wykład (kursowy, monograficzny)

W związku z zagrożeniem epidemiologicznym zajęcia będą prowadzone w trybie hybrydowym:
* w formie zdalnej (on-line), z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej i narzędzi udostępnionych przez uczelnię. Kontakt z użyciem poczty akademickiej ASP w Warszawie,
** w formie tradycyjnej - stacjonarnej, z uwzględnieniem przepisów sanitarnych, zaleceń i wytycznych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej i rozporządzeń Rektora ASP w Warszawie. W uzasadnionych przypadkach umożliwimy studentowi / studentce pracę zdalną

Zaliczony pozytywnie obowiązkowy przegląd komisyjny po pierwszym semestrze studiów oraz zdany egzamin.

Obecność na wykładach.

Zdanie egzaminu końcowego dotyczącego wykładów.

Wiedza nabyta na wykładach, sprawdzana jest i oceniana na podstawie pisemnych kolokwiów i egzaminów ustnych.

Skala ocen według obowiązującej na Wydziale od 2 do 5.

W ciągu semestru na zajęciach kierunkowych dopuszczalne są trzy nieobecności, zarówno usprawiedliwione, jak i nieusprawiedliwione, pozwalające zaliczyć przedmiot kierunkowy, co stanowi 10% zajęć w semestrze.  Sumowane są spóźnienia (spóźnienie rozumiane jest jako przyjście na zajęcia maksymalnie 15 minut po czasie ich rozpoczęcia) i mają one wpływ na liczbę nieobecności studenta – są do tych nieobecności dodawane. 

Student ma obowiązek skonsultować się z prowadzącym zajęcia w sprawie ustalenia możliwości wyrównania zaległości. Prowadzący zajęcia (kierownik pracowni) decyduje o możliwości, zakresie, sposobie i terminie wyrównania zaległości powstałych wskutek nieobecności studenta na zajęciach. Prowadzący zajęcia nie gwarantuje możliwości odpracowania nieobecności, jeżeli musiałoby się ono odbyć poza przewidzianą siatką zajęć. 

Wszystkie nieobecności powyżej trzech wynikające z przyczyn losowych lub chorobowych powinny być rozpatrywane przez Prodziekana ds. studenckich. 

Student, który nie wyrównał zaległości, nie może uzyskać zaliczenia przedmiotu. 

Frekwencja wpływa na końcową ocenę semestralną – jest jedną ze składowych oceny semestralnej.

Studenci po ukończeniu zajęć z technik i technologii malarstwa ściennego na 6-letnich stacjonarnych studiach jednolitych (8 semestrów) powinni być przygotowani do zespołowej oraz samodzielnej pracy. Umieć rozpoznać ,nazwać i określić zastosowane rozwiązania konstrukcyjne ,technikę ich wykonania i zastosowane technologie oraz wykonać malowidła i dekoracje ścienne w różnych technikach stosowanych w różnych okresach stylowych w sztuce. Temu służą ćwiczenia i wykłady, na których przekazywana jest wiedza o technikach i technologii malowideł ściennych oraz metodach badawczych identyfikujących rodzaj techniki oraz czas powstania polichromii w obiekcie zabytkowym.

• Przekazanie studentowi wiedzy teoretycznej z zakresu historycznego rozwoju form architektonicznych, zmiennych technik i technologii wykonania dawnych narzutów wapiennych  oraz rozwoju technik dekoracji ściennych, materiałów, sposobu ich użycia do wykonania poszczególnych technik
  Przekazywanie wiedzy o technikach i technologii malowideł ściennych oraz metodach badawczych identyfikujących rodzaj techniki oraz czas powstania polichromii w obiekcie zabytkowym.
• Wykorzystanie wiedzy z dziedziny technik i technologii wykonania dekoracji ściennych w konserwacji obiektów zabytkowych między innymi do wykonania rekonstrukcji.
• Wypracowanie umiejętności posługiwania się literaturą źródłową oraz formułowania myśli i prezentacji wybranych zagadnień z technik i technologii malarstwa ściennego.

