Pole | Opis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Typ przedmiotu | fakultatywny = obowiązkowe 1 konwersatorium, zajęcia do wyboru | ||||||
Metody dydaktyczne (forma zajęć) |
konwersatorium |
||||||
Język wykładowy | polski; | ||||||
Liczba punktów ECTS: | -brak- | ||||||
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim | -brak- | ||||||
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) | -brak- | ||||||
Wymagania wstępne |
przebieg studiów pomyślnie zakończony 6. semestrem |
||||||
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu) |
1. Przyczynki do rozważań na temat formy – wskazanie pola do dyskusji. Forma a treść. Forma a funkcja. Forma a kolor. Forma a materia. Forma wobec formalizmu. Formalna tożsamość rzeczywistości. 2. Ukierunkowane myślenie kombinatoryczne – esej Georga Steinera. Kumulacja i kompilacja formalna w dziele – film Petera Greeneway’a. 3. Psychologia przedstawienia obrazowego – wzór a doświadczenie u Ernsta H. Gombricha. Jak się uczymy? Jak tworzymy? Arcydzieło jako wzorzec. 4. Wola formowania – determinizm formy. Estetyczna teoria formatywności. Estetyka formalna. Formowanie dzieła sztuki. Formowanie artysty. Szkoły, style, gatunki. Błąd formalny a błąd znaczeniowy i funkcjonalny. Wolność i ograniczenie a forma?! 5. Socjologia jako nauka o formach uspołecznienia – Georg Simmel i jego socjologia formalna. Kilka pojęć socjologicznych: struktura społeczna, interakcja, klasy i warstwy społeczne, stratyfikacja... 6. Claude Lévi-Strauss, „Trójkąt kulinarny” i antropologia strukturalna. 7. „Kruk” E. A. Poego – wiersz jako projekt, analiza porównawcza polskich przekładów – język w działaniu według Romana Jakobsona. Fotografia Masahisa Fukase – „Samotność kruków”. 8. „Ida”, reż. Paweł Pawlikowski, 2013. 9. „Osiem i pół”, reż. Federico Fellini, 1963. 10. Dyskusja dotycząca relacji formy i treści w powyższych dziełach filmowych. 11. Kulturowa i medialna historia twarzy. Twarz – narzędzie autoprezentacji, wyrazu i komunikowania. „Persona”, reż. Ingmar Bergman – „gra twarzą”. Portret – autoportret (studentów też). „Gadające głowy”, reż. Krzysztof Kieślowski – zbiorowy portret Polaków; sonda społeczna. 12. Demokracja – system rządów i forma sprawowania władzy. Czy sama forma (dzieła) może być ideologiczna? Panopticon. Konformizm. Nonkonformizm. Stereotypy. Mentalność – sposoby myślenia. Schematy postrzegania. Praforma – archetyp. Wzory kultury… 13. Pomnik – upamiętnienie – Bełżec. Studium przypadku. 14. Oskar Hansen i teoria formy otwartej. Juliusz Żórawski – forma spoista. Witkacy – czysta forma. Dzieło otwarte Umberto Eco. 15. Zasady gry. W co „grają” artyści? Sztuka jako gra z widzem. |
||||||
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny) |
Poziom aktywności studentów na zajęciach, poziom merytorycznego opanowania materiału, umiejętności komentowania książek, innych publikacji, prowadzenia problemowej analizy zagadnień, artykułowania własnych przemyśleń, dyskutowania, konkludowania podejmowanych kwestii; poziom opisywania i interpretacji rzeczywistości (w tym sztuki i designu) i uzasadniania własnych sądów zaprezentowany w pisemnym eseju. Skala ocen określona jest według punktacji obowiązującej w ASP w Warszawie: od 2 (ndst) do 5+ (celująco).
|
||||||
Wymagania końcowe |
Zaliczenie ze stopniem na podstawie oceny aktywnego uczestnictwa oraz pracy pisemnej – eseju – „Moje doświadczenie formy”. Możliwe są dwie nieuzasadnione nieobecności – w ten sposób student spełnia warunek dopuszczający do zaliczenia.
|
||||||
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć |
Literatura podstawowa – we fragmentach: Francis George Steiner, „Śmierć królów (O szachach)”, w: „Eseje z New Yorkera”, Słowo/obraz terytoria, 2018. Peter Greeneway, “M Is for Man, Music, Mozart” https://www.youtube.com/watch?v=ztTZc8X-AoY Ernst H. Gombrich, „Sztuka i złudzenie”, PIW, Warszawa 1981. Eugenia Basara-Lipiec, „Arcydzieło. Teoria i rzeczywistość”, Instytut Kultury, Warszawa 1997. Luigi Pareyson, „Estetyka. Teoria formatywności”, Universitas, Kraków 2009. „Błądzić jest rzeczą” [katalog wystawy], Instytucja Kultury Miasta Tarnowa, BWA Tarnów, 2013/2014, http://www.bwa.tarnow.pl/1,51,wystawy,bladzic-jest-rzecza.html Georg Simmel, „Socjologia”, PWN, Warszawa 1975, 2006. Claude Lévi-Strauss, „Trójkąt kulinarny” [w:] „Antropologia kultury. Zagadnienia i wybór tekstów”, WUW, Warszawa 1998. https://home.agh.edu.pl/~szymon/raven.shtml Roman Jakobson, „W poszukiwaniu istoty języka”, PIW, Warszawa 1989. Hans Belting, „Faces. Historia twarzy”, Słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2015. Giovanni Sartori, „Teoria demokracji”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994. Juliusz Żórawski, „Wybór pism estetycznych”, Universitas, Kraków 2008. Filip Springer, „Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach”, Wydawnictwo Karakter, 2013. Oskar Hansen, „Ku formie otwartej”, red. Jola Gola, Fundacja Galerii Foksal (Warszawa), Revolver (Frankfurt), Muzeum ASP w Warszawie, 2005. Stanisław Ignacy Witkiewicz, „Czysta forma w teatrze”, Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1986. Carl Gustaw Jung, „Archetypy i symbole. Pisma wybrane”, Czytelnik, Warszawa 1976. Ruth Benedict, „Wzory kultury”, Muza S.A., 2011. Umberto Eco, „Dzieło otwarte. Forma i nieokreśloność w poetykach współczesnych”, Czytelnik, Warszawa 1973.
|
||||||
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta |
Ernst H. Gombrich, „Zamysł porządku. O psychologii sztuki dekoracyjnej”, Universitas, Kraków 2009. Anne Applebaum, „Zmierzch demokracji. Zwodniczy powab autorytaryzmu”, Agora, 2020. Lambert Wiesing, „Widzialność obrazu. Historia i perspektywy estetyki formalnej”, Oficyna Naukowa, Warszawa 2008. Piotr Sztompka, „Socjologia analiza społeczeństwa”, Znak, Kraków 2012. „Encyklopedia socjologii”, Oficyna Naukowa, Warszawa 1998. Aldona Jawłowska, „Drogi kontrkultury”, PIW, 1975. |
||||||
Przedmiotowe efekty uczenia się |
|
||||||
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się |
|
||||||
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |