|
Typ przedmiotu
|
Pracownia Rysunku i Malarstwa na Wydziale Rzeźby; studia stacjonarne
studia licencjackie RZ/S/I/0/KK/11 studia magisterskie RZ/S/II/0/KK/11
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Zajęcia praktyczne, stacjonarne. Ćwiczenia, korekty bezpośrednie, przeglądy, seminarium, wykład, dyskusja dydaktyczna, dialog dydaktyczny, dyskusja tematyczna, korekta, konsultacja.
W trybie zdalnym zadawane są tematy i zadania, korekty są przeprowadzane indywidualnie online na podstawie przesłanych elektronicznie prac.
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
|
Wymagania wstępne
|
Egzamin wstępny dla kandydatów na studia obowiązujący na Wydziale Rzeźby
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Studenci Wydziału Rzeźby wszystkich specjalności stacjonarnych studiów mają obowiązkowe zajęcia z rysunku wieczorowego w pracowni, gdzie studiują naturę z modela, realizują zasadę poznania i rozwinięcia formy plastycznej, myślenia abstrakcyjnego, kompozycji malarskiej, rysunkowej związanej z ich własną wrażliwością i przy zastosowaniu różnych środków ekspresji artystycznej. W trakcie pracy w pracowni następuje pogłębienie różnorodnego języka plastycznego, który oparty jest na cierpliwej obserwacji i interpretacji natury. Cel to dążenie do ukształtowania pełnej osobowości studenta. Celem kształcenia jest wiedza wynikająca z wnikliwej, wrażliwej, uważnej obserwacji natury i modela, nauczenia się myślenia kompozycyjnego i umiejętności współpracowania z naturą, która odbywa się z ołówkiem, czy pędzlem w ręku. Prowadzi to do niepowtarzalnego zobaczenia na nowo natury, poprzez działanie formy plastycznej. Postawy studentów winny być otwarte i zaangażowane, związane z własnym rozumieniem złożonych spraw, tematyki i problemów kompozycji rysunkowej i malarskiej, oparte o studium natury i jego interpretację.
W pracowni rysunku i malarstwa studenci studiują naturę z modela, realizują zasadę poznania i rozwinięcia formy plastycznej, myślenia abstrakcyjnego, kompozycji rysunkowej związanej z ich własną wrażliwością, przy zastosowaniu różnych środków ekspresji artystycznej. W trakcie pracy w pracowni następuje pogłębienie różnorodnego języka plastycznego, który oparty jest na cierpliwej obserwacji i interpretacji natury. Studenci w różnych technikach rysunkowych realizują: 1.wnikliwe studium z modela; szkice; 2. przemyślana kompozycje z natury; 3. swobodne realizacje z natury i wyobraźni.
Cel to dążenie do ukształtowania pełnej osobowości studenta. Celem kształcenia jest wiedza wynikająca z wnikliwej, wrażliwej, uważnej obserwacji natury i modela, nauczenia się myślenia kompozycyjnego i umiejętności współpracowania z naturą, która odbywa się z ołówkiem, czy pędzlem w ręku. Prowadzi to do niepowtarzalnego zobaczenia na nowo natury, poprzez poznanie i działanie formy plastycznej. Postawy studentów winny być otwarte i zaangażowane, związane z własnym rozumieniem złożonych spraw, tematyki i problemów kompozycji rysunkowej i malarskiej, oparte o studium natury i jego interpretację. Poprzez pracę następuje nauczenie się operowania formą, dające poszerzenie i rozwinięcie horyzontu wiedzy plastycznej. Praca prowadzona jest cały czas w różnych technikach rysunkowych i malarskich (podstawowe informacje technologiczne). Bagaż ten może być twórczo wykorzystywany i rozwinięty przez studenta dalej w innych dziedzinach sztuki: rzeźbie, ceramice, płaskorzeźbie, reliefie itp. Podczas pracy trwają indywidualne rozmowy i korekty. Rozwijanie wyobraźni i wrażliwości studenta. Pogłębianie języka plastycznego, oparcie się na cierpliwej obserwacji i interpretacji natury. Liczą się zdolności intuicyjne, instynkt rysunkowy i malarski studentów. Student kształtuje swoją postawę poprzez umiejętne rozpoznanie własnych potrzeb, zainteresowań, preferencji, ukierunkowań, takze poprzez otwartość na postawy innych, ale świadomie i rozumnie. W pracowni jest kładziony duży nacisk na rozwój osobowości studenta oraz na jego świadomą kreację artystyczną. Zadania i programy dla lat starszych są spersonalizowane dla każdego uczestnika zajęć, a ćwiczenia, rozmowy i korekty są prowadzone indywidualnie.
