|
Typ przedmiotu
|
wykład do wyboru , teoretyczny
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Wykład do wyboru.
Wykład konwersatoryjny – zajęcia z użyciem prezentacji multimedialnej, wzbogacony o wspólną dyskusję nad wybranymi zagadnieniami;
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
2
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
30
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
Przygotowanie prezentacji analizy wybranego dzieła sztuki: 30 godz.
|
|
Wymagania wstępne
|
Pozytywne zaliczenie dotychczasowych lat studiów.
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Celem kształcenia jest:
1/ poznania teoretycznych poglądów dotyczących estetyki, człowieka i sztuki;
2/ przyjrzenie się wpływom myślenia na kulturę i sztukę;
3/ w drodze dyskusji i refleksji, nabranie umiejętności:
a/ wydawania własnych sądów i opinii dotyczących tej tematyki;
b/ analizowanie dzieł sztuki i twórczości artystów z punktu widzenia teorii;
c/ krytycznego patrzenia na zjawiska występujące w świecie i na teorie je opisujące;
d/ dalszego samodzielnego kształcenia w tej dziedzinie;
Treści programowe nauczania (treść zajęć):
1. Estetyka – Filozofia sztuki - Teorie sztuki - Doktryny artystyczne: co to takiego i czym się zajmują?
2. Fenomenologia sztuki Romana Ingardena.
3. Filozofia sztuki w egzystencjalizmie, na przykładzie interpretacji M. Heideggera obrazu van Gogha „Para butów”.
4. Psychoanalityczne myślenie o sztuce (Egoiczny i oniryczny model sztuki u Z. Freuda, sztuka wizjonerska w teorii C.G. Jung).
5. Estetyki analityczne (po L. Wittgensteinie): antyesencjalizm, perceptualizm, instytucjonalna teoria sztuki.
6. Hermeneutyczne myślenie o sztuce H.G. Gadamera (sztuka, jako gra, symbol i święto).
7. Sztuka jako gra.
8. Sztuka jako symbol.
9. Sztuka jako święto.
10. Postmodernizm, jego teorie, sztuka, architektura. I co po postmodernizmie?
11. Postmodernizm v. hermeneutyka.
12. Józefa Tischnera myślenie w żywiole piękna.
13. Znaczenie sztuki dla człowieka w ujęciu J. Tischnera.
14-15. Podsumowanie.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Aktywne uczestnictwo w zajęciach i dyskusjach.
Prezentacja analizy wybranego dzieła sztuki.
|
|
Wymagania końcowe
|
Zaliczenie ze stopniem na podstawie aktywności na zajęciach oraz prezentacji analizy wybranego dzieła sztuki.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
1. Wilkoszewska K. (red.), Estetyki filozoficzne XX wieku, Universitas, Kraków 2000.
2. Poltner G., Estetyka filozoficzna, WAM, Kraków, 2011.
3. Ziółkowska-Juś Anna, Doświadczenie estetyczne i sztuka współczesna w hermeneutycznych horyzontach rozumienia, WN UAM, Poznań 2017.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
1. Gadamer H.-G., Aktualność piękna, tłum. K. Krzemieniowa, Oficyna Naukowa, Warszawa 1993.
http://filozofiauw.wdfiles.com/local--files/teksty-zrodlowe/Gadamer%20H%20-%20Aktualnosc%20Piekna.pdf
2. Dybel Paweł, Gadamera myśl o sztuce, Wyd. ASP w Gdańsku, Gdańsk 2014.
https://pbc.gda.pl/dlibra/doccontent?id=52183
3. Gadamer H.-G., Rozum, słowo, dzieje, PIW, Warszawa 2000, r.: Sztuka i naśladownictwo tłum. M. Łukasiewicz (s. 142-157), Estetyka i hermeneutyka. tłum. M. Łukasiewicz, (s. 132-142).
4. Heidegger M., Źródło dzieła sztuki w: Heidegger M., Drogi lasu, Aletheia, Warszawa 1997). (można też szukać w: Sztuka i filozofia, 1992 nr 5, dostępne na:
http://bazhum.muzhp.pl/media/files/Sztuka_i_Filozofia/Sztuka_i_Filozofia-r1992-t5/Sztuka_i_Filozofia-r1992-t5-s9-67/Sztuka_i_Filozofia-r1992-t5-s9-67.pdf
lub nowe tłumaczenie: Bogusław Jasiński, Wyd. Ethos, Warszawa 2020, dostępne na stronie:
https://www.zbrojowniasztuki.pl/upload/tinymce/f02eb7c39d93149a563e9b60789f7fcf6386f318.pdf
5. Tischner J., Myślenie w żywiole piękna, Znak, Kraków 2004.
6. Tischner J., Etyka solidarności, Znak, Kraków 1992, r. Sztuka, s. 45-50.
7. Dziemidok B., Główne kontrowersje estetyki współczesnej, PWN, Warszawa 2002.
8. Gołaszewska M., Estetyka współczesności, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2001.
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
Student zna, rozumie:
1. informacje i problematykę omawianych teorii interpretacji i rozumienia;
2. kontekst kulturowy, złożone zależności kulturowe wpływające na interpretację;
3. kluczowe pojęcia i terminologię związaną z tematyką zajęć;
4. problematyki dotyczącej wpływu interpretacji na sztuką i sztuki na jej interpretację;
|
Student potrafi:
1. zrekonstruować wiedze i problematykę zajęć;
2. stosować pojęcia i terminy związane z tematem zajęć;
3. dyskutować i argumentować nad omawianymi zjawiskami;
4. interpretować i analizować dzieł sztuki;
5. krytycznie patrzeć na zjawiska występujące w świecie;
6. samodzielnie kształcić się w tej dziedzinie;
7. interpretować i analizować kontekst kulturowy, egzystencjalny, społeczno-polityczny itp. zawarty w dziełach sztuki;
|
Student jest zdolny do:
1. dyskusji i wymiany myśli z innymi osobami;
2. krytycznej interpretacji i analizy dzieł sztuki;
3. krytycznego obserwowania życia społecznego i zjawisk kulturowych;
4. docenienia znaczenia europejskiego dziedzictwa kulturowego i filozoficznego dla rozumienia wydarzeń społecznych i kulturowych;
5. dostrzegania znaczenia związków sztuki i filozofii w kulturze i życiu człowieka;
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
Weryfikacja zdobytej wiedzy poprzez ocenę przedstawionej prezentacji/ referatu oraz przez udział w dyskusjach i aktywność na zajęciach.
|
Weryfikacja umiejętności posługiwania się zdobytą wiedzą w trakcie dyskusji i aktywności na zajęciach oraz umiejętności przygotowania i zademonstrowania przedstawionej prezentacji/ referatu.
|
Weryfikacja kompetencji studenta w argumentowaniu, interpretowaniu i uzasadnianiu poglądów własnych i rozumieniu poglądów innych ludzi poprzez udział w dyskusjach i aktywność na zajęciach oraz umiejętności przygotowania i zademonstrowania przedstawionej prezentacji/ referatu.
|
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
