaki” palety z tworzywa sztucznego, wózek-podnośnik nożycowy, podnośnik warsztatowy hydrauliczny, destylarkę, kruszarkę do kamienia, kompresor, zestaw elektronarzędzi, szlifierki stacjonarne do metalu, odkurzacz warsztatowy, stacjonarną piłę do kamienia, podłączenie prądu trójfazowego. Niezbędne są także urządzenia do dezynfekcji pomieszczeń, tj. dwufunkcyjna, bakteriobójcza lampa UV i ozonator.