Pole | Opis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Typ przedmiotu | Ogólnoplastyczny, uzupełniający | ||||||
Metody dydaktyczne (forma zajęć) |
- zajęcia warsztatowe - ćwiczenia warsztatowe - indywidualne projekty - indywidualna korekta - dialog dydaktyczny - dyskusja dydaktyczna - wykłady konwersatoryjne - prezentacja multimedialna - grupowa korekta |
||||||
Język wykładowy | polski; | ||||||
Liczba punktów ECTS: | -brak- | ||||||
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim | -brak- | ||||||
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) | -brak- | ||||||
Wymagania wstępne |
- Pomyślnie złożony egzamin wstępny na Wydział Rzeźby. - Otwartość na inspiracje. |
||||||
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu) |
Celem kształcenia w Pracowni Druku Wypukłego i Wklęsłego jest przygotowanie i zapoznanie teoretyczne i praktyczne na polu grafiki warsztatowej, przede wszystkim w zakresie podstawowych technik graficznych takich, jak: linoryt, drzeworyt, gipsoryt, suchoryt, akwaforta, akwatinta, miękki werniks, kolografia, monotypia, sitodruk, druk transferowy. Formą kształcenia jest zachęcanie studentów do podejmowania świadomych inicjatyw twórczych i eksperymentowania, do poszukiwania nowych rozwiązań, stawiania pytań i łamania schematów, do rozbudzania wrażliwości i twórczej ambicji, a tym samym do poznania siebie i poszukiwania własnego, indywidualnego języka wypowiedzi. Wszystkie te inicjatywy mają prowadzić do świadomej niezależności twórczej. W pracowni grafiki warsztatowej (artystycznej) jest kładziony duży nacisk na rozwój osobowości studenta/studentki oraz na jego świadomą kreację artystyczną. Zadania i program zajęć są spersonalizowane dla każdego uczestnika zajęć, a ćwiczenia, rozmowy i korekty są prowadzone indywidualnie. Program pracowni obejmuje wprowadzenie teoretyczne z zakresu grafiki warsztatowej i ćwiczenia praktyczne (warsztatowe). W pracowni jest kładziony duży nacisk na poszukiwanie własnych tematów. Forma i format prac jest uzgadniana z każdym studentem/studentką indywidualnie. Mogą to być np.: cykle graficzne, historie animowane na papierze, książka artystyczna, obrazkowa, autorska, słowo-książka, połączenie medium graficznego z warsztatem rzeźbiarskim, połączenie tkaniny z warsztatem graficznym, kolor w grafice itp. Program daje studentom możliwość wyboru zadań w zależności od pracochłonności, warunków technicznych i dyspozycji czasowej (jeden semestr lub więcej) oraz od indywidualnych propozycji. W pracowni jest możliwość zrealizowania aneksu do dyplomu z grafiki warsztatowej (jako części składowej dyplomu ) po wcześniejszym zaliczeniu 1 semestru. W Pracowni Druku Wypukłego i Wklęsłego od 2015 roku jest prowadzony cykl spotkań autorskich z artystami sztuk wizualnych, galerzystami, kuratorami. Spotkania mogą dotyczyć tematów związanych z grafiką artystyczną i użytkową oraz tematów związanych ze sztukami wizualnymi itp. Cykl spotkań nazywa się „Pogadanka o …”. |
||||||
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny) |
- Ocena indywidualnej pracy (artystycznej) studenta/studentki. - Ocena stopnia innowacyjności/ oryginalności/kreacji. - Ocena poziomu wiedzy i umiejętności. - Ocena rozwoju artystycznego i intelektualnego od momentu zapisania do pracowni. - Ocena stopnia zaangażowania w realizację programu pracowni. - Ocena prezentacji własnej twórczości. - Według skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów. |
||||||
Wymagania końcowe |
- Umiejętność oryginalnej, własnej wypowiedzi artystycznej. - Umiejętność świadomego korzystania ze specjalistycznego warsztatu graficznego. - Umiejętność kreatywnego poszukiwania rozwiązań twórczych w obrębie studiowanej specjalności. - Publiczna prezentacja własnej twórczości podczas komisyjnego egzaminu dyplomowego. |
||||||
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć |
- „Podstawy technologii malarstwa i grafiki”, Jerzy Werner. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa – Kraków 1981 . - „Techniki graficzne” Jordi Catafal, Clara Oliva, Wydawnictwo Arkady 2004. (książka jest dostępna w bibliotece Pracowni Druku Wypukłego i Wklęsłego). - „Pięć wieków grafiki polskiej”, Irena Jakimowicz, Muzeum Narodowe w Warszawie 1997. (książka jest dostępna w bibliotece ASP w Warszawie). - „Tradycje warszawskiej grafiki warsztatowej. Interpretacje”, Anna Grochala, Błażej Ostoja Lniski, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 2008 . (książka jest dostępna w bibliotece PDWiW oraz w bibliotece ASP w Warszawie). - „Władysław Skoczylas (1883-1934)” Maryla Sitkowska , Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym, Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce, Warszawa 2015. (książka jest dostępna w PDWiW , w bibliotece ASP w Warszawie). - „Wielki Wodewil”, Błażej Ostoja Lniski, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 2010. (książka jest dostępna w bibliotece PDWiW w bibliotece ASP w Warszawie). - „2008 grafika polska. Sztuka i edukacja”, Paweł Frąckiewicz, Wydawca: Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu. (książka jest dostępna w bibliotece PDWiW). - „Grafika artystyczna. Podręcznik warsztatowy”, Wydawca: Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu. - „Genius Loci, grafika w kręgu ASP w Warszawie, absolwenci nowe tendencje”, Wydział Grafiki ASP w Warszawie. (książka jest dostępna w PDWiW). - „Grafika Warszawska”, katalogi Konkursu „Grafika Warszawska” z różnych lat. Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki. (publikacje są dostępne w bibliotece PDWiW). - Katalogi wystawowe dotyczące wystaw grafiki artystycznej i użytkowej oraz artystów sztuk wizualnych ze zwróceniem szczególnej uwagi na działania w przestrzeni i site-specyfic (publikacje dostępne w bibliotece PDWiW). |
||||||
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta |
- „Książka. Najpotężniejszy przedmiot naszych czasów zbadany od deski do deski”, Keith Houston. Wydawnictwo Karakter. Kraków 2017. - „Ten łokieć źle się zgina. Rozmowy o ilustracji”. Sebastian Frąckiewicz. Wydawnictwo Czarne 2017. - „Dumała”, Piotr Dumała, Wyd. 2011, ISBN: 978-83-7453-059-0 - Lista lektur uzupełniających rekomendowana do samodzielnej pracy studenta/studentki jest podbierana bardzo indywidualnie w zależności od podejmowanych tematów/problemów. |
||||||
Przedmiotowe efekty uczenia się |
|
||||||
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się |
|
||||||
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
studia | status | czas[h] | ECTS | forma | zaliczenie |
---|---|---|---|---|---|
Rzeźba / rzeźba s.4 | o | 120 | 2 |
ćw. 120h |
ćw.
[zal. z oceną] |