Tematy wykładów:

• Tradycyjne techniki malarstwa ściennego (techniki a fresco i a secco)
• Okres prehistoryczny
• Starożytny Egipt, Mezopotamia, kultura egejska
• Starożytna Grecja
• Malarstwo etruskie
• Rzym
• Historia mozaiki
• Malarstwo średniowieczne (wczesnośredniowieczne, romańskie, gotyckie)
• Technika bizantyńskiego malarstwa ściennego
• Technika sgraffita
• Technika buon fresko (fresk renesansowy)
• Technika fresku barokowego (fresku wapiennego)
• Techniki malarstwa ściennego w XIX i XX w.

1.    Stawicki S., Podłoża konstrukcyjne w malarstwie ściennym, skrypt nr 13 ASP, Warszawa 1991

2.    Witruwiusz, O Architekturze Ksiąg Dziesięć, Biblioteka Antyczna, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999.

3.    Cennino Cennini, Rzecz o malarstwie

4.    Teofil Prezbiter, Diversarum Artium Schedula, Średniowieczny zbiór przepisów o sztukach rozmaitych, przekład z języka łacińskiego i opracowanie: Stanisław Kobielus, Wydawnictwob Benedyktynów, Kraków 1998

5.    Doerner M., Materiały malarskie i ich zastosowanie, Arkady, Warszawa 1975.

6.    Ślesiński W., Techniki malarskie- spoiwa mineralne, Arkady, Warszawa 1984.

7.    Slansky B., Techniki malarstwa, t. I Materiały do malarstwa i konserwacji, Arkady 1960

8.    Stawicki S., Technologia ściennych malowideł bizantyjsko- ruskich, Ochrona Zabytków r.23, nr 4, Warszawa 1970, r. 24, nr 1, Warszawa 1971.

9.    Koch W., Style w architekturze, Wyd. Bertelsmann Publishing, licencja Świat Książki, Warszawa1996.

10.  Ciabach J., Właściwości żywic sztucznych stosowanych w konserwacji zabytków, UMK, Toruń 1997.

1.    Sawicki T., Techniki zachodnioeuropejskiego malarstwa ściennego w XIX wieku, skrypt nr 16 ASP, Warszawa 2004.

2.    Hopliński J., Farby i Spoiwa Malarskie, Warszawa 1959.

3.    Bunnep A.B., Materiały i technika monumentalnego dekoracyjnego malarstwa

4.    Mayer R., Materiały i metody malarstwa, rysunku, ceramiki

5.    Parczewski W., Tworzywa sztuczne w architekturze, skrypt nr 16 ASP, Warszawa 2004.

6.    Stec M., Konserwacja renesansowych sgraffit z Zagrodna, BMiOZ, Warszawa 1992

7.    The anatomy of wood, (praca zbiorowa), Crescend Books New York, NewYork  1976.

8.    Kornecki M., Kościoły drewniane w Małopolsce, ODZ, Warszawa-Kraków 1999.

9.    Krassowski W., Dzieje budownictwa i architektury na ziemiach Polski, t.1-3, Arkady, Warszawa 1990-91

10.  Urban L., Technologia. Murarstwo i tynkarstwo, Wyd. Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1983.

Dwie sale, każda na ok. 10 studentów – do wykonywania ćwiczeń i wykładowa. Pierwsza z dostępem do ścian wyposażona w lekkie stabilne rusztowania, z bezpośrednim dostępem do bieżącej wody i zlewem, wyposażona w skrzynie drewnianą obitą blachą do ucierania zaprawy tynkarskiej, indywidualne szafki na narzędzia i szafy zbiorcze na materiały wraz z narzędziami. Ponadto wyposażona w krzesła, stołki, sztalugi i stojaki na podłoża przenośne, stabilne lampy z oświetleniem o odpowiednim spektrum. W sali wykładowej stanowisko pod komputer z dostępem do Internetu oraz bogatym oprogramowaniem m.in. do obróbki zdjęć cyfrowych, programów multimedialnych, z dyskiem zewnętrznym do archiwizacji danych. Aparat fotograficzny – lustrzanka cyfrowa i analogowa, lampy fotograficzne oraz drukarka cyfrowa. Rzutnik multimedialny skorelowany z laptopem do prezentacji cyfrowych.