Wykład wzbogacony prezentacją multimedialną z elementami konwersatorium

przebieg studiów pomyślnie zakończony 6. semestrem /

rozpoczęcie studiów magisterskich

Egzamin: esej zaliczeniowy na temat zatwierdzony przez prowadzącego - autorskie ujecie wybranego zagadnienia z uwzględnieniem źródeł oraz materiału ilustracyjnego z podpisami

Kryteria oceny: poziom merytoryczny i edytorski eseju. Skala ocen: od 2 (ndst) do 5+ (celująco) – według obowiązującej w ASP w Warszawie.

Wykład przybliża środki wyrazu i przekazu architektów minionego stulecia, nie tylko teorie architektoniczne wiodących twórców, ale także metody promocji i strategie reklamowe. W przypadku wybranych teorii zaprezentowane zostaną przykłady kształtowania się języka mówienia/ pisania o architekturze, operującego nowymi terminami czy wręcz neologizmami oraz kody wizualne. Istotne zagadnienie stanowić będzie próba odpowiedzi na pytanie: co sprawia, że niektórzy twórcy od lat stanowią „żelazny repertuar” w historii architektury, jak zmieniała się definicja architekta (i architektury ) w XX wieku oraz jaką rolę pełniły artystyczne dwugłosy i kosmopolityczne aspiracje.

• JENCKS C., Le Corbusier – tragizm współczesnej architektury, Warszawa 1982

• BŁASZCZYK D., Juliusz Żórawski. Przerwane dzieło modernizmu, Warszawa 2010

• LE CORBUSIER, W stronę architektury, Warszawa 2012

• GROPIUS W., Pełnia architektury, Kraków 2014

• Architektki, red. E. Mańkowska-Grin, Kraków 2016

• UCHOWICZ K., Awers/rewers. Architekt Bohdan Lachert, Muzeum Architektury, Wrocław 2018

• BYSTRZAK T., Teodor Talowski, Kraków 2018

• CYMER A., Architektura w Polsce 1945-1989, Warszawa 2018

• MROWCZYK J., WIDZIEĆ/WIEDZIEĆ. Wybór najważniejszych tekstów o dizajnie, Kraków 2011

• RYPSON P., Nie gęsi. Polskie projektowanie graficzne 1919-1949, Kraków 2011

• SUDJIC D., Język rzeczy. W jaki sposób przedmioty nas uwodzą?, Kraków 2013

Wymagania dotyczące pomocy dydaktycznych:

Sala dostosowana do prezentacji multimedialnych:
Skuteczne zaciemnienie.
Nagłośnienie umożliwiające wyświetlanie filmów i prezentacji z dźwiękiem.
Ekran zapewniający wysoką jakość wyświetlanych obrazów (płaskość powierzchni projekcyjnej i wierne oddawanie kolorów).
Rzutnik multimedialny o dużej rozdzielczości.
Komputer wraz z koniecznym oprogramowaniem do wyświetlania prezentacji multimedialnych.