Metody nauczania w zakresie zajęć praktycznych z zastosowaniem teorii pragmatycznej w kontekście nowoczesnej dydaktyki z zastosowaniem: aktualnych, rozwojowych i relacyjnych metod kształcenia. Nowoczesna dydaktyka w kierunku tutoringu i cauchingu.

1. Wykład wprowadzający (zajęcia zespołowe o charakterze autorskim w formie prezentacji multimedialnej mające na celu wprowadzenie do Pracowni).
2. Prezentacje, pokazy warsztatowe związane z realizowanymi: technikami, ćwiczeniami, zadaniami.
3. Ćwiczenia warsztatowe (zajęcia indywidualne i zespołowe rozwijające umiejętność i biegłość posługiwania się warsztatem wypracowanym w Pracowni na pograniczu sztuk tradycyjnych i nowych w kontekście działań intermedialnych). Konwergencja mediów.
4. Ćwiczenia studyjne (zajęcia indywidualne i zespołowe oparte na pracy eksperymentalnej, obserwacji i analizie, komunikacji interpersonalnej i relacyjnej, poszukiwanie kodów na styku obrazu i tekstu w wielowarstwowości semiotycznej i medialnej).
5. Ćwiczenia kreacyjne (zajęcia indywidualne i zespołowe oparte na eksperymentach pomiędzy używanymi mediami, poszukiwanie nowego obrazowania w kontekście sztuki, kultury i nauki służące definiowaniu i dekonstruowaniu własnych koncepcji artystycznych i działań).
6. Dialog i dyskusja dydaktyczna – konwersatorium (zajęcia indywidualne i zespołowe związane z prowadzeniem poszczególnych projektów, przeglądów obowiązkowych i zaliczeniowych).
7. Projekty indywidualne (realizacja indywidualnego projektu artystycznego, pracy dyplomowej i wypracowanie przestrzeni ekspozycyjnej).
8. Realizacja zespołowa (realizacja zespołowego projektu artystycznego, praca dyplomowa).
9. Seminarium dyplomowe (zajęcia indywidualne i zespołowe przygotowujące studentów do obrony pracy dyplomowej).
10. E-learning (zajęcia realizowane z wykorzystaniem sprzętu i oprogramowania komputerowego oraz internetu).

II rok I stopnia
Zaliczony egzamin komisyjny po pierwszym i po drugim semestrze pierwszego roku.
III rok I stopnia
Zaliczenie II roku I stopnia.

II rok I stopnia
1. Zdany egzamin końcowy na II roku studiów I stopnia.
2. Przygotowanie prezentacji pracy do ekspozycji podczas wystawy końcoworocznej.
III rok I stopnia
1. Wykonanie praktycznej pracy dyplomowej I stopnia wraz z opisem dzieła.
2. Przygotowanie prezentacji pracy dyplomowej do ekspozycji.
3. Upublicznienie i obronienie dyplomu.

Kryteria oceny.
1. Ocena jakości, poziomu artystycznego i warsztatowego prezentowanych prac.
2. Systematyczność w pracy i uczestniczenie w przeglądach.
3. Samodzielność w obrębie pracy twórczej.
4. Ocena umiejętności współpracy.
5. Ocena umiejętności operowania własnymi środkami wyrazu.
6. Ocena skuteczności przełożenia zdobytej wiedzy i umiejętności na końcową realizację dyplomową w Akademii Sztuk Pięknych.
7. Ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania dotyczących specjalizacji intermedia w kontekście interdyscyplinarnego kształcenia (wykłady, konwersatoria).
8. Ocena stopnia zaangażowania w realizację programu studiów w Pracowni Komunikacji Intermedialnej.
9. Ocena poziomu publicznej prezentacji pracy finalnej lub dyplomowej.
10. Ocena uczestnictwa w seminarium dyplomowym, w przypadku studentów III roku.
11. Skala ocen określona w/g obowiązującej na Wydziale Sztuki Mediów skali punktacji.

Praca licencjacka.
Na koniec VI semestru student składa egzamin dyplomowy. Praca licencjacka składa się z pracy praktycznej zrealizowanej w ramach jednej z dwóch specjalizacji oferowanych na kierunku Sztuka Mediów oraz opisu dzieła opracowanego pod kierunkiem promotora licencjackiej pracy dyplomowej.

Praktyczna praca licencjacka zawodowo – artystycza prezentowana w formie ekspozycji (forma zależna od tematu i charakteru realizacji), do której student zobowiązany jest przygotować opracowanie pisemne w formie opisu dzieła. Praca oceniana jest komisyjnie przez promotora i komisję dyplomową.
Kreacja dyplomu licencjackiego dąży do stworzenia jednej z form sztuki intermedialnej: obraz postmedialny, video art jako intermedium, videoperformance, interaktywna przestrzeń wizualna.