Wartościowanie w skali 1:3
Umiejętności + + + Wiedza + ++ Postawy + ++
Sposób sprawdzenia osiągnięcia efektów zamierzonych
Realizacje rysunkowe i malarskie, praca 60%
Pracowitość, postawa twórcza, wewnętrzne zaangażowanie studenta, wiedza, intuicja,odwaga plastyczna 40%
Prerekwizyty:
Kwerendy muzealne, chodzenie na wystawy, wernisaże i przygotowanie literaturowe.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Pozytywne zaliczenie całego roku pracy poprzez przegląd końcowy. Wystawa końcoworoczna.
|
|
Wymagania końcowe
|
Przeglądy końcowe dla studentów wszystkich lat, z całego roku pracy.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
Władysław Ślesiński, Techniki malarskie spoiwa mineralne, Warszawa, 1983; Techniki malarskie, spoiwa organiczne, Warszawa, 1984
Maria Rzepińska, Historia koloru w malarstwie; Historia malarstwa europejskiego XIV – XX wieku, Warszawa, 1978.
Michał Walicki, Złoty widnokrąg, Warszawa, 1965.
Karol Eistreicher, Historia sztuki, Kraków, 1976.
Karol Hopliński, Techniki i metody malarstwa sztalugowego, Kraków, 1937.
M. Walicki, J. Starzyński, Dzieje sztuki polskiej, Warszawa, 1936.
Jan Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, Warszawa, 2011.
Ernest H. Gombrich, Sztuka i złudzenie; O sztuce, Warszawa, 1997.
Aleksander Wojciechowski, Polskie malarstwo współczesne, Warszawa, 1981.
Jerzy Wolff, Wybrańcy sztuki; Kształt piękna, Warszawa, 1973.
Ignacy Witz, Oko i dłoń malarza, Warszawa, 1966; Polscy malarze, polskie obrazy, Warszawa 1974.
Tadeusz Dobrowolski, Sztuka Krakowa, Kraków, 1971.
Zbigniew Herbert, Martwa natura z wędzidłem, Warszawa, 2003.
Tadeusz Chrzanowski, Polska sztuka sakralna, Kraków, 2002.
