Ćwiczenia warsztatowe, konwersatorium, tryb stacjonarny.

Zaliczone wykłady z farbiarstwa (II rok studiów) oraz ćwiczenia z farbiarstwa realizowane w 5 semestrze studiów.

Egzamin praktyczny (stacjonarny), polegający na samodzielnym ufarbowaniu 3 materiałów  (przędza i tkanina jedwabna, przędza wełniana) na kolory wskazane przez prowadzącego wraz samodzielnym zorganizowaniem odpowiedniego stanowiska farbiarskiego.

Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. W ciągu semestru dopuszczalne są dwie nieobecności, zarówno usprawiedliwione, jak i nieusprawiedliwione, pozwalające zaliczyć przedmiot bez konsekwencji, o ile student zrealizuje wyznaczone zadana.  Sumowane są spóźnienia i mają one wpływ na liczbę nieobecności studenta – są do tych nieobecności dodawane. Student ma obowiązek skonsultować się z prowadzącym zajęcia w sprawie ustalenia możliwości wyrównania zaległości. Prowadzący zajęcia decyduje o możliwości, zakresie, sposobie i terminie wyrównania zaległości powstałych wskutek nieobecności studenta na zajęciach. Prowadzący zajęcia nie gwarantuje możliwości odpracowania nieobecności, jeżeli musiałoby się ono odbyć poza przewidzianą siatką zajęć.

Egzamin praktyczny, polegający na ufarbowaniu 3 materiałów na kolory wskazane przez prowadzącego.

Ocena realizacji zadań farbiarskich (wykonywanych w ciągu semestru) na wszystkich etapach barwienia oraz rezultatów wykonanych ćwiczeń.

Na końcową ocenę wpływa również frekwencja – jest jedną ze składowych. W ciągu semestru na zajęciach dopuszczalne są dwie nieobecności, zarówno usprawiedliwione, jak i nieusprawiedliwione, pozwalające zaliczyć przedmiot bez konsekwencji. Przy czterech nieobecnościach (nieusprawiedliwionych i nienadrobionych) ocena obniżana jest o 1 stopień, odpowiednio przy sześciu nieobecnościach o 2 stopnie. Ocena wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów.

Przygotowanie do prawidłowego zorganizowania stanowiska farbiarskiego oraz sporządzania kąpieli barwierskich.

Nauka prawidłowego postępowanie z różnymi rodzajami przędzy i tkanin w trakcie całego procesu farbowania.

Nabycie umiejętności analizy koloru i dobierania odpowiednich barwników składowych w celu uzyskania pożądanego odcienia koloru.

•      Czajkowski W., Nowoczesne barwniki dla włókiennictwa, Łódź 2006.

•      Sokołowska J., Barwniki w nowoczesnych technologiach, Łódź 2005.

•      Trepka E., Technologia farbiarstwa, Warszawa 1954.

•      Wojtkiewicz W., Wstęp do chemii barwników, Łódź 1952.

•      Dominikiewicz M., Podstawy farbiarstwa, Łódź 1947.

•      Dominikiewicz M., Farbiarstwo. Zasady barwienia włókien, tkanin ubrań, Łódź 1925.

•      Trepka E., Łukoś J., Technologia farbiarstwa, Łódź 1952 dla III roku Wydziału Chemii, Część I i II

•      Turski J. S., Barwniki kadziowe – indygo i indygoidy, Warszawa 1953.

•      Wólczyński M., Pranie i farbowanie, Kraków 1963.

Odpowiednio wyposażona pracownia farbiarska (kuchenka, taboret elektryczny, wagi laboratoryjne, różnej wielkości garnki emaliowane, szkło i termometry laboratoryjne). Dostęp do materiałów przeznaczonych do farbowania, barwników oraz środków do sporządzania kąpieli barwierskich.