Wykład kursowy w języku polskim 

Dyskusja dydaktyczna - konwersatorium

Prace indywidulane i zbiorowe, ich korekta (grupowa i indywidualna)

Dyskusje i wykłady gościnne - spotkania z naukowcami, kuratorami, autorami książek, kustoszami zbiorów, wyjścia na wystawy, do muzeów

Zdany egzamin na I rok studiów. Wiedza na poziomie ogólnym z przedmiotów humanistycznych, zwł. historii sztuki, historii, geografii, WOS.  

Posługiwanie się językiem polskim na poziomie pozwalającym zrozumieć wykład kursowy. Konsultacje, dyskusje i korekty mogą się odbywać również w języku angielskim i francuskim.

Regularne korzystanie z poczty akademickiej (asp.waw.pl) i responsywność w komunikacji mejlowej

Wymagana frekwencja: ilość nieobecności nie może przekraczać 35%, w czym dopuszcza się 2 godziny nieusprawiedliwionych nieobecności (2x45min). Spoźnienie powyżej 15 min traktowane jest jako nieobecność.

Złożenie w terminie prac na poziomie merytorycznym przynajmniej dostatecznym oraz wymagana frekwencja są podstawą zaliczenia, zaliczenie dopuszcza do egzaminu. 

Zaliczone w terminie wszystkie projekty indywidualne i zbiorowe na poziomie przynajmniej 3-. 

Frekwencja: ilość nieobecności (nawet usprawiedliwionych) nie może przekraczać 35%, w czym dopuszcza się 2 nieusprawiedliwione godziny nieobecności (2 x 45 min). . 

Zdany egzamin w formie pisemnej, z pytaniami otwartymi z wynikiem przynajmniej 3-, tj. wykazującym opanowanie materiału przynajmniej w 60%.

1. Ocena poziomu merytorycznego wykonania prac domowych indywidualnych i zbiorowych. W pierwszym semestrze przewidziana jest jedna krótka praca pisemna lub/i  krótka prezentacja oraz wspólne dyskusje związane z treścią wykładu. 
2. Ocena stopnia zaangażowania w realizację programu oraz umiejętności efektywnego przełożenia wskazań i wytycznych uzyskanych w toku kształcenia w wyniku dyskusji i dialogu dydaktycznego (relacja mistrz-uczeń).
3. Ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania dotyczących specjalizacji w kontekście historii i teorii mody

Skala ocen – zgodna z Regulaminem Studiów ASP w Warszawie.

Cykl spotkań ma na celu zapoznanie studentów z dziejami, teorią i językiem zawodowym dyscypliny, którą będą uprawiać.

Semestr 1 to semestr wprowadzjący w szeroką problematykę tej dziedziny - wg ramowego planu [w zależności od okoliczności i potrzeb grupy zakres tematów może ulec modyfikacjom]: 

1. Zapoznanie się, omówienie sylabusa, wprowadzenie. Czym jest moda – dyskusja?
2. Moda co takiego – CZYM BYŁA I JEST ? Moda -ubranie – definicje
3. Moda jako sztuka – historia percepcji i dyskursu.
4. Moda z Paryża – z historii francuskiego haute couture
5. Moda z Włoch. XX wieczny włoski rynek mody! Dolce vita, vespa, Pucci i Vespucci
6. Moda po amerykańsku
7. Miejsca dystrybucji mody. Moda a architektura
8. Trendy- skąd pochodziła i pochodzi moda
9. Pokaz mody – historia i współczesność
10. Kto jest twórca mody: krawiec, projektant czy artysta?
11. Moda a płeć. Od kiedy moda tworzy dychotomiczny podział na płeć kulturową. Męskie ubrania w damskiej garderobie. Damskie w męskiej. Uniseks.
12. Moda a religia. 

13. Miejsca tworzenia dyskursu o modzie: muzea, szkoły, instytucje – tu też bibliografii
przedmiotu i przydatne linki
14. Moda zrównoważona – nowy trend czy ewolucja

Na zajęciach studenci zapoznają się z szeroko rozumianą historią i teorią mody, przyczynami i skutkami występowania zjawisk z nimi związanych, kontekstami, w których funkcjonują: historią obyczaju, sztuki, estetyki, technologii i wielu innych dziedzin, od których zależą i z którymi się wiążą. Słuchają, dyskutują, analizują. Zadają nieprzewidywalne pytania, na które zwykle uzyskują odpowiedzi, ale też sami robią badania na zadane tematy – indywidualnie i zbiorowo. Program ma szerokie ramy czasowe (od starożytności do dziś) oraz terytorialne (z naciskiem na historię mody Europy Zachodniej) – stąd wątki, których rozwinięcie ogranicza czas, podejmowane są na specjalne życzenie studentów.
Wykłady wzbogacają bogate materiały wizualne – reprodukcje słynnych dzieł sztuki: obrazów, fotografii, elementów mody, ale też: fragmenty filmów czy teledysków, archiwalne dokumenty, stare magazyny, żurnale i dzienniki, czasem zachowane ubrania. Uzupełnienie programu stanowią też wyjścia do archiwów, gdzie przechowywane są liczące nawet kilka wieków tkaniny, ubiory i akcesoria (Muzeum Narodowe w Warszawie, Opera Paryska, kolekcje prywatne) oraz wyjścia na wystawy czasowe czy spotkania ze specjalistami, rzemieślnikami i pasjonatami. Co roku powstają też specjalne projekty we współpracy z innymi pracowniami Katedry Mody, celem lepszego łączenia wiedzy w nich zdobytej. W przypadku pracy zdalnej - ta forma uatrakcyjniania spotkań jest ograniczona. 