Tadeusz Chrzanowski, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej, Warszawa 1998.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Albumy i katalogi (przykłady, nazwiska artystów): Henryk Tomaszewski, Artur Nacht Samborski, Piotr Potworowski, Józef Czapski, Jan Cybis ,Władysław Taranczewski, Wojciech Jastrzębowski, Karol Tichy, Stanisław Noakowski, Antoni Kenar, Władysław Hasior, Antoni Rząsa, Marian Wnuk, Tadeusz Breyer, Władysław Skoczylas, Eugeniusz Eibisch, Jan Matejko, Piotr Michałowski. Olga Boznańska, Jan Stanisławski, Stanisław Wyspiański, Witold Wojtkiewicz, Leon Wyczółkowski, Jacek Malczewski, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Władysław Gerson, Józef Chełmoński, Bruno Schulz, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Władysław Strzemiński, Zbysław Maciejewski, Teresa Pągowska, Rajmund Ziemski, Jacek Sienicki, Jerzy Panek, Roman Artymowski, Jerzy Tchórzewski, Jerzy Stajuda, Jerzy Sołtan
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
Zamierzone efekty kształcenia:
Wiedza - student/absolwent powinien osiągnąć wiedzę w zakresie:
W pracowni student podczas pracy na motywie, przy sztaludze, w trakcie zajęć, powinien oprzeć swoje wnikliwe i uważne widzenie, myślenie i działania plastyczne o studium natury ( model, akt, prosta lub rozbudowana martwa natura – czyli kilka przedmiotów zestawionych razem w akordzie barwnym, w szarości lub w kontraście elementów użytych ). A2_W08
Ta praca malarska i rysunkowa stanowi podstawowy komponent działań studenta, w niej dokonuje on rozwiązań na płaszczyźnie kartki papieru, czy na płótnie. Uruchamia proces zapisu plastycznego poprzez zestawienie elementów na płaszczyźnie, ich rozpoznanie, opisanie, porównanie, wybór, definicję. Tak samo istotne jest zjawisko światła, wzajemne zależności i przenikanie się elementów natury, znak malarski, różnice materii, kontrast form i kierunków, rytm. Działania te prowadzą do konkretnych rozwiązań kompozycyjnych, walorowych, kolorystycznych, wyrazowych, czy treściowych. A2_W10
Wnikliwa praca studenta polegająca na praktycznej obserwacji ( z oka ) zbliża go poprzez widzenie natury, do jej opisu i dalej do interpretacji poprzez zapis formy plastycznej w rysunku. Doskonalenie pracy z naturą prowadzi do pogłębienia myślenia formą i wiedzy związanej z jej funkcjonowaniem w dziele sztuki. Stąd też wypływa wewnętrzna motywacja do rozwijania, pogłębiania i uaktualniania języka kreatywnego w rysunku. A2_W11
|
Student podczas pracy zarówno w rysunku, jak i w obrazie poprzez wnikliwą obserwację natury rozwija w pracy plastycznej kompozycję, proporcję, usytuowanie postaci w przestrzeni, czyli podstawową problematykę w rysunku. A2_U12
Następuje myślenie, w którym dokonuje się weryfikacja widzialnej natury, prezentacja wyobraźni studenta, wyszukanie odpowiedniego brzmienia, organizowanie całości i zwrócenie uwagi na szczegół. A2_U13
Istotny jest kontrast form i kierunków, ich odpowiednie zrytmizowanie. Próba myślenia abstrakcyjnego opartego o naturę i z niej wynikająca. Szczególny, osobisty opis i zapis emocjonalny rzeczywistości. A2_U11, A2_U12
Sprawa decydująca – czyli dążenie w działaniu plastycznym do barw skontrastowanych, zestawionych w brzmieniu malarskim na płótnie, tekturze, papierze – tak zwana: „gra” barwna. W niej następuje umiejętna gra formą .Ona tworzy się w procesie pracy podczas pogłębienia malarskiego wyrazu. A2_U16, A2_U17
W pracowni można wykonać aneks do dyplomu. Dotyczy to studentów szczególnie zainteresowanych różnorodną problematyką plastyczną w rysunku i malarstwie A2_U17, A2_U20
|
Podczas pracy studenta następują bezpośrednie ukierunkowania, rozmowy i korekta. Postępowanie zgodne ze specyfiką różnych technik malarskich i rysunkowych. A2_K01
Rozwijanie wyobraźni i wrażliwości studenta. Pogłębianie języka plastycznego, oparcie się na cierpliwej obserwacji i interpretacji natury. Liczą się zdolności intuicyjne, instynkt rysunkowy i malarski studentów. A2_K02
Student kształtuje swoją postawę poprzez umiejętne rozpoznanie własnych potrzeb, zainteresowań, preferencji, ukierunkowań i poprzez otwartość na postawy innych, ale świadomie i rozumnie. A2_K03
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
| -brak- |
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