Teoretyczna praca licencjacka – opis dzieła z oceną poziomu merytorycznego i artystycznego pracy licencjackiej w Pracowni Komunikacji Intermedialnej.

Edukacja – przestrzeń dla rozwoju związana z wychowaniem i kształceniem studenta pomiędzy
podmiotowością jednostki a społecznym wymiarem ludzkiej egzystencji.

Treści programowe nauczania (treść zajęć).
Pracownia Komunikacji Intermedialnej jest miejscem refleksji na temat relacji pomiędzy słowem, obrazem, dźwiękiem, przestrzenią i obecnością na I stopniu studiów w kontekście 3m: medium, message, mediation.

Pracownia Komunikacji Intermedialnej funkcjonuje w zakresie metod, obszarów i zjawisk intermedialnych. Jest to miejsce poszukiwań, prowadzenia eksperymentów i badań w zakresie terminu komunikacji, intermediów oraz ich wzajemnej zależności. Punktem wyjścia jest rzeczywistość (codzienność), jej interpretacja i podstawowe relacje międzyludzkie.

Program przedmiotu Komunikacja intermedialna zakłada oprócz realizacji wybranych koncepcji lub rezygnacji z nich intuicyjne działanie, improwizacje, które prowadzą w kierunku świadomej kreacji. Studenci odnajdują i wybierają odpowiednie narzędzia (manualne i cyfrowe), z którymi czują się dobrze i którymi chcą się posługiwać. Odsyłanie jednego medium do drugiego oraz postrzeganie jednego medium poprzez drugie przynosi odpowiedź, w jakim kontekście i relacji pragną zastosować wybrane środki wyrazu.
Poruszane problemy:
- Sztuka Mediów ujmowana językowo, technologicznie i estetycznie,
- pomiędzy sztuką a naukami humanistycznymi,
- medialność wyżej wymienionej sztuki w zakresie postrzegania, analizowania, przedstawiania i interpretowania,
- jej relacyjność, procesualność i kontekstowość,
- przestrzeń dla krytycznej refleksji.
Poszukujemy odpowiedzi poprzez łączenie przeciwstawnych żywiołów (konstrukcja – dekonstrukcja, definiowanie – redefiniowanie). Pokonujemy własne granice. Próbujemy doświadczeń trudnych, często intymnych. Eksperymentujemy. Staramy się zbliżać do nieuchwytnych, niezwerbalizowanych doznań. Nabieramy innej perspektywy postrzegania i, próbując nie zniszczyć osiągniętych już rezultatów, bardziej świadomie zagłębiamy się w proces twórczy – aż do stworzenia finalnej pracy praktycznej.
Edukację rozumiemy jako przestrzeń dla rozwoju związaną z wychowaniem i kształceniem studenta, zawartą pomiędzy podmiotowością jednostki a społecznym wymiarem ludzkiej egzystencji.

Cel zajęć
Pracownia Komunikacji Intermedialnej jest to miejsce refleksji pomiędzy słowem, obrazem, dźwiękiem, przestrzenią i obecnością na I stopniu studiów w kontekście 3m: medium, message, mediation.
Nabycie umiejętności korzystania z mediów cyfrowych i analogowych oraz ich intermedialnego stosowania, współpracy, postrzegania, przedstawiania, przekazywania doświadczeń i wartości jest jednym z kluczowych kompetencji. Również ważna jest umiejętność swobodnego czytania medialnych komunikatów ze zrozumieniem głównych treści. Od czynnościowego do refleksyjnego korzystania z mediów. Pomiędzy przedmiotem a podmiotem społecznych relacji.

Punktem wyjścia jest rzeczywistość (codzienność), jej interpretacja i podstawowe relacje międzyludzkie. Poszukujemy odpowiedzi pokonując własne granice poprzez łączenie przeciwstawnych żywiołów (konstrukcja – dekonstrukcja, definiowanie – redefiniowanie). Studenci zbierają odpowiednie narzędzia (manualne i cyfrowe), zapoznają się z warsztatem i stosowanymi w pracowni technikami. Zbliżają się do autentycznych, nieuchwytnych, niezwerbalizowanych doznań i odnajdują tematy, które staną się podstawą do budowania pracy dyplomowej. Nabierają innej perspektywy postrzegania i dalej zagłębiają się w proces twórczy pomiędzy sztuką i nauką.

