Połączenie elementów wykładu i seminarium.

Proces dydaktyczny zaczyna się od wykładów, których tematy krążą wokół analizy treści dzieła filmowego, powiązanych zjawisk kulturowych, tła historycznego i tradycji sztuki filmowej. Są one szeroko traktowaną odpowiedzią na pytania studentów i problemy występujące podczas analizy dzieła; następnie mają miejsce dyskusje związane ze spostrzeżeniami  studentów – uwagi poszczególnych studentów są podstawą do dyskusji (forma seminarium) i poruszania tematów ogólnej natury w gronie studentów całego roku. Ostatnim etapem są indywidualne rozmowy, pozwalające studentom  na nieskrępowane rozmowy i pytania. Te trzy podstawowe formy zajęć w razie potrzeb mogą występować naprzemiennie.       

Podstawowa wiedza o formowaniu przestrzeni w obrazie filmowym i projektowaniu kostiumu, podstawowa wiedza z zakresu historii kinematografii.
Wykłady są dostępne dla wszystkich studentów ASP i innych zainteresowanych za zgodą Profesora prowadzącego.

Znajomość tytułów i omawianych zjawisk w czasie semestru. Rozmowa ze studentem ma na celu sprawdzenie, na ile student rozumie  wykład, przyswoił poruszone podczas niej zagadnienia, przykłady czy konkretne informacje źródłowe i umiał je świadomie wykorzystać na kolejnym etapie pracy. 

Rozmowa ze studentem

1.       Umiejętność świadomej analizy treści i przesłania dzieła filmowego przy pomocy wypowiedzi na temat dobranych odpowiednio obrazów filmowych i ich interpretacji.

2.       Obudzenie świadomości studenta na rzecz autorskiej wizji plastycznej dzieła (bez ograniczeń technicznych), które będzie można następnie zrealizować w filmie.

3.       Kształtowanie umiejętności doboru odpowiednich środków plastycznych, konwencji i stylów estetycznych właściwych dla projektowanego filmu.

4.       Kształtowanie umiejętności samooceny studenta.

5.       Kształtowanie świadomości oddziaływania konkretnych rozwiązań projektowych na potencjalnych odbiorców ( np.:wpływ języka filmowego na język potoczny);

6.       Analiza oddziaływania obrazu filmowego.

7.       Kształtowanie pojmowania filmu jako zjawiska artystyczno-socjologicznego, funkcjonującego w określonej rzeczywistości społecznej i kulturowej.

8.       Kształtowanie umiejętności (i potrzeby) szukania materiałów źródłowych związanych z ideą swego projektu i pozyskiwanie wiedzy potrzebnej do jego rozwijania. Zdobycie świadomości systemów filozoficznych będących podstawą filmowej formy.

9.       Kształtowanie umiejętności warsztatowych scenografa.

           Wybrane teksty i dokumenty  wiążące się wprost lub ogólnie z treścią i

           koncepcją dzieła filmowego, wybrane teksty na temat konkretnych zjawisk

           kulturowych bądź artystycznych.

          Przykłady:

a)      Odpowiednie filmy i spektakle na DVD;

b)      Z uwagi na brak na polskim rynku specjalistycznej literatury przeglądanie i komentowanie pozycji z prywatnej biblioteki prowadzącego.

c)       zasoby internetowe dotyczące poruszanych problemów i ich ikonografia

Materiały pochądzące ze wszystkich źródeł pogłębiające wiedzę na temat omawianych na zajęciach filmów.

          Szybki komputer z dobrym ekranem i urządzeniami peryferyjnymi do         

          szybkiego sprawdzenia efektów korekty, kino domowe do projekcji DVD,  

          biblioteka z filmami, spektaklami i programami prezentującymi sylwetki  

          znanych twórców, ich wypowiedzi czy zjawiska artystyczno-kulturowe.