Typ przedmiotu
|
Kierunkowy
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
projekt indywidualny, ćwiczenia warsztatowe, konwersatorium, relacja mistrz-uczeń, realizowane w formie stacjonarnej w małych grupach z zachowaniem dystansu społecznego i innych zabezpieczeń
|
Język wykładowy
|
polski;
|
Wymagania wstępne
|
Zaliczenie II roku studiów magisterskich.
|
Wymagania końcowe
|
Samodzielna realizacja, według wskazań pedagogów, konserwacji i restauracji wybranego dzieła (obrazu sztalugowego na podobraziu tekstylnym, obrazu sztalugowego na sztywnym podobraziu papierowym (tekturze), z zastosowaniem różnych metod konserwatorskich i restauratorskich.
Wykonanie badań specjalistycznych konserwowanego obiektu w ramach ćwiczeń, we współpracy z Zakładem Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych.
Dokumentowanie fotograficzne i opisowe przebiegu prac oraz wykonanie wstępnej dokumentacji konserwatorskiej (wydruk komputerowy wstępnej dokumentacji oraz wersja cyfrowa nagrana na płytę CD).
Zaliczenie ze stopniem z zakresu podanego w treściach kształcenia.
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Ocena technicznego oraz artystycznego poziomu wykonanych prac konserwatorskich i restauratorskich wraz z oceną dokumentacji tych prac, wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów. Dopuszczalne są tylko trzy nieobecności podczas zajęć praktycznych w ciągu semestru.
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Przygotowanie do prawidłowego rozpoznania konserwowanego dzieła pod względem historycznym, techniczno-technologicznym oraz strukturalnym.
Kształcenie umiejętności budowania projektu konserwatorskiego oraz formułowania programu prac konserwatorskich i restauratorskich; kształcenie umiejętności prawidłowej realizacji przyjętych założeń programowych projektu. Kształcenie umiejętności wykonania prawidłowej dokumentacji prac konserwatorskich i restauratorskich.
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
1. C. Brandi, Teoria del Restauro, Rzym 1963, wyd. pol. Teoria Restauracji, ed. I. Szmelter, tłum. M.Kijanko, Warszawa 2006.
2.K. Nicolaus, The Restoration of Paintings, Cologne 1999.
3.G. Korpal, Autor-dzielo sztuki-konserwator-odbiorca, Studia i Materiały Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie, vol.XIII, Kraków 2004.
4.A.Kulesza, Rozwój krosien malarskich w XIX wieku i ich wpływ na stan zachowania obrazów, "Ochrona Zabytków". nr 1, 1996, s.375-394.
5. A.D. Potocka, Dublowanie jedwabnych obiektów zabytkowych na podłoża syntetyczne z użyciem klejów akrylowych, ASP, Warszawa 2002.
6. B.J. Rouba,Budowa techniczna obrazów XIX wiecznych malowideł malowanych na handlowych podobraziach płóciennych i problematyka ich konserwacji, Toruń, 1986.
7.B.J. Rouba, Podobrazia płócienne w procesie konserwacji, Toruń 2000.
8.I. Szmelter, Problemy dublowania obrazów na podłożu płóciennym, ASP, Zeszyty Naukowe 1/32/1992.
9.Wł.Ślesiński, Konserwacja zabytków sztuki, t.I. Arkady, Warszawa 1989.
10. A.Timar-Balazsy, D. Eastop, Chemical Principles of Textile Conservation, Butterworth Heinemann, Oxford etc.1999.
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
1. M.W.Ballard, How backing work: The effect of textile properties on appearance. Lining and Backing, UKIC, London 1995,
2. Problemy dublowania obrazów na płótnie, praca zbiorowa pod red. M.Roznerskiej i J. Arszyńskiej, Toruń 2005,
3. W.Kurpik, Konserwator wobec dzieła sztuki, ASP, Warszawa 2015,
4. A.D.Potocka, Badania i zastosowanie współczesnych materiałów z włókien jedwabnych w autorskich pracach konserwatorskich, ASP, Warszawa 2015,
5. Z.Rozłucka, M. Roznerska, J. Arszyńska, Mikroskopia fluorescencyjna, zastosowanie w badaniu budowy i procesów konserwacji malarstwa sztalugowego, Toruń 2000,
6. I.Szmelter, Metody i środki konserwacji rozdarć i ubytków podobrazia płóciennego, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo, BMIOZ 1986, T.LXXXI, seria B,
7. L.Tymińska, Uzupełnianie ubytków w podobraziach płóciennych obrazów sztalugowych-poszukiwanie nowych rozwiązań, (w:) Studenci o konserwacji, T.III, Toruń 2001,
8. J.Wyszyńska, Metody dublowania w procesie konserwacji malowideł sztalugowych na płótnie, Studia i materiały, Kraków 2003, t.XII.
