|
Typ przedmiotu
|
Kierunkowy uzupełniający
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Wykład w trybie on-line
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Wymagania wstępne
|
Zaliczone pierwsze 3 semestry studiów.
|
|
Wymagania końcowe
|
Egzamin pisemny w trybie stacjonarnym lub ustny w trybie on-line z materiału podanego w treściach kształcenia.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Ocena z egzaminu 100%
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Cele dydaktyczne:
- Zapoznanie studentów z podstawową wiedzą o barwnikach naturalnych, z historią ich stosowania i występowania.
- Omówienie głównych substancji barwiących występujących w barwnikach naturalnych.
- Zapoznanie z metodami instrumentalnymi umożliwiającymi identyfikację barwników naturalnych w tkaninach zabytkowych.
Treści programowe:
- Omówienie źródeł wiedzy na temat historii farbiarstwa.
- Charakterystyka barwników pochodzenia zwierzęcego i roślinnego (z uwzględnieniem nazw łacińskich).
- Rys historyczny farbiarstwa od starożytności do 2. poł. XIX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem różnic typowych dla określonych obszarów geograficznych.
- Przykłady dawnych przepisów barwienia barwnikami naturalnymi, typowe sposoby ekstrahowania barwników, metod i sposobów farbowania, rodzaje stosowanych zapraw.
- Pierwsze barwniki sztuczne i syntetyczne.
- Światłotrwałość i degradacja barwników oraz inne przyczyny zniszczeń tkanin wynikające z rodzaju zastosowanych barwników.
- Metody identyfikacji barwników naturalnych w tkaninach zabytkowych.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
- Cardon D., Natural dyes, London 2007
- Hofenk de Graaff J. H., Colourful Past: origins, chemistry and identification of natural dyestuffs, London 2004
- Schweppe H., Handbuch der Naturfarbstoffe. Vorkommen- Verwendung Nachweis, Hamburg 1993
- Trepka E., Technologia farbiarstwa, Warszawa 1954
- Trepka E., Historia kolorystyki, PWN, Warszawa 1960
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
- Jakubski A. W., Czerwiec Polski, Studium historyczne ze szczególnem uwzględnieniem roli czerwca w historyi i kultury, Warszawa 1934.
- Kowecka E., Farbiarstwo tekstylne na ziemiach polskich ( 1750 – 1870 ), Wrocław–Warszawa–Kraków 1963.
- Nencki L., Die Kunst des Färbens mit natürlichen Stoffen, Stuttgard 1984.
- Stawicki S., Papirusy Tebańskie antyczne źródło o technikach artystycznych, Warszawa 1987.
- Teofil Prezbiter, Diversarium Atrium Schedula, Średniowieczny zbiór przepisów o sztukach rozmaitych, tłum. Stanisław Kobielus, Kraków 1998.
|
| Opis przedmiotowych efektów uczenia się w zakresie:
|
| Umiejętności | Wiedza | Kompetencje |
|---|
|
|
Student powinien zdobyć wiedzę w zakresie:
- ogólnym dotyczącym zwierzęcych i roślinnych źródeł barwników naturalnych.
- nazw łacińskich podstawowych surowców farbiarskich.
- nazw substancji barwiących występujących w podstawowych surowcach barwierskich.
- występowania i stosowania barwników w zależności od miejsca i czasu.
- specyficznej problematyki związanej z historycznymi sposobami barwienia.
- znajomości ogólnego zarysu historii farbiarstwa.
- podstawowych przyczyn destrukcji barwników.
- identyfikacji barwników naturalnych w tkaninach zabytkowych.
KW_11
|
|
|
|
Opis wymagań dotyczących pracowni, warsztatu lub pomocy dydaktycznych
|
Sala wykładowa wyposażona w stoły i krzesła oraz komputer, rzutnik cyfrowy i ekran do prezentacji wykładów, jak również w pokazowy zestaw omawianych na wykładach surowców.
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
