|
Typ przedmiotu
|
kierunkowy
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
wykład
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Wymagania wstępne
|
Znajomość podstaw chemii nieorganicznej.
|
|
Wymagania końcowe
|
Pozytywnie zdany egzamin.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Ocena dyskusji na temat problemów związanych ze stosowaniem spoiw mineralnych
i wypełniaczy: 10%.
Ocena odpowiedzi ustnych na temat wymienionych problemów podczas zapytań:
10%.
Kolokwia sprawdzające: 20%.
Egzamin ustny: 60%.
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Zrozumienie procesów dojrzewania spoiw mineralnych, przyswojenie ich właściwości.
Zapoznanie się z wypełniaczami stosowanymi w zaprawach mineralnych, ich
składem mineralnym, możliwymi zanieczyszczeniami, sposobami wiązania ze
spoiwami.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
Chemia ogólna i nieorganiczna. Adam Bielański, PWN. Warszawa 1970 – Biblioteka Zakładu Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
Podstawy chemii ogólnej. Tadeusz Penkala, PWN Warszawa 1982– Biblioteka Zakładu Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
Chemia materiałów budowlanych. Włodzimierz Skalmowski, Wyd. Arkady 1971– Biblioteka Zakładu Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Budownictwo ogólne, t. I, Materiały budowlane. Wacław Żenczykowski, Arkady 1976– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
Wprowadzenie nauki o materiałach .A. G. Guy, PWN Warszawa 1977– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
Chemia cementu. Wiesław Kurdowski, PWN Warszawa 1991– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
Mineralogia techniczna. Andrzej Szymański, Wyd. naukowe PWN, Warszawa 1997
rok– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
Chemia w ekspertyzie i konserwacji zabytków z materiałów nieorganicznych. Janusz
Lehmann, Bioz 1978 – Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
Badanie chemiczne nad odsoleniem kamienia. M. Kranz, Biblioteka Muzealnictwa i
Ochrony Zabytków. t. 19 Warszawa 1967– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
Przykłady zasolenia i odsolenia w zabytkach. Janusz Lehmann, Biblioteka
Muzealnictwa i Ochrony Zabytków t.19 Warszawa 1967– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
|
| Opis przedmiotowych efektów uczenia się w zakresie:
|
| Umiejętności | Wiedza | Kompetencje |
|---|
|
KU_02 wykonać podstawowe analizy laboratoryjne identyfikujące materiały
wykorzystywane w dziełach sztuki (m.in. analiza mikrochemiczna pigmentów,
badania skał, wstępna identyfikacja spoiw, rodzajów drewna, papieru, włókien),
właściwie interpretować wyniki badań specjalistycznych (m.in. badania RTG,
fotografie UV, IR).
|
KW_02 problematykę chemii ogólnej, budowę chemiczną i fizyczną materialnej struktury
różnych dzieł sztuki, związki chemiczne stosowane w konserwacji dawniej i obecnie.
KW_03 metody analityczne wykorzystywane w badaniach dzieł sztuki w tym metody
nieniszczące, zasady bhp oraz zagrożenie dla zdrowia substancji stosowanych
w konserwacji.
|
KK_03 wypowiadania się
w formie słownej i pisemnej na tematy związane ze sztuką, wystąpień
publicznych, dyskusji, przygotowania prezentacji z zakresu ochrony i konserwacji
dzieł sztuki.
|
|
|
Opis wymagań dotyczących pracowni, warsztatu lub pomocy dydaktycznych
|
Laboratorium, rzutnik multimedialny.
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
