• Wykład (kursowy, monograficzny) - tryb hybrydowy,
  
• Projekt indywidualny - tryb hybrydowy,
  
• Ćwiczenia (warsztatowe) - stacjonarnie,
  
• Konwersatorium (dialog dydaktyczny, dyskusja, korekta indywidualna) - tryb hybrydowy.

• Zaliczony semestr zimowy,
• przygotowane podłoże
• naniesiony rysunek na pergamin

• Wykonanie kopii malarskiej miniatury na pergaminie z rękopisu lub starodruku w bezpośrednim kontakcie z zabytkiem, zgodnie z jego techniką i technologią.
• Opracowanie dokumentacji opisowej (techniczno-technologicznej) i fotograficznej wykonania kopii.
• Obecnośc na zajęciach

Ocena ze stopniem.

Kryteria oceny:

W ocenie przebiegu prac oraz efektu końcowego wykonania kopii brane są pod uwagę:

• Rezultat prac techniczno-technologicznych
• Zdolność analizy wizualnej dzieła sztuki
• Umiejętność analitycznego myślenia
• Umiejętności manualne
• Wyczucie stylu epoki
• Prawidłowość oraz końcowy efekt artystyczno-estetyczny wykonywania kopii (jej zbieżność z oryginałem)
• Kreatywność i sumienność w pracy
• Obecnośc na zajęciach (w semestrze dopuszczalne jest 10% nieobecności nieusprawiedliwionych, 20% nieobecności usprawiedliwionych zwolnieniem lekarskim. Spóźnienia są doliczane do 10% nieobecności nieusprawiedliwionych). Prowadzący zajęcia (kierownik pracowni) decyduje o możliwości, zakresie, sposobie i terminie wyrównania zaległości powstałych na skutek nieobecności studenta na zajęciach. Prowadzący zajęcia nie gwarantuje możliwości odpracowania nieobecności, jeżeli musiałoby się ono odbyc poza przewidzianą siatką zajęc. Frekwencja wpływa na ocenę semestralną.
• Ocena indywidualnej pracy (artystycznej) studenta wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów

Cel zajęć:

• Przekazanie studentom wiedzy z zakresu historycznych technik malarskich i i pozłotniczych występujących w iluminatorstwie rękopisów.
• Doskonalenie umiejętności praktycznych.
• Poszerzenie wiedzy studenta na temat struktury warstw technologicznych ww zabytków.
• Rozwijanie zdolności manualnych niezbędnych do wykonywania prac rekonstrukcyjno-konserwatorskich w tego typu obiektach zabytkowych.
• Rozwijanie umiejętności odczytywania na podstawie obserwacji wzrokowej poszczególnych warstw technologicznych oryginału.
• Wykonanie kopii techniczno-technologiczne miniatury na pergaminie, pozwala na prześledzenie powstawania tego typu dzieła w praktyce.

Treści programowe nauczania wynikają z potrzeb szeroko pojętej ochrony dziedzictwa kultury i stanowią istotny element przygotowania studentów do profesjonalnego wykonywania zawodu konserwatora dzieł sztuki, którego podstawą jest znajomość i zrozumienie dawnych technik malarskich i technologii pozłotniczo-artystycznych.

• Wykłady i ćwiczenia praktyczne - odtwarzają pełen proces technologicznego powstania kopii na różnorodnych podłożach (pergamin, papier) przy zastosowaniu odpowiednich materiałów (pigmentów, spoiw, werniksów) zgodnie z duchem i estetyką epoki.
• Omawiane są problemy artystyczno-estetyczne wynikające z zastosowania różnorodnych technik i technologii malarskich i pozłotniczych. Uświadamia to złożoność i wielowarstwowość procesów technologicznych mających bezpośredni wpływ na końcowy efekt dzieła.
• Wykonywanie techniczno-technologiczne kopii miniatury jest niezbędne do prowadzenia konserwacji i rekonstrukcji w tego typu dziełach.

1. Tomasz Sadziak – Klejowe i olejne prace pozłotnicze, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków, Seria B, LXIX (69). (biblioteka WKiRDS)
   
2. Zdzisław Engelman – Pozłotnictwo, Zielona Góra 2005. (biblioteka WKiRDS)
   
3. Arleta Tylewicz – Sztuka pozłotnictwa i inne techniki zdobnicze, Poznań 2007.
4. Cennino Cennini – Rzecz o malarstwie– przekład Samuel Tyszkiewicz, komentarz Hanna Jędrzejewska, Wrocław 1955.
5. Teofil Prezbiter – Diversarium Artium Schedula – Średniowiecznyzbiór przepisów rozmaitych– przekład Stanisław Kobielus, Tyniec – Kraków 1998.(biblioteka WKiRDS)

1. Dionizjusz z Furny – Hermeneia - czyli objaśnienie sztuki malarskiej – przekład Ireneusz Kania, Kraków 2003.

   2. Witruwiusz – O architekturze ksiąg dziesięć – przekład Kazimierz Kumaniecki, Warszawa 1956; Warszawa 1999 (biblioteka WKiRDS)
   

   3. Max Doerner – Materiały malarskie i ich zastosowanie– tłumaczenie Franciszek Aleksandrowicz, Warszawa 1975 (biblioteka WKiRDS)
   

   4. Jan Hopliński – Farby i spoiwa malarskie– Wrocław 1990.

   5. Bohuslav Slansky – Technika malarstwa– tłumaczenie F. Aleksandrowicz, Stanisław Gawłowski, Warszawa 1965.

   6. Zbigniew Brochwicz-Gumożywice jako spoiwa w świetle dawnych traktatów,Materiały Zachodniopomorskie 1972 t XVIII.

   7. Ingo F. Walther, Norbert Wolf - Masterpieces of Illumination - wyd. Taschen, 2001. (biblioteka katedralna)
   

Zeszyty naukowe wydawane przez Wydziały Konserwacji ASP w Warszawie i w Krakowie oraz Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK w Toruniu, a także stosowne prace magisterskie wykonane na tych wydziałach.

Krajowe kwartalniki: Ochrona zabytków, Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, Biuletyn Konserwatorski Województwa Białostockiego.

Zagraniczne: Studies in Conservation, National Gallery Technical Bulletin

Niezbędne są profesjonalne materiały malarskie (pigmenty, spoiwa ) i pozłotnicze (złoto i srebro; w płatkach i w proszku) do prowadzenia zajęć dydaktycznych. Profesjonalny warsztat pozłotniczy (agat, nóż, poduszka, pędzle artystyczne). Dodatkową pomoc stanowi laptop z oprogramowaniem i aparat fotograficzny.