Celem edukacji w pracowni jest przełamywanie stereotypów w myśleniu i praktycznym działaniu, utrudniających, uniemożliwiających lub opóźniających niezbędny rozwój każdego z nas, przede wszystkim w interesującym nas zakresie doświadczeń i poszukiwań w edukacji artystycznej w zakresie terminu komunikacji i intermediów oraz ich wzajemnej zależności.
Program nauczania ma na celu stopniowe i gruntowne przygotowanie studentów do wypowiedzi w ramach komunikacji intermedialnej oraz nabycia umiejętności potrzebnych do interdyscyplinarnej pracy grupowej, zarówno w środowisku artystycznym wewnętrznym jak i zewnętrznym.
Zwieńczeniem prac wspieranych wiedzą naukowo-techniczną zdobytą na zajęciach, jest dyplom licencjacki.

Poziom licencjacki: dyplom zawodowo – artystyczny:
1. Praca nad tekstem, obrazem, dźwiękiem, obiektem i przestrzenią w kontekście 3m: medium, message, mediation.
2. Postrzeganie przestrzeni poprzez zmysły indywidualnie, w relacji z innymi.
3. Przełożenie emocji, spostrzeżeń dotyczących komunikacji intermedialnej na działalność manualną i cyfrową.
4. Zapoznanie się z technikami wypracowanymi w pracowni, warsztatem.
5. Poszukiwanie własnego języka na bazie przenikania mediów klasycznych i cyfrowych.
6. Odnalezienie tematów, które staną się podstawą do pracy.
7. Precyzowanie przekazu, treści w stosunku do widza.
8. Skompletowanie narzędzi potrzebnych do przeprowadzenia przedsięwzięcia.
9. Określanie interakcji z odbiorcą lub jej braku.
10. Kreacja dyplomu artystycznego w przypadku III roku I stopnia.
11. Definiowanie ekspozycji pracy dla osiągnięcia najwłaściwszych rezultatów.

Literatura (piśmiennictwo).
Spis lektur uzupełniany jest na bieżąco w miarę pojawiania się nowych pozycji wydawniczych.
Literatura jest dobierana indywidualnie pod kątem wiedzy, zainteresowań i indywidualnych realizacji artystycznych.
Literatura Europejska (zarówno proza jak i poezja)
Albumy monograficzne
Albumy tematyczne/problemowe

Przykładowe pozycje z biblioteki Pracowni:
1. Oskar Schlemmer, Eksperymentalna scena Bauhausu, wyd. słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2010.
2. Arnold Berleant, Prze-Myśleć Estetykę, wyd. Universitas, Kraków 2007.
3. Andrzej Gwóźdź, Kino po kinie, wyd. Oficyna Naukowa, Warszawa 2010.
4. Piotr Celiński, Interfejsy, wyd. Monografie FNP ,Wrocław2010.
5. Lev Manovich, Język nowych mediów, wyd. Akademickie i profesjonalne, Warszawa 2006.
6. Kluszczyński Ryszard, Społeczeństwo inofmacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów, wyd. Uniwersitas, Rabid 2001.
7. Maryla Hopfinger, Nowe media w komunikacji społecznej w XX wieku, wyd. Oficyna naukowa, 2002.
8. Lucio Russo, Zapomniana rewolucja. Grecka myśl naukowa a nauka nowoczesna, wyd. Universitas, Kraków 2005.

Prerekwizyty.
Posługiwanie się podstawowymi narzędziami charakterystycznymi dla warsztatu intermedialnego.

1. Kursy podstawowe dla studentów pierwszego roku Wydziału Sztuki Mediów ASP w Warszawie.
2. Aktywność bieżąca wszelkich działań w zakresie informacji, kultury i sztuki w świecie rzeczywistym i wirtualnym.
3. Studio do pracy manualnej/warsztatowo-graficznej, oświetlenie dzienne i sztuczne stanowisk pracy.
4. Aktualne oprzyrządowanie sprzętowe w zakresie rejestracji, przetwarzania obrazu i dźwięku, technologicznie aktualne na dany czas: komputery stacjonarne i mobilne wraz z oprogramowaniem (pakiet rozszerzony Adobe, Processing, MadMapper, Programy VJ, aplikacje interaktywne), arduino wraz z zestawem przewodów i czujników, kinect, kamera, rzutnik multimedialny wewnętrzny / zewnętrzny, tło do projekcji, konsola, kontroler, głośniki, oświetlenie studyjne, fotograficzny aparat cyfrowy, recorder, tablet, statyw, słuchawki, skaner, drukarka.
5. Możliwość zaciemnienia pracowni podczas pracy, pokazów i prezentacji prac.
6. Dostęp do internetu.