Wykład (kursowy, monograficzny).

Konwersatorium (dialog dydaktyczny, dyskusja, korekta indywidualna).

Projekt indywidualny (ćwiczenia warsztatowe).

Tryb prowadzenia zajęć: stacjonarny (preferowany), możliwy także zdalny i hybrydowy.

Zaliczony IV rok studiów.

·        Wykonanie kopii ikony, w bezpośrednim kontakcie z zabytkiem, zgodnie z jego techniką i technologią. Zajęcia odbywają się w Muzeum Narodowym w Warszawie. W przypadku niemożności pracy w Muzeum, kopia wykonywana jest z reprodukcji.

·         Przedłożenie dziennika prac.

·         Opracowanie dokumentacji opisowej (techniczno–technologicznej) wykonania kopii.

Przygotowanie prezentacji multimedialnej przedstawiającej oraz ilustrującej przebieg i rezultaty pracy nad wykonaniem kopii ikony.

W ocenie przebiegu prac oraz efektu końcowego wykonania kopii brane są pod uwagę:

• Rezultat prac  techniczno-technologicznych.
• Zdolność analizy wizualnej dzieła sztuki.
• Umiejętność analitycznego myślenia.
• Umiejętności manualne.
• Wyczucie stylu epoki.
• Prawidłowość oraz końcowy efekt artystyczno-estetyczny   wykonywania   kopii (jej zbieżność z oryginałem).
• Kreatywność i sumienność w pracy.
• Frekwencja (w semestrze dopuszczalne jest 10% nieobecności nieusprawiedliwionych, 20% nieobecności usprawiedliwionych zwolnieniem lekarskim. Spóźnienia są doliczane do 10% nieobecności nieusprawiedliwionych). Prowadzący zajęcia (kierownik pracowni) decyduje o możliwości, zakresie, sposobie i terminie wyrównania zaległości powstałych na skutek nieobecności studenta na zajęciach. Prowadzący zajęcia nie gwarantuje możliwości odpracowania nieobecności, jeżeli musiałoby się ono odbyć poza przewidzianą siatką zajęć).

·         Przekazanie studentom wiedzy z zakresu historycznych technik malarskich i i pozłotniczych występujących w ikonach.

·         Doskonalenie umiejętności praktycznych.

·         Poszerzenie wiedzy studenta na temat struktury warstw technologicznych (od podłoża poprzez grunty i złocenia aż do opracowania warstwy malarskiej) ww. zabytków.

·         Rozwijanie zdolności manualnych niezbędnych do wykonywania  prac rekonstrukcyjno-konserwatorskich w tego typu obiektach  zabytkowych.

·         Rozwijanie umiejętności odczytywania na podstawie obserwacji wzrokowej poszczególnych warstw technologicznych oryginału.

·         Wykonanie kopii  techniczno-technologiczne ikony, pozwala na prześledzenie procesu pisania ikon w praktyce.

1      Brochwicz Z., Gumożywice jako spoiwa w  świetle dawnych traktatów…, Materiały  Zachodniopomorskie 1972 t. XVIII.

2      Cennino C., Rzecz o malarstwie, przekł. S. Tyszkiewicz, komentarz H. Jędrzejewska, Wrocław 1955

3      Cormack R., Malowania duszy: ikony, maski pośmiertne i całuny, przeł. K. Kwaśniewicz, Kraków 1999

4      Doerner M., Materiały malarskie i ich zastosowanie, tł. F. Aleksandrowicz, Warszawa 1975

5      Engelman Z., Pozłotnictwo, Zielona Góra 2005

6      Evdokimov P., Sztuka ikony. Teologia Piękna, przeł. M. Żurowska, Warszawa 1999

7      Florenski P., Ikonostas i inne szkice, przeł. Z. Podgórzec, Białystok 1997

8      Forest J., Modlitwa z ikonami, tłum. E. E. Nowakowska, Bydgoszcz 1999

9      Hopliński J. Farby i spoiwa malarskie, Wrocław 1990 

10   Jazykowa I., Świat ikony, przeł H. Paprocki, Warszawa 1998

11   Mnich Teofil, Teofil Prezbiter - Diversarium Artium Schedula – Średniowieczny zbiór przepisów rozmaitych – przekł. S. Kobielus, Tyniec – Kraków 1998

12   Sadziak T., Klejowe i olejne prace pozłotnicze, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków, Seria B, LXIX (69)

13   Slansky B., Technika malarstwa, tł. F. Aleksandrowicz, S. Gawłowski, Warszawa 1965

14   Stępień D., Tempera żółtkowa jako technika w malarstwie, według dawnych przekazów i twórczości wybranych współczesnych artystów, ASP, Warszawa 2010

15   Uspenski L., Teologia ikony, przeł M. Żurowska, Poznań 1991

16   Witruwiusz – O architekturze ksiąg dziesięć – przekł. K. Kumaniecki, Warszawa 1956; Warszawa 1999

1      Bułgakow S., Ikona i kult ikony, tłum. H. Paprocki, Białystok - Warszawa 1992

2      Dąb-Kalinowska B., Ikony i obrazy, Warszawa 2000

3      Dionizjusz z Furny – Hermeneia - czyli objaśnienie sztuki malarskiej – przekł. I.Kania, Kraków 2003

4      Doerner M., Materiały malarskie i ich zastosowanie, tł. F. Aleksandrowicz, Warszawa 1975

5      Ikony: przedstawienia maryjne z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie: katalog zbiorów, red. A. Sulikowska, M. Izdebska-Młot, Warszawa 2004

6      Krug G., Myśli o ikonie, Przeł R. Mazurkiewicz, Białystok 1991

7      Mnich Teofil, Teofil Prezbiter - Diversarium Artium Schedula – Średniowieczny zbiór przepisów rozmaitych – przekł. S. Kobielus, Tyniec – Kraków 1998

8      Onasch K., Schnieper A., Ikony. Fakty i legendy, tłum. Z. Szanter, M. Smoliński, H. Paprocki, Warszawa 2002

9      Popova O., Smirnova E., Cortesi P., Ikony z różnych kręgów kulturowych od VI w. po czasy współczesne, przeł. T. Łozińska, Warszawa 1998

10   Quenot M., Ikona. Okno ku wieczności, tłum. H. Paprocki, Białystok 1997

11   Sadziak T., Klejowe i olejne prace pozłotnicze, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków, Seria B, LXIX (69)

12   Slansky B., Technika malarstwa, tł. F. Aleksandrowicz, S. Gawłowski, Warszawa 1965

13   Tylewicz A., Sztuka pozłotnictwa i inne techniki zdobnicze, Poznań 2007

Zeszyty naukowe wydawane przez Wydziały Konserwacji ASP w Warszawie i w Krakowie oraz Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK w Toruniu, a także stosowne prace magisterskie wykonane na tych wydziałach.

KRAJOWE  KWARTALNIKI: Ochrona zabytków, Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, Biuletyn Konserwatorski Województwa Białostockiego, itp.

ZAGRANICZNE: Studies in Conservation, National Gallery Technical Bulletin

Dostęp do oryginalnych dzieł sztuki – Zbiory Muzeów. Niezbędne są profesjonalne materiały malarskie (pigmenty, spoiwa ) i pozłotnicze (złoto i srebro; w płatkach i w proszku) do prowadzenia zajęć dydaktycznych. Dodatkową pomoc stanowi laptop z oprogramowaniem, drukarka, kamera i aparat fotograficzny.