Projekty indywidualne; projekty zbiorowe; dyskusja i dialog dydaktyczny w trybie stacjonarnym lub zdalnym.

Ukończenie 3 roku studiów. Znajomość podstawowych pojęć z dziedziny projektowania; kojarzenie zależności pomiędzy formą, funkcją i konstrukcją przedmiotów; znajomość podstawowych technologii przemysłowych; znajomość rysunku technicznego; umiejętność modelowania trójwymiarowego.

Wykonanie dwóch projektów zgodnie z przyjętymi założeniami. Prezentacja przed Komisją Wydziałową, która obejmować powinna: plansze prezentujące rozwiązanie, makiety w skali lub prototypy (w zależności od tematu), dokumentację projektową w postaci szkiców, wizualizacji i modeli oraz prezentację multimedialną pokazującą założenia, proces projektowania i ostateczne rozwiązanie w relacji do kontekstu.

Wykonanie dwóch opracowań projektowych na uzgodnione z prowadzącym tematy. Ostateczna prezentacja projektów, na którą składa się przedstawienie projektów na planszach, uzgodnionej makiety, modelu lub prototypu oraz prezentacja multimedialna. Kryteria oceny: artystyczny i techniczny poziom rozwiązania projektowego, stopień innowacyjności rozwiązania projektowego, jakości graficzna plansz i kadrów prezentacji multimedialnych, jakość makiet, modeli, prototypów, jakość werbalna i informacyjna wypowiedzi towarzyszącej prezentacji projektu, regularność udziału w zajęciach, terminowość.

Dopuszczalna ilość opuszczonych zajęć - 25% ogólnej liczby zajęć w semestrze.

Istnieje ogromny obszar projektowania, który trudno nazwać wzornictwem w tradycyjnym rozumieniu tego słowa. Projektowanie obiektów, które nie są typowymi produktami masowo produkowanymi według ustalonego wzoru, a mają bardzo konkretnego adresata lub dedykowane są konkretnym sytuacją lub przestrzeniom, można by nazwać wzornictwem kontekstualnym. Tkwi w tym określeniu jednak sprzeczność tkwiąca w słowach wzornictwo i kontekst. Przyjęło się nazywać ten obszar projektowaniem kontekstualnym. Związane ono jest z takimi działaniami projektowymi, które wymagają indywidualnego podejścia do problemu, odpowiadają na indywidualne potrzeby, dedykowane są konkretnym przestrzeniom i których nie można, czy też nie należy powielać w innych sytuacjach. Kiedyś taką rolę pełniło rzemiosło, dziś projektowanie to korzystać może z przemysłu o ogromnych możliwościach technologicznych i produkcyjnych.

Coraz silniejsza potrzeba indywidualizowania przestrzeni publicznych, wnętrz i przedmiotów, a równocześnie coraz powszechniej dostępne technologie, które to umożliwiają, powoduje, że projektowanie kontekstualne staje się jednym z ważniejszych obszarów wzornictwa.

Celem zajęć jest nauka projektowania w zakresie tworzenia przestrzeni, przedmiotów i usług na obszarze projektowania kontekstualnego. Specjalna waga przywiązywana jest do wyboru właściwych rozwiązań technologicznych i materiałowych mających na względzie zrównoważony rozwój oraz gospodarkę obiegu zamkniętego. Kolejnymi stale obecnymi aspektami jest problematyka prowadzenia skutecznej praktyki zawodowej oraz etycznego wymiaru zawodu projektanta. Celem wszystkich projektów jest poszukiwanie lepszych wzorców życia, alternatywnych modeli egzystencji, generowane przez krytyczny stosunek do rzeczywistości.

Ilość godzin kontaktowych - 120, ilość godzin pracy własnej studenta - 90.

Lista lektur określona indywidulanie do tematu.

Lista lektur w zależności od podejmowanego tematu.

Modelarnia wyposażona w podstawowe urządzenia do obróbki metalu, drewna i tworzyw sztucznych; biblioteka specjalistyczna; pracownia komputerowa z dostępem do Internetu.