Trzyletni cykl zajęć umożliwia zapoznanie się z najważniejszymi zjawiskami i faktami z historii mody, ale też rozbudzenie indywidulanego, krytycznego zainteresowania tematyką związaną z wykładami. Pozwala rozwinąć umiejętność samodzielnego zdobywania informacji oraz podejmowania elokwentnego dialogu na temat mody i jej historii. Wymaga też pracy własnej, czytania lektur, samodzielnego zapoznawania się z materiałami źródłowymi. 

Malcolm Barnard, Fashion as communication, Routledge Taylor & Francis Group, London-New York 2002.

Mary Beard, John Henderson, Classical Art: From Greece to Rome, Oxford University Press, 2001.

Christopher Breward, Fashion, Oxford University Press, 2003.

François Boucher, 2000 Years of Fashion history [różne wersje językowe].

Valerie Cumming, Understanding fashion history, Costume & Fashion Press/Quite Specific Media; London – Batsworth 2004.

Encyclopedia of clothing and fashion. Vol. 1-3, red.: Valerie Steele, Charles Scribner’s Sons, Farmington Hills 2005.

Fashion Theory. A Reader, red.: Malcolm Barnard, Routledge, New York 2007.

Didier Grumbach, Histoires de la mode, Editions du Regard, Paris 2008.

Ingrid E. Mida Reading Fashion in Art, Bloomsbury Visual Arts, 2020.

Moda. Historia mody od XVIII wieku do XX wieku, red. A. Fukai, TASCHEN, Köln 2002. (różne wersje językowe)

Valerie Steele, Paris Fashion: A Cultural History, Bloomsbury, 2017.

Lou Taylor, The Study of Dress History, Manchester University Press, Manchester-New York 2002.

Malcolm Barnard, Fashion as communication, wyd. II, Routledge Taylor & Francis Group, London-New York 2002.
Joanna Chruszczyńska, Ewa Orlińska- Mianowska, Tkaniny dekoracyjne, Arkady, Warszawa 2009.
Lou Taylor, The Study of Dress History, Manchester University Press, Manchester-New York 2002.
Dana Thomas, Luksus. Dlaczego stracił blask?, tł. E. McIver, Muza, Warszawa 2010.
Deyan Sudjic, Język rzeczy. Dizajn, moda i sztuka. W jaki sposób przedmioty nas uwodzą? przekł. Adam Puchejda, Wydawnictwo Krakter, Kraków 2013.

Strony www i działalność popularnonaukowa instytucji:

Bath: Museum of Costume http://www.fashionmuseum.co.uk
Londyn: Department of Textiles and Dress w Victoria & Albert Museum (South Kensington Museum) http://www.vam.ac.uk
Londyn: Fashion and Textile Museum http://www.ftmlondon.org
Paryż: Musée de la Mode et du Costume – Palais Gallliera www.palaisgalliera.paris.fr/
Paryż: Musée de la Mode et du Textile Les Arts Decoratifs http://www.lesartsdecoratifs.fr/
Antwerpia: Mode Museum Province of Antwerp – MoMu http://www.momu.be/
Madryt: Museo del Traje, http://museodeltraje.mcu.es
Kioto: Costume Institute http://www.kci.or.jp/
Tokio: Bunka Gauken Costume Museum http://www.bunka.ac.jp/

POLSKA
Łódź: Centralne Muzeum Włókiennictwa www.muzeumwlokiennictwa.pl
Poznań: Muzeum Sztuk Użytkowych www.mnp.art.pl/oddzialy/msu
Warszawa: Muzeum Narodowe w Warszawie, www.mnw.art.pl
Warszawa: Muzeum Pałac w Wilanowie www.wilanow-palac.art.pl
Warszawa: Państwowe Muzeum Etnograficzne www.pme.waw.pl

Nowy York: Costume Institute of Metropolitan Museum of Art http://www.metmuseum.org
Nowy York: The Museum at Fashion Institute of Technology (FIT) http://fitnyc.edu
WŁOCHY
Mediolan: Palazzo Pitti http://www.uffizi.firenze.it/musei/costume

Na każdych zajęciach studenci otrzymują szczegółową bibliografię uzupełniającą do każdego tematu!

W przypadku konieczności pracy zdalnej - komputer wyposażony w odpowiednie oprogramowanie, słuchawki, kamerę i sieć.