Zajęcia zbiorowe będące systematycznym, autorskim kursem historii sztuki nowożytnej w dawnej Rzeczypospolitej, oparte na słowie i obrazie, z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej

Zaliczenie roku studiów poprzedzającego rok studiów, w którego programie znalazły się zajęcia (w zależności od wydziału)

Zdany egzamin z materiału objętego programem

Dwustopniowy egzamin końcowy złożony z testu pisemnego oraz części ustnej.

Kryteria oceny:
1. poziom wiedzy nabytej podczas wykładów
2. znajomość lektur
3. umiejętność logicznego powiązania elementów przyswojonego materiału
4. umiejętność wykorzystywania nabytej wiedzy w zetknięciu z dziełami nieznanymi, poprzez określenie typu, funkcji, przybliżonego datowania, kręgu artystycznego

5. umiejętność skorelowania najważniejszych zjawisk w kulturze artystycznej dawnej Rzeczypospolitej okresu nowożytnego z periodyzacją podstawowych wydarzeń historycznych.

Celem podstawowym zajęć z historii sztuki nowożytnej w Polsce jest:
1. przedstawienie głównych zjawisk z zakresu architektury, rzeźby, malarstwa i rzemiosła artystycznego na terenie dawnej Rzeczypospolitej w oparciu o wyniki najnowszych badań, ukazanie ich związków ze sztuką powszechną
2. uświadomienie wielowątkowości i regionalnego zróżnicowania sztuki nowożytnej w dawnej Rzeczypospolitej, periodyzacji i geografii artystycznej
3. uświadomienie znaczenia działań konserwatorskich dla kreowania obrazu dawnej sztuki w Polsce

1. Sztuka polska. Tom 3. Renesans i manieryzm, opr. M. Zlat, Warszawa 2008

2. Sztuka polska. Tom 4. Wczesny i dojrzały barok, oprac. Z. Bania, A. Bender, P. Gryglewski,
J. Talbierska, Warszawa 2013.

5. Stuka polska. Tom 5. Późny barok, rokoko i klasycyzm [XVIII wiek], Warszawa 2016

4.  Kozakiewiczowie H. i S., Renesans w Polsce, Warszawa 1976

5. ChrzanowskT. i, Sztuka w Polsce Piastów i Jagiellonów, Warszawa 1993.

6. Karpowicz M. , Barok w Polsce, Warszawa 1983.

7. Karpowicz M. , Sztuka polska XVII wieku, Warszawa 1982.

1. Chrościcki J., Pompa funebris: z dziejów kultury staropolskiej , Warszawa 1974
2. Chrościcki J., Sztuka i polityka: funkcje propagandowe sztuki w epoce Wazów ; 1587 – 1668, Warszawa, 1983
3. Karpowicz M. Sztuka oświeconego sarmatyzmu, Warszawa 1970.
4. Kowalczyk Jerzy, Świątynie późnobarokowe na Kresach : kościoły i klasztory w diecezjach na Rusi Koronnej, Warszawa-Przemyśl 2006.
5. Kozakiewiczowa H., Rzeźba XVI wieku w Polsce, Warszawa 1986
6. Kraj skrzydlatych jeźdźców. Sztuka w Polsce 1572–1764, red. Ostrowski J.K., Krasny P., Kuczman K., Warszawa 2000
7. Krasny P., Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczypospolitej 1596–1914, Kraków 2003.
8. Michalczyk Zbigniew, W lustrzanym odbiciu. Grafika europejska a malarstwo polskie w czasach nowożytnych (ze szczególnym uwzględnieniem późnego baroku), Warszawa 2017.
9. Miłobędzki A., Architektura polska XVII wieku, Warszawa 1980.
10. Miodońska B., Małopolskie malarstwo książkowe 1320–1540, Warszawa 1993.
11. Miodońska B., Miniatury Stanisława Samostrzelnika, Warszawa1983
12. Mossakowski S., Kaplica Zygmuntowska (1515–1533). Problematyka artystyczna i ideowa mauzoleum króla Zygmunta I, Warszawa 2007.
13. Mossakowski S., Tylman z Gameren, Wrocław 1973
14. Pasierb J. S., Malarz gdański Herman Han, Warszawa 1974
15. Ratajczak, Mistrz Benedykt, królewski architekt Zygmunta I, Kraków 2011.
16. Sito J., Thomas Hutter (1696-1745) - rzeźbiarz późnego baroku, Warszawa 2001
17. Sito Jakub, Wielkie warsztaty rzeźbiarskie Warszawy doby saskiej. Modele kariery – formacja artystyczna – organizacja produkcji, wyd. Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Warszawa 2013.
18. Steinborn B. Malarz Daniel Schultz, Gdańszczanin w służbie królów polskich, Warszawa 2004
19. Tylicki J., Bartłomiej Strobel : malarz epoki wojny trzydziestoletniej, Toruń 2000
20. Wardzyński M., Marmur i alabaster w rzeźbie i małej architekturze Rzeczypospolitej : studium historyczno-materiałoznawcze przemian tradycji artystycznych od XVI do początku XVIII wieku, Warszawa 2005
21. Wardzyński M., Ośrodek rzeźbiarski w Częstochówce pod Jasna Górą 1620-1705,, Warszawa 2009

22.  Kurzej M, Jan Wolf Monografia architekta w świetle analizy prefabrykowanych elementów dekoracji sztukatorskich, Kraków 2009.

23. Kurzej M., Siedemnastowieczne sztukaterie w Małopolsce, Kraków 2012

Sala wykładowa dostosowana do prezentacji multimedialnych:
1. skuteczne zaciemnienie
2. miejscowe oświetlenie umożliwiające: studentom -
sporządzanie notatek i rysowanie w zaciemnionej sali, osobie
prowadzącej - korzystanie z notatek i książek
3. nagłośnienie umożliwiające wyświetlanie filmów i prezentacji
z dźwiękami oraz posługiwanie się przez osobę prowadzącą
bezprzewodowym mikrofonem
4. ekran zapewniający wysoką jakość wyświetlanych obrazów
(płaskość powierzchni projekcyjnej i wierne oddawanie kolorów)

5. rzutnik multimedialny o dużej rozdzielczości
6. komputer wraz z koniecznym oprogramowaniem do
wyświetlania prezentacji multimedialnych
7. dostęp do Internetu podczas zajęć.