|
Opis przedmiotowych efektów uczenia się w zakresie:
|
Umiejętności | Wiedza | Kompetencje |
Umiejętności: absolwent potrafi
KU_03 wykonać profesjonalną dokumentacje opisową, fotograficzną, rysunkową, konserwowanego obiektu wykorzystując również technikę komputerową.
KU_04 zinterpretować i opisać konserwowane dzieło sztuki pod względem historycznym, stylistycznym, ikonograficznym, budowy technologicznej i techniki wykonania wykorzystując własną wiedzę, literaturę przedmiotu, dostępne źródła, wyniki badań specjalistycznych.
KU_05 przedstawić spójny projekt prac przy konserwowanym obiekcie uwzględniający jego historię, stylistykę, ikonografię, budowę technologiczną, technikę wykonania, rodzaje i zakres zniszczeń, funkcję, użycie właściwych materiałów i metod konserwatorskich, uzasadnienie usunięcia bądź pozostawienia późniejszych przekształceń, zakres i rodzaj interwencji restauratorskich.
KU_06 wykonać na wysokim poziomie technicznym konieczne prace konserwatorskie, powstrzymujące procesy niszczenia i wzmacniające materialną strukturę dzieła, w bezpieczny sposób usuwać późniejsze nawarstwienia nie narażając na uszkodzenie jego oryginalnej struktury.
KU_08 zorganizować warsztat i odpowiednie warunki pracy, posługiwać się specjalistycznymi urządzeniami i narzędziami przestrzegając zasad bhp.
|
|
Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do
KK_02 realizacji prac w interdyscyplinarnym zespole z poszanowaniem zasad etyki zawodowej i obowiązujących przepisów, współpracy z innymi specjalistami, przedstawicielami służby ochrony zabytków, koordynacji zadań, wykorzystania w różnych sytuacjach podstawowych pojęć i zasad z zakresu prawa własności intelektualnej (prawa własności przemysłowej, prawa autorskiego, itp.).
KK_03 wypowiadania się w formie słownej i pisemnej na tematy związane ze sztuką, wystąpień publicznych, dyskusji, przygotowania prezentacji z zakresu ochrony i konserwacji dzieł sztuki.
|
|
Opis wymagań dotyczących pracowni, warsztatu lub pomocy dydaktycznych
|
Sala na 8-10 studentów, wyposażona w indywidualne stanowiska pracy ( stoły robocze 1,50x1,20 m) lampy z oświetleniem o odpowiednim spektrum, lampy UV, lampy ze szkłem powiększającym oraz wyciągi technologiczne i klimatyzację. Indywidualne stoliki pomocnicze na przyrządy, krzesła o regulowanej wysokości, sztalugi.
Pracownia wyposażona jest w specjalistyczny sprzęt konserwatorski. Szafy z materiałami podręcznymi do konserwacji, drobnymi narzędziami, chemikaliami, mediami malarskimi etc.
Duże stanowisko pod komputer najnowszej generacji z dostępem do Internetu oraz bogatym oprogramowaniem m.in. do obróbki zdjęć cyfrowych, programów multimedialnych, z pojemnością zwiększoną o dyski zewnętrzne do archiwizacji danych.
Drukarka cyfrowa. Osobny monitor komputera oraz ekran TV skorelowany z mikroskopem oraz aparatem cyfrowym pozwalającym na rejestrowanie mikroobszarów na obrazie sztalugowym. Stół ze specjalistyczna prowadnicą do osadzenia mikroskopu nad powierzchnią obrazu. Rzutnik multimedialny skorelowany z laptopem do prezentacji cyfrowych.
Podręczny stół niskociśnieniowy do dublażu na zimno, stół podświetlany do prowadzenia precyzyjnych prac przy reperacji płócien, karibari - system krosien samonaprężających do obiektów z papieru i jedwabiu. Na terenie uczelni, w pracowni dublażowej, dostępne są 4 rodzaje stołów niskociśnieniowych do specjalistycznych zabiegów konsolidacyjnych. Prace ze szkodliwymi substancjami prowadzone są w odrębnym pomieszczeniu z dygestorium.
|
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |