Wykłady, konwersatorium w formie stacjonarnej organizowane w małych grupach i/lub on-line

Zaliczenie II roku studiów magisterskich.

Zaliczenie ze stopniem z zakresu podanego w treściach kształcenia.

Ocena poziomu wiedzy dotyczącej treści programowych przedmiotu, wynikająca ze średniej ocen z kolokwiów cząstkowych wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów. Brak zaliczenia wszystkich kolokwiów skutkuje brakiem zaliczenia semestru.

Przekazanie wiedzy dotyczącej problematyki konserwacji i restauracji malarstwa sztalugowego na podłożu płóciennym w zakresie:

- zastosowanie nowoczesnej aparatury i metod badawczych w procesie analizy dzieła sztuki

- budowy technicznej i technologicznej dzieła sztuki

- diagnostyki i analizy przyczyn i rodzajów zniszczeń obrazów sztalugowych (podobrazie, warstwa zaprawy, warstwa malarska, werniks)

- metodyki konserwacji w zakresie lokalnego wzmacniania obrazów sztalugowych

-- metodyki konserwacji w zakresie strukturalnego wzmacniania obrazów sztalugowych (środki i materiały – spoiwa syntetyczne, tkaniny syntetyczne, międzywarstwy)

- metodyki konserwacji w zakresie oczyszczania obrazów sztalugowych (brud, patyna)

1. C. Brandi, Teoria del Restauro, Rzym 1963, wyd. pol. Teoria Restauracji,
ed. I. Szmelter, tłum. M. Kijanko, Warszawa 2006.

2. K. Nicolaus, The Restoration of Paintings, Cologne 1999.

3. G. Korpal , Autor – dzieło sztuki – konserwator – odbiorca, Studia i Materiały Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie, vol. XIII, Kraków 2004.

4. A. Kulesza, Rozwój krosien malarskich w XIX wieku i ich wpływ na stan zachowania obrazów, „Ochrona Zabytków”, nr 1, 1996, s.375-394.

5. A.D. Potocka, Dublowanie jedwabnych obiektów zabytkowych na podłoża syntetyczne z użyciem klejów akrylowych, ASP, Warszawa 2002.

6. B. J. Rouba, Budowa techniczna obrazów XIX wiecznych malowideł malowanych na handlowych podobraziach płóciennych i problematyka ich konserwacji, Toruń 1986.

7. B.J. Rouba, Podobrazia płócienne, w procesie konserwacji, Toruń 2000.

8. I. Szmelter, Problemy dublowania obrazów na podłożu płóciennym, ASP, Zeszyty Naukowe 1/32/1992.

9. Wł. Ślesiński, Konserwacja zabytków sztuki, T.I, Arkady, Warszawa 1989.

10. A. Timar - Balazsy, D. Eastop, Chemical Principles of Textile Conservation, Butterworth Heinemann, Oxford etc. 1999.

1. M.W. Ballard, How backing work: The effect of textile properties on appearance. Lining and Backing, UKIC, London 1995.

2. Problemy dublowania obrazów na płótnie, praca zbiorowa pod red. M. Roznerskiej i J. Arszyńskiej, Toruń 2005.

3. W. Kurpik, Konserwator wobec dzieła sztuki, ASP, Warszawa 2015.

4. Z. Rozłucka, M. Roznerska, J. Arszyńska, Mikroskopia fluorescencyjna, zastosowanie w badaniu budowy i procesów konserwacji malarstwa sztalugowego, Toruń 2000,
s. 46-83.

5. I. Szmelter, Metody i środki konserwacji rozdarć i ubytków podobrazia płóciennego, „Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo”, BMiOZ 1986, T.LXXXI, seria B, s. 134-146.

6. L. Tymińska, Uzupełnianie ubytków w podobraziach płóciennych obrazów sztalugowych – poszukiwanie nowych rozwiązań, (w:) Studenci o konserwacji,
T. III Toruń 2001, s. 207-228.

7. J. Wyszyńska, Metody dublowania w procesie konserwacji malowideł sztalugowych na płótnie, Studia i materiały, Kraków 2003, t. XII.

Sala na 8-10 studentów, wyposażona w indywidualne stanowiska pracy (stoły robocze 1.50
x 1.20 cm), lampy z oświetleniem o odpowiednim spektrum, lampy UV, lampy ze szkłem powiększającym oraz wyciągi technologiczne i klimatyzację. Indywidualne stoliki pomocnicze na przyrządy, krzesła o regulowanej wysokości, sztalugi.

Pracownia wyposażona jest w specjalistyczny sprzęt konserwatorski. Szafy z materiałami podręcznymi do konserwacji, drobnymi narzędziami (np. kautery, żelazka, mikroskopy przenośne wraz z oświetleniem punktowym, parownice, płótna, kleje, itp.). Chemikalia, media malarskie, w ilościach do dawkowania – szafy studenckie z podręcznymi mieszankami dla indywidualnego stosowania.

Duże stanowisko pod komputer najnowszej generacji z dostępem do Internetu oraz bogatym oprogramowaniem m.in. do obróbki zdjęć cyfrowych, programów multimedialnych,
z pojemnością wzmożoną przez dyski zewnętrzne do archiwizacji danych. Drukarka cyfrowa. Osobny monitor komputera oraz ekran TVskorelowany z mikroskopem oraz aparatem fotograficznym pozwalającym na rejestrowanie mikroobszarów na obrazie sztalugowym. Stół ze specjalistyczną jezdną prowadnicą do osadzenia mikroskopu nad powierzchnią obrazu. Rzutnik multimedialny skorelowany z laptopem do prezentacji cyfrowych.

Podręczny stół niskociśnieniowy do dublażu na zimno, stół podświetlany do prowadzenia precyzyjnych prac przy reperacji płócien, karibari – system krosien samonaprężających do obiektów z papieru i jedwabiu. Na terenie uczelni, w pracowni dublażowej , dostępne są 4 rodzaje stołów niskociśnieniowych do specjalistycznych zabiegów konsolidacyjnych. Prace ze szkodliwymi substancjami prowadzone są w odrębnym pomieszczeniu z dygestorium.