konwersatorium

zajęcia stacjonarne lub online – w zależności od obostrzeń epidemiologicznych związanych z pandemią COVID-19; 

zaliczony I rok studiów oraz znajomość podstawowych faktów na temat sztuki polskiej XX wieku

zaliczony egzamin

egzamin

Celem zajęć jest przekazanie podstawowej wiedzy na temat sztuki polskiej od 1980 roku do początków XXI wieku. Zastanowimy się również nad towarzyszącymi jej procesami kulturowymi, społecznymi i historycznymi. Opisowi, analizie i interpretacji podlegać będą zarówno indywidualne dzieła i prace artystyczne, jak również teksty, instytucjonalne strategie i taktyki, a w końcu dyskursy, zmienna dynamika i stawki pola kulturowego. Ponadto zadaniem zajęć jest dostarczenie niezbędnych kategorii i narzędzi pojęciowych do interpretacji i opisu dzieł; umiejętność ich umiejscowienia w kontekście poza-artystycznym (politycznym, ekonomicznym, kulturowym itp.); zbudowanie podstawy do studiowania szczegółowych zagadnień z zakresu sztuki polskiej przełomu XX i XXI wieku.

TREŚCI PROGRAMOWE

Wykłady obejmują nastepujące zagadnienia:

• sytuacja artystyczna pod koniec lat 70. (środowisko, sztuka, krytyka artystyczna, instytucje i in.)
• sztuka wobec Sierpnia 1980
• sztuka wobec stanu wojennego (ZPAP, neozwiązki, scena przykościelna, prasa podziemna, Kultura Zrzuty i in.)
• sztuka po odwilży 1986 roku (nowa ekspresja, Pomarańczowa Alternatywa, Totart, Praffdata i in.)
• 1989: przełom czy kontynuacja? (wystawy instytucjonalne początku lat 90., dyskurs)
• sztuka po 1989 roku na przykładach twórczości wybranych artystów i artystek (nowe modele dydaktyczne, sztuka wobec transformacji ustorjowej, sztuka ciała, sztuka krytyczna, pop-banalizm)
• sztuka ok. roku 2000 
• sztuka po 1989 roku wobec Zagłady

Dąbrowski J., Cenzura w sztuce polskiej po 1989 roku, tom I i II, Warszawa 2014

Drągowska M., Kuryłek D. Tatar E.M., Krótka historia Grupy Ładnie, Kraków 2009
K. Redzisz, K. Sienkiewicz, Świadomość Neue Bieriemiennost, Warszawa 2013
Kowalczyk I., Ciało i władza. Sztuka krytyczna w Polsce w latach 90., Poznań 2002
Kowalczyk I., Podróż do przeszłości: interpretacje najnowszej historii w polskiej sztuce krytycznej, Warszawa 2011  
Markowska A., Dwa przełomy. Sztuka polska po 1955 i 1989 roku, Toruń 2012
Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000, opr. zbior., wydanie 2 uzupełnione, Warszawa 2008
Piotrowski P., Agorafilia. Sztuka i demokracja w postkomunistycznej Europie, Poznań 2010
Sienkiewicz K., Zmiana medium. Pracownia Kowalskiego, Jelenia Góra 2011
Żmijewski. Przewodnik Krytyki Politycznej, opr. zbior., Warszawa 2012 (wybrane fragmenty: tekst Stosowane Sztuki Społeczne)

M. Kościelniak, Egoiści, Warszawa 2018

J. Banasiak, Proteuszowe czasy. Rozpad państwowego systemu sztuki 1982–1993, Warszawa 2020

1969-1989. Momenty zwrotne w polityce i sztuce, red. Bishop C., Dziewańska M.

Co słychać?, kat. wyst., red. M. Sitkowska, Warszawa 1990

Sala dostosowana do prezentacji multimedialnych:

skuteczne zaciemnienie sali wykładowej umożliwiające projekcję materiału wizualnego

miejscowe oświetlenie umożliwiające: studentom – sporządzanie notatek i rysowanie w zaciemnionej sali, osobie prowadzącej – korzystanie z notatek i książek

nagłośnienie umożliwiające wyświetlanie filmów i prezentacji z dźwiękami oraz posługiwanie się przez osobę prowadzącą bezprzewodowym mikrofonem

ekran zapewniający wysoką jakość wyświetlanych obrazów (płaskość powierzchni projekcyjnej i wierne oddawanie kolorów)

rzutnik multimedialny o dużej rozdzielczości

komputer wraz z koniecznym oprogramowaniem do wyświetlania prezentacji multimedialnych

dostęp do Internetu podczas zajęć

flamastry i tablica;