|
Typ przedmiotu
|
kierunkowy uzupełniający
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
- Wykład (kursowy, monograficzny) - tryb hybrydowy,
- Projekt indywidualny - tryb hybrydowy,
- Ćwiczenia (warsztatowe) - stacjonarnie,
- Konwersatorium (dialog dydaktyczny, dyskusja, korekta indywidualna) - tryb hybrydowy.
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
2 ECTS, gdzie 60 godzin kontaktowych
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
60 godzin w tym: przygotowanie podłoża 5h, wybór motywu oraz przeniesienie rysunku 5h, prace pozłotnicze 20h, prace malarskie 30h
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
|
Wymagania wstępne
|
Zaliczony II rok studiów
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Cel zajęć:
- Przekazanie studentom wiedzy z zakresu historycznych technik malarskich i i pozłotniczych występujących w iluminatorstwie rękopisów.
- Doskonalenie umiejętności praktycznych.
- Poszerzenie wiedzy studenta na temat struktury warstw technologicznych ww zabytków.
- Rozwijanie zdolności manualnych niezbędnych do wykonywania prac rekonstrukcyjno-konserwatorskich w tego typu obiektach zabytkowych.
- Rozwijanie umiejętności odczytywania na podstawie obserwacji wzrokowej poszczególnych warstw technologicznych oryginału.
- Wykonanie kopii techniczno-technologiczne miniatury na pergaminie, pozwala na prześledzenie powstawania tego typu dzieła w praktyce.
Treści programowe nauczania wynikają z potrzeb szeroko pojętej ochrony dziedzictwa kultury i stanowią istotny element przygotowania studentów do profesjonalnego wykonywania zawodu konserwatora dzieł sztuki, którego podstawą jest znajomość i zrozumienie dawnych technik malarskich i technologii pozłotniczo-artystycznych.
- Wykłady i ćwiczenia praktyczne - odtwarzają pełen proces technologicznego powstania kopii na różnorodnych podłożach (pergamin, papier) przy zastosowaniu odpowiednich materiałów (pigmentów, spoiw, werniksów) zgodnie z duchem i estetyką epoki.
- Omawiane są problemy artystyczno-estetyczne wynikające z zastosowania różnorodnych technik i technologii malarskich i pozłotniczych. Uświadamia to złożoność i wielowarstwowość procesów technologicznych mających bezpośredni wpływ na końcowy efekt dzieła.
- Wykonywanie techniczno-technologiczne kopii miniatury jest niezbędne do prowadzenia konserwacji i rekonstrukcji w tego typu dziełach.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Zaliczenie bez stopnia
Kryteria oceny:
W ocenie przebiegu prac oraz efektu końcowego wykonania kopii brane są pod uwagę:
- Rezultat prac techniczno-technologicznych
- Zdolność analizy wizualnej dzieła sztuki
- Umiejętność analitycznego myślenia
- Umiejętności manualne
- Wyczucie stylu epoki
- Prawidłowość oraz końcowy efekt artystyczno-estetyczny wykonywania kopii (jej zbieżność z oryginałem)
- Kreatywność i sumienność w pracy
|
|
Wymagania końcowe
|
- Wykonanie kopii malarskiej miniatury na pergaminie z rękopisu lub starodruku w bezpośrednim kontakcie z zabytkiem, zgodnie z jego techniką i technologią.
- Opracowanie dokumentacji opisowej (techniczno-technologicznej) i fotograficznej wykonania kopii.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
- Tomasz Sadziak – Klejowe i olejne prace pozłotnicze, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków, Seria B, LXIX (69). (biblioteka WKiRDS)
- Zdzisław Engelman – Pozłotnictwo, Zielona Góra 2005. (biblioteka WKiRDS)
- Arleta Tylewicz – Sztuka pozłotnictwa i inne techniki zdobnicze, Poznań 2007.
- Cennino Cennini – Rzecz o malarstwie– przekład Samuel Tyszkiewicz, komentarz Hanna Jędrzejewska, Wrocław 1955.
- Teofil Prezbiter – Diversarium Artium Schedula – Średniowiecznyzbiór przepisów rozmaitych– przekład Stanisław Kobielus, Tyniec – Kraków 1998.(biblioteka WKiRDS)
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
1. Dionizjusz z Furny – Hermeneia - czyli objaśnienie sztuki malarskiej – przekład Ireneusz Kania, Kraków 2003.
2. Witruwiusz – O architekturze ksiąg dziesięć – przekład Kazimierz Kumaniecki, Warszawa 1956; Warszawa 1999.
3. Max Doerner – Materiały malarskie i ich zastosowanie– tłumaczenie Franciszek Aleksandrowicz, Warszawa 1975.
4. Jan Hopliński – Farby i spoiwa malarskie– Wrocław 1990.
5. Bohuslav Slansky – Technika malarstwa– tłumaczenie F. Aleksandrowicz, Stanisław Gawłowski, Warszawa 1965.
6. Zbigniew Brochwicz-Gumożywice jako spoiwa w świetle dawnych traktatów,Materiały Zachodniopomorskie 1972 t XVIII.
7. Ingo F. Walther, Norbert Wolf - Masterpieces of Illumination - wyd. Taschen, 2001. (biblioteka katedralna)
Zeszyty naukowe wydawane przez Wydziały Konserwacji ASP w Warszawie i w Krakowie oraz Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK w Toruniu, a także stosowne prace magisterskie wykonane na tych wydziałach.
Krajowe kwartalniki: Ochrona zabytków, Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, Biuletyn Konserwatorski Województwa Białostockiego.
Zagraniczne: Studies in Conservation, National Gallery Technical Bulletin
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
KW_01 zasady realizacji prac artystycznych zgodnie z ukończoną specjalizacją, różne formy wypowiedzi artystycznej, złożoność procesu tworzenia dzieła sztuki zgodnie z własnymi zamierzeniami twórczymi.
KW_11 technikę wykonania i budowę technologiczną różnych gatunków sztuk plastycznych (zgodnie z ukończoną specjalizacją) w kontekście ich uwarunkowań historycznych oraz praktyki wykonawczej.
|
KU_01 wykorzystywać właściwe środki ekspresji w realizacji prac artystycznych, świadomie rozwijać własną osobowość twórczą, posługiwać się odpowiednimi narzędziami i materiałami w zależności od techniki wykonywanej pracy.
KU_08 zorganizować warsztat i odpowiednie warunki pracy, posługiwać się specjalistycznymi urządzeniami i narzędziami przestrzegając zasad bhp.
KU_09 posługiwać się różnymi technikami artystycznymi oraz wykonywać kopie dzieł sztuki (odpowiednio z ukończoną specjalizacją) zgodnie z kanonami danej epoki.
|
- Posługiwania się fachową terminologią,
- Twórcze myślenie przy rozwiązywaniu problemów technologicznych,
- Prezentowania zagadnień i działań techniczno-technologicznych.
- Wyciągania wniosków z doświadczenia zawodowego.
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
Studenci mogą być oceniani na podstawie przygotowanych opisów technologicznych.
|
Praca praktyczna pozwoli na ocenę umiejętności studenta w zakresie: opanowania techniki malarskiej, pozłotniczej oraz kaligraficznej, a także zdolności wnikliwej obserwacji kopiowanego przedmiotu (w tym precyzji oddania detalu).
|
Analiza i rozwiązywanie rzeczywistych problemów pojawiających się w pracy, co pozwala na ocenę zdolności analitycznych, decyzyjnych i kreatywności. Zdolność krytycznej oceny własnej pracy i szukania rozwiązań pojawiających się problemów.
|
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
