proseminarium, charakter ćwiczeniowy/konwersatoryjny, od 1.04 zajęcia prowadzone w formule on-line

brak

Dwa kluczowe kryteria zaliczenia:

1) Aktywność podczas zajęć (zabieranie głosu w dyskusji, wykonywanie ćwiczeń podczas zajęć)

2) Uczestnicy/czki zajęć zostaną na jednych z pierwszych spotkań poproszeni o zgłoszenie propozycji tematów projektów prac proseminaryjnych (przynajmniej jednego). Prowadząca, dopuszczając własną inicjatywę uczestników/czek, będzie kierować ich uwagę na dzieła znajdujące się w Warszawie, tak aby zajęcia przynajmniej częściowo mogły odbywać się w terenie, w muzeach i zabytkowych budowlach naszego miasta. Ostateczny temat zostanie wyłoniony po konsultacji z prowadzącą. Temat ów będzie należało przedstawić w formie krótkiego referatu ustnego (ok. 10-max. 15 min.) angażującego swoją formą pozostałych uczestników_czki (pomysł do omówienia podczas konsultacji/dużurów)

Czy na znane dzieła można jeszcze spojrzeć nieuzbrojonym okiem?

Celem cyklu dydaktycznego o charakterze konwersatoryjnym jest wspólna – podejmowana wraz z uczestnikami_czkami zajęć – dekonstrukcja utartych interpretacji znanych, ikonicznych dzieł sztuki. Na ile status wybranych realizacji przyćmił naszą wrażliwość i uniemożliwił nam samodzielne smakowanie tych dzieł? Jaki potencjał niesie w sobie analiza formalna? Na ile możemy ufać swoim własnym zmysłom podczas analizy dzieł sztuki? Jak - dzięki nowoczesnym technologiom - możemy w krytyczny sposób uzupełniać tradycyjne metody interpretacyjne?

Zamiast tradycyjnego podziału na twórców czy ośrodki działalności układ zajęć będzie uporządkowany według technik i strategii stosowanych przez artystów. Struktura cyklu tym lepiej pozwoli dostrzec fakt, że poszczególne metody i rozwiązania często nie są charakterystyczne wyłącznie dla jednego nurtu rozwijającego się w określonym środowisku, ale dla pewnej szeroko rozumianej postawy obejmującej heterogeniczny zbiór twórców.

Wspólnie prowadzone "ćwiczenia z patrzenia" zaopatrzą uczestników_czki zajęć w krytyczne narzędzia umożliwiające w przyszłości samodzielne interpretowanie materiałów wizualnych (oraz potencjalnie towarzyszących im źródeł tekstowych). Po zakończeniu kursu studenci_tki będą sprawniej wykazywać na czym polega związek wzajemnego stosunku elementów konstytuujących wybranego dzieło z jego potencjałem znaczeniowym.

Wstępna propozycja lektur (która zostanie dostosowana do potrzeb i indywidualnych zainteresowań uczestników/czek zajęć, po pierwszych spotkaniach):

Artyści o sztuce, oprac. E. Grabska, H. Morawska, Warszawa: PWN 1977.

R. Arnheim, Sztuka i percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka, Warszawa 1978
R. Arnheim, The Power of the Center. A Study of Composition in Visual Arts, Berkeley-Los Angeles-London 1982

G. Dziamski, Sztuka po końcu sztuki. Sztuka początku XXI wieku, Poznań: Arsenał 2009.

G. Dziamski, Awangarda po awangardzie, Poznań: Humaniora 1995.

M. Henrdykowski, Eksperyment w filmie i sztuce ruchomego obrazu, „Kwartalnik Filmowy” 2013, nr 82, s. 213-222, 240, 246.

Tradycje eksperymentu. Eksperyment jako doświadczenie, red. K. Hoffmann, J. Kornhauser, B. Sienkiewicz, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2019.

Sala z rzutnikiem, komputerem, głośnikami