• Rozmowa wprowadzająca do metody kształcenia,
• Wykład wprowadzający do historii przedmiotu,
• Ćwiczenia warsztatowe z obsługi oświetlenia oraz narzędzi rejestrujących,
• e-learning. Ćwiczenia oparte o autorskie filmy instruktażowe publikowane w Internecie,
• Ćwiczenia z współdziałania w zespole,
• Korekty zbiorowe oraz indywidualne,
• Dyskusja dydaktyczna,
• Przeglądy prac

Zdany egzamin wstępny na I rok studiów I stopnia na Wydział Sztuki Mediów ASP w Warszawie.

• Wykonane zadania,
• Pokaz i dyskusja ze studentami,
• Uczestnictwo w zbiorowych korektach,
• Zaliczony komisyjny przegląd prac i zdany egzamin po I i II semestrze I roku studiów I stopnia

• Systematyczność w pracy,
• Uczestniczenie w zajęciach,
• Samodzielność myślenia przejawiająca się w rozumieniu problemów,
• Aktywne uczestnictwo w dyskusji,
• Niekonsultowana praca nie jest brana pod uwagę podczas zaliczenia
• Student otrzymuje ocenę podczas komisyjnego zaliczenia pierwszego roku studiów wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów.

Zajęcie mają na celu nauczenie podstaw kompozycji czasoprzestrzennej, procesu przekształceń, operowania językiem form wizualnych. Studenci poznają krok po kroku zależności kompozycyjne form w czasoprzestrzeni. Wszystkie zadania wykonywane są realnie. Narzędziem rejestracji są: aparat fotograficzny i kamera wideo. Narzędziem syntezy są: montaż i elektroniczne przekształcenia obrazu. Tematy zadań wprowadzają studentów w problematykę kompozycji czasoprzestrzennej o rosnącym stopniu trudności. Program jest rozłożony na 2 semestry, przy 4 zadaniach w każdym semestrze. Zadanie finalne wykonywane w ciągu tygodnia w plenerze jest sprawdzianem nabytej wiedzy i umiejętności. Ponieważ wszyscy studenci wykonują zadanie na ten sam temat, mogą obserwować różnice w podejściu do tematu i uczyć się na pracach kolegów.

Zagadnienia programowe.

• Kompozycja asymetryczna. Wykonać kompozycję w aspekcie podstawowych podziałów płaszczyzny (kadru). Kompozycja kadru. Papier A4.
• Proces i współdziałanie. Następstwa. Pojedynczym działaniem plastycznym zakomponować kadr w stosunku do aktywności poprzedników. Rejestracja wideo całego procesu.
  Sekwencja. Kompozycja następstw w czasie. Wykonywać i obserwować przekształcenia na płaszczyźnie. Za pomocą aparatu fotograficznego rejestrować przekształcenia na płaszczyźnie. Papier, tusz, farby.
• Kompozycja czasoprzestrzenna poznawana w ruchu obrotowym [360 stopni]. Obiekt w ruchu, kamera rejestrująca nieruchoma. Wykonać kompozycję poznawalną w ruchu obrotowym. Obserwować zmiany podczas transmisji w aspekcie kadru. Wykonać rejestrację fotograficzną wybranych profili oraz rejestrację wideo.
• Kompozycja sześciu elewacji sześcianu. Podstawy kompozycji czasoprzestrzennej. Polichromia na drewnianej kostce 10 x 10 x 10 cm.
• Czas jako wyodrębniony problem kompozycyjny. Należy zaprezentować swój sześcian przed kamerą, w dowolnym rytmie i w dowolny sposób. Należy przygotować dwie wersje prezentacji: 20 i 40 sekundową. Nie przewidujemy montażu. Prezentację rejestrujemy przy pomocy nieruchomej kamery wideo jako jedno ujęcie.
• Kompozycja wieloelementowa. Detal i całość. Kombinatoryka elementów. Wykonać kompozycję na płaszczyźnie przy pomocy 12 modułów – swojego sześcianu oraz 11 sześcianów koleżanek / kolegów.
• Problem skali. Problem skali ujmujemy jako relację pojedynczego elementu do całości. Do uprzednio wykonanej własnoręcznie, abstrakcyjnej kompozycji przestrzennej o nieokreślonej skali należy dodać element, który uczytelni jej skalę. Rejestracja fotograficzna w aspekcie światła dziennego i nocnego.
• Światło i kolor oraz inne elementy wniesione jako czynniki przekształceń konkretnej przestrzeni. Przestrzeń jest ta sama dla wszystkich studentów (np. dziedziniec Wydziału Sztuki Mediów na ul. Spokojnej). Wybrać porę dnia lub nocy w zależności od przyjętej koncepcji. Wnieść w miarę potrzeby podyktowanej koncepcją proste elementy, np. płaszczyzny, bryły, elementy skalujące lub podkreślające piony lub poziomy w architekturze, elementy określające odległości itp. Istotne jest również świadome użycie środków fotograficznych, takich jak: wysokość kamery – horyzontu, ekspresja ogniskowej, głębia ostrości.
   
   

• W kręgu Formy Otwartej – Oskar Hansen, oprac. Jolanta Gola i in., katalog wystawy Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 1986.
• Zobaczyć świat – Oskar Hansen, oprac. Jolanta Gola i in., katalog wystawy Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2005.
• Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach, Filip Springer, Wydawnictwo Karakter

Lektury dostępne w Bibliotece Głównej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

• Kowalnia 1985-2015, praca zbiorowa, red. nauk. Grzegorz Kowalski, przeł. Anita Szczurowska, Łukasz Kansy, Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach, Katowice 2015.
• Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza / Scope of sculpture. Jerzy Jarnuszkiewicz’s studio of sculpture at the Academy of Fine Arts in Warsaw, red. nauk. Agnieszka Szewczyk, przeł. Maria Witkowska, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2017.
• Rzeźbiarze fotografują, red. Grzegorz Kowalski, Maryla Sitkowska, katalog wystawy Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004.
• Po 30 latach. Spojrzenie na pracownię Oskara Hansena / 30 years later. A look at Oskar Hansen’s studio, red. Jola Gola, Grzegorz Kowalski, przeł. Piotr Szymor, Maria Witkowska, katalog wystawy Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2013.
• W kręgu Pracowni Jarnuszkiewicza. W 35-lecie pracy pedagogicznej profesora Jerzego Jarnuszkiewicza, red. Jadwiga Jarnuszkiewicz, Wiesława Wierzchowska, katalog wystawy Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 1985.

Lektury dostępne w Bibliotece Głównej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Aparaty dydaktyczne pomocne przy wykonywaniu zadań, takie jak:

• Podświetlany stół,
• Kawalety obrotowe,
• Kamera wideo,
• Aparat fotograficzny,
• Oświetlenie studyjne,
• Dodatkowe wyposażenie studia (statywy, blendy, dyfuzory),
• Komputer z oprogramowaniem Adobe CC,
• Monitory podglądowe, telewizory